Alle reacties

Op de foto staat Stephanie Louwrier.
Zie http://www.stephanielouwrier.nl/page4.php
Op haar site staat nog geen speellijst, maar ze staat in ieder geval op 8 en 9 januari 2013 in Bellevue in Amsterdam.

Wat is de boodschap van dit stuk? En waar zit de samenhang tussen de 10 delen?

Om misverstanden te voorkomen: het ministerie heeft geen bezwaar tegen de afvloeingsregeling voor TIN medewerkers. De kosten kunnen alleen niet volledig uit de reserve worden betaald, maar komen deels ten laste van de begroting 2012. Henk Scholten

Wat mij betreft was deze voorstelling (op 4 juni) te clichématig om echt te kunnen boeien. Bovendien duurde de voorstelling te lang. in een uur had de boodschap ook heel goed overgebracht kunnen worden. Wat de dans betreft, Pina Bausch zou zich in haar graf meerdere malen hebben omgedraaid. De muziek werd heel goed uitgevoerd, maar het was wel je reinste potpourri wat de keuze van de muziekfragmenten betreft. Het leek wel Classic FM. Kortom: veel lawaai en weinig wol. Onbegrijpelijk dat men deze voorstelling zo hoog heeft ingeschat.

De bovenstaande foto interesseert mij zeer! Welke schouwburg, welke voorstelling is het? Alvast bedankt. D.

Inderdaad , hij speelt Orgon. Dank voor de oplettendheid, ik pas het aan.

Wim Opbrouck speelt niet de titielrol in Tartuffe!

dat is wel een heel karig citaat uit de NRC,
dit stond er ook, dat is heel wat aardiger:

‘Muzikaal kreeg het multiculturele statement gestalte in, met zorg gekozen, Turkse volksliederen die Purcell’s aria’s afwisselen. Purcell’s barokke versieringen vloeiden soepel over in de nog rijkere ornamentiek van het Turkse repertoire. Zo ontstond een natuurlijke cross-over tussen Oost en West’

overigens zijn alle voorstellingen uitverkocht:)
vriendelijke groet
Niek Idelenburg

Dag Simon, ik heb nog een première voor je:
7 juni – Wie het water niet keert – Albert van Andel, Simon Weeda en Ian Bok, geproduceerd door stichting Motherlode – Locatietheater – Eschpolder, Rotterdam – inclusief diner en expositie, over schaapherder in het centrum van Rotterdam.
Groet – Hannah

Zowel Ilay den Boer als Schippers&Van Gucht komen uit de schoot van jeugdtheaterwerkplaats Het Lab die volgens zowel landelijke als provenciale beslissingen geen bestaansrecht meer zouden hebben. Vorig jaar wonnen zij ook al een krekel met Couple Like. Wat is dan de norm om subsidies te behouden?

ik was bij die over gezondheidszorg. leuk concept hoor maar het was echt te veel een talkshow idee, echt veel te veel. er zat amper tot geen poezie in, het had veel gestoorder gekund, en heel vaak waren mensen niet te verstaan (toen we in subgroepjes moesten was dit vooral irritant).
ik kom ook niet naar het theater om naar de mening van mensen te luisteren zonder dat hier iets interessants mee gebeurd. ik heb serieus 60% van de tijd naar meningen van mensen over gezondheidszorg geluisterd… van de overige 40 procent vond ik het artistiek niet veel voorstellen, wat flauwe grappen over griekenland en een cliche scene over een dictator.
wel goed concept maar te weinig artistiek mee omgegaan.

Charmant, dat is een goed woord om deze voorstelling te beschrijven. Een voorstelling waar je ook dagen later met een glimlach aan terugdenkt. Ik zag de voorstelling op 15 mei in de Blauwe Zaal in Utrecht. Dit is theater van de kleine zalen, zoals ik het graag zie: drie mannen die tegelijkertijd dezelfde persoon spelen en je gelooft het toch, de eindeloze herhaling van vissen en naar de nachtclub gaan wordt uitgedrukt in een gezongen refrein, het publiek van de voorste rij werd betrokken in het verhaal: “Madam, may I kiss your hand?”. Hier en daar misschien inderdaad een paar onbeholpen zinntejes, maar grotendeels geloofwaardig. Misschien is de voorstelling intussen aangepast of pakte het anders uit in Utrecht, want van drukke belichting of lastige visnetten heb ik niets gemerkt. Dit is een miniatuurtje dat ik anderen kan aanraden.

Excuus geert. Je hebt gelijk. Een onzorgvuldigheid van mijn kant. Ik zal het laten aanpassen. Hartelijke groet oswin.

Heel fijn dat Oswin Schneeweisz Witte Wereld een mooie voorstelling vond, maar spijtig dat hij de feiten niet correct weergeeft.  Deze ‘driemansopera’ is niet gecomponeerd door mij, maar door Robin Coops, die het stuk ook regisseerde. Robin Coops is daarmee nadrukkelijk de maker van Witte Wereld, waar ondergetekende slechts de eer had hem als dramaturg te ondersteunen.
Iets meer aandacht voor de feiten lijkt mij passen bij de statuur van zowel Oswin Schneeweisz en Theaterkrant.

Wij hebben de uitvoering in den Haag genoten en zijn het voor het grootste deel niet eens met deze werkelijk zeer slechte recensie Wij vonden de zangers juist goed tot zeer goed en ik heb de dirigent in de bak gade geslagen en vond hem juist zeer inspirerend en enthousiast Uiteraard is er altijd wel kritiek te geven en zal de uitvoering groeien maar ik kan alleen maar van harte aanbevelen er heen te gaan en te genieten !!(trouwens de andere recensies waren gelukkig niet zo chagrijnig slecht 1)

Omdat Toneelgroep Maastricht in dit artikel helemaal niet genoemd werd, was ik even bang dat ze niet in de basisinfrastructuur worden opgenomen. Maar uit het advies van de raad voor cultuur lees ik dat ook zij met 1,5 miljoen subsidie gehonoreerd worden.

Hoewel ik een groot liefhebber ben van cabaret, van geëngageerd tot totaal onzinnig, is het de gebroeders Kamps niet gelukt mij vanavond, in Theater de Naald in Naaldwijk, ook maar één glimlach te ontlokken.

De voorstelling deed me nog het meest denken aan een toneelstukje op de basisschool (in vijf minuten op de gang in elkaar geflanst). Alleen hebben kinderen van die leeftijd over het algemeen meer gevoel voor humor.

Moppen die zo oud zijn dat Methusalