Alle reacties

Bij vastzittende kaken geeft Tineke Schouten je beslist de juiste ontspanning!

(Recensie: “Gewoon Doen” – gezien door Steef Schinkel 1 dec. 2014- Utrecht Stadsschouwburg). Cijfer: 9,5 met 5 sterren!

Tineke Schouten kent als geen ander met haar geschreven en onder haar regie gemaakt nieuwste voorstelling “Gewoon Doen” het gevoel van haar bezoekers naar hunkering om te lachen volledig te raken. Alleen dat feit is al een enorm groot compliment waard.

Haar voorstelling kenmerkt zich door haar zelf aangedragen diamanten welke verwerkt zijn in allerlei vermakelijke typetjes maar eveneens in prachtige sfeermomenten. ‘Gewoon Doen’ gaat over haar zoektocht van het leven naar normaal doen. Alles valt in een boeiend en uniek toneelbeeld bij Tineke op zijn plek. Het is een prachtige uitgebalanceerde voorstelling. Haar grappen zijn bijzonder scherp. Je moet er bij deze voorstelling wel bij blijven, anders ontgaat je wel eens de clou! Daarnaast heeft zij eveneens uitermate originele onderwerpen- ik benoem dit als briljantjes- in haar spel verwerkt. In de rode draad die aanwezig is zitten uitstekende wisselende schakeringen. Met haar gitaar, in een van haar nummers voor haar man geschreven, laat zij zien dat ze nog veel meer in haar mars heeft dan de typetjes waar zij overigens meesterlijk in is. Het is beslist een voorstelling waar zij in haar zoektocht het publiek vanaf het begin tot eind aan zich weet te binden. Eindconclusie: Deze voorstelling geeft bij vastzittende kaken beslist de juiste ontspanning. Warm aanbevolen!
Tineke krijgt van mij als theatereigenaar- en producent voor “Gewoon Doen” een 9,5 als cijfer. En 5 van de 5 sterren.

Dag Ben,

Dat is akkoord.

Hartelijke groet,
Anouk Leeuwerink

Beste Theaterkrant,

Graag je toestemming om enkele quotes te gebruiken uit bovenstaande recensie van Henri Drost voor ons persbericht n.a.v. het concert van Muziekstroom op 27 december in Dordrecht.
Hoor graag je reactie.
Ben Korzelius
PR & Communicatie
tel.088-8885372

Beste acteurs Ik ging ,met een paar mede clown studenten (net klaar gestoomd in de basis clownerie )naar jullie optreden op zondag matinee op 23 november .Ik vond er hele goede dingen in zitten . Het was zeker entertainment. Maar ik had toch een min puntje en dat is dat er ge vloekt werd en heel veel .wij hebben geleerd dat juist niet- te doen als clown ..dus het verbaasd mij dat Onze leraar Ruut van t Hooft hier helemaal niet over valt .(hij begrijpt de humor beter dan ik hihi )…Ook had ik het gevoel dat het beter kan.. Er waren soms momenten dat het niet dynamisch was..ik vond het ook dat als jullie dat Duitse liedje zingen jammer dat , dat niet mooier gezongen werd .. Maar dat is slechts mijn mening misschien was het wel de humor .. Toch zou ik er wel in mee willen spelen met wat vrouwelijke humor erin hihi

wat een schitterend initiatief, hoop dat het er van komt dan schaf ik er zéker een aan!

De pijn in mijn hart, waar kwam die deze week vandaan ?
Onverwacht lees ik je overlijdensbericht, jij bent van ons
heengegaan…. Mijn altijd inspirerende regisseur.
Ik wens Pepijn en andere dierbaren veel sterkte.

Lucia van der Pijl

Gefeliciteerd!!

Jee wat goed Jaap.
Heel hartelijk gefeliciteerd!
Alweer een Canadese prijs.
Een kroon op al je werk, ik ben trots dat ik je ken!!!
Wat ben je toch verrassend en onconventioneel.
Liefs Gien

Dag Thom,

Voor het schrijven van de recensie hoeven gezelschappen uiteraard niks te betalen, dat zou inderdaad absurd zijn. Maar het gebruik van een recensie is in feite een nieuwe publicatie, en daar rust auteursrecht op.

Hartelijke groet,
Anouk

Mijn reactie staat hier:

Over misvattingen en een minderwaardigheidscomplex

Is het niet een beetje absurd dat makers van een voorstelling een recensie over hen voorstelling (vaak na het geven van een vrijkaart aan de recensent) vervolgens een klein bedrag moeten betalen?

Ben het zeer eens met dit artikel. De opgefokte reactie van Arthur Sonnen is vrij typisch voor wat er mis is.
In Ierland had ik dezelfde ervaring als Van der Sluijs met de toneelcultuur. Een warm bad voor een schrijver. Je treft regisseurs die het stuk willen laten spreken. Er werd gevraagd hoe de regieaanwijzingen opgevat moesten worden, in plaats van dat de stift er al bij eerste lezing doorheen ging.
Kun je over Engeland nog zeggen dat er meer mensen wonen, en daardoor meer schrijvers produceert. In Ierland is dat toch echt niet het geval, en toch worden hier een heel aantal Ierse toneelschrijvers opgevoerd. Andersom niet het geval. (taal, hoor ik je zeggen, mwah, wie spreekt er nou nynorsk, maar Jon Fosse kennen we toch wel) De Nederlandse schrijvers die Arthur Sonnen noemt zijn auteurs die zich langzaam omhoog wisten te werken binnen de toneelwereld. Dat is op zich knap, maar zij zijn the usual suspects, mensen die een gevestigde naam hebben en een schare bekenden in de theaterwereld die hen zonodig in de rug dekken. Niks vreemds. Zo gaat dat. Zij moesten ook van ver komen.
Maar minder geslepen schrijvers van buiten de randstad (Amsterdam) hebben in de praktijk geen kans. In Engeland en Ierland is het niet abnormaal om manuscripten naar theaters op te sturen. Wellicht zijn er Nederlanders die van verbazing achterover slaan als ze horen dat sommige van deze stukken nog worden opgevoerd ook, en daadwerkelijk uitgroeien tot successen. Literair-theatrale vaardigheden zijn ook op andere plekken te ontwikkelen zijn dan in de fall-out van het circuit.
In Nederland waagt men nu en dan een kleine-zaalproductie met een nieuwgeschreven stuk door een frisse naam (‘aanstormend talent’), vaak gedreven door een auteur-regisseurstandem, want dat is de enige manier, net zoals in de jaren ’70. De tijd heeft stilgestaan. Zo’n productie neemt zelden een hoge vlucht, toert wat, en dat is het. Awel, mijn theorie is dat dat met een smalle basis te maken heeft. Regisseurs hebben geen zin nieuwe stukken ‘schoon’ op te voeren. Voor ongearriveerde schrijvers is er dus geen ruimte om zich volledig te wijden aan toneelschrijven. Het levert te weinig op, een regeltje waardering, nog minder inkomsten. Dit is deels te wijten aan het torpederen van productiehuizen, maar dus ook aan regisseurs die hun eigen kunstenaarschap voorop stellen. Ze willen geen afgemeten tekst, maar iets waar ze aan kunnen trekken en scheuren. Misschien logisch uit artistiek oogpunt, maar dan niet gaan zeuren dat de schrijvers niks klaarspelen.
Mij persoonlijk is de lust vergaan het theaterbastion te belegeren. Ik heb de ambitie van een natte krant en niet de goeie vrienden. Maar de onbekende toneelauteurs die de tegenwind nog wel trotseren kunnen heus goed uit de voeten met wat meer ondersteuning en artistieke integriteit.

Hai Marliska,

Dat mag zeker.

Fijne voorstelling!

Hartelijke groet,
Anouk Leeuwerink

Bedankt voor deze prachtige recensie. Hij is heel beeldend en nodigt uit om deze – of een toekomstige – voorstelling van dit gezelschap te bezoeken.
Mag ik dit artikel ajb met mijn dochter delen? Zij heeft drie kleine kinderen en ik zou het geweldig vinden als ik haar en mijn kleinkinderen naar een voorstelling kan meenemen.

Hartelijke groeten,

Marliska Gerrard

Beste Panda,

Iedereen die de recensie wil printen en gebruiken, bijvoorbeeld als promotiemiddel, kan daarvoor bij ons toestemming aanvragen. Wij brengen dan een klein bedrag in rekening voor de afkoop van het auteursrecht.

Hartelijke groet,
Anouk Leeuwerink

Waarom is er een optie om deze recensie te printer als er auteursrecht op deze recensie rust? -_-

Prachtige voorstelling. Haffmans kwam tot leven. Zo zag hij het dus zelf. Hij was een ‘ruimdenkend’ mens. Hij was een beschadigd mens.

Na die verschrikkelijke recensie bijna thuisgebleven. maar wat waren we blij dat wij toch gegaan zijn, met vrienden hebben we een super avond gehad. ik hoop wel dat de Geer nog steeds zijn inleiding houdt, want ik denk dat als je het boek niet gelezen hebt, dit enorm helpt om het allemaal te volgen. gaat het zien!

Wat een mallotige beschuldiging aan het adres van regisseurs. Alsof auteurs bang zouden zijn dat hun precieuze product door een regisseur onherkenbaar verminkt zou worden en dat ze daarom maar niet schrijven.

Vanaf de jaren 70 is er een Nederlandse toneelschrijftraditie ontstaan. Die is begonnen met auteurs die hun eigen stukken gingen regisseren, omdat niemand dat wilde doen (Strijards, Rijnders, Van Warmerdam, Lodewijk de Boer en later Ko van de Bosch, Erik de Vroedt en Ger Thijs). Andere auteurs als Woudstra, Vorstenbosch en Herzberg hadden prima regisseurs.

Tegenwoordig heb je prachtige auteurs als Jibbe Willems, Lot vekemans, Rob de Graaf, Esther Gerritsen, Don Duyns, Willem Jan Otten, Magne van den Berg, Peer Wittebols, Annemarie Slotboom, Ad de Bont, Maria Goos, om er maar een paar te noemen. Die worden allemaal opgevoerd o.l.v. een regisseur. het is echt klinklare kletskoek die Teunke van der Sluijs hier debiteert.

En wat nou ´onmacht´, zoals de kinderachtige cabaret verslaggever Ron Rijghard tot vervelens toe auteurs verwijt dat ze lui zouden zijn als ze een roman als inspiratiebron gebruiken. Het hele eouvre van Shakespeare is afkomstig uit afgeschreven verhalen uit gepubliceerde boeken. En is ooit iemand de Hamlet gaan vergelijken met De Belleforest’s oorspronkelijke Histoire Tragique? Kom nou toch! Een toneelvoorstelling is een eigenstandig kunstwerk dat beoordeeld dient te worden op zich zelf en niet in vergelijking met wat voor bron dan ook.

Goede toneelstukken schrijven is een zware opgave. Begin daar eerst mee en verwijt dan later niet de regisseur dat hij de tekst niet begrepen heeft. Die tekst blijft namelijk ten eeuwigen dage precies hetzelfde en kan altijd opnieuw ingezet worden voor een volgende glorieuze toneelavond.

Ik heb enorm genoten van de premiere in de Rijswijkse schouwburg afgelopen 19 november. TOP GEDAAN MEIDEN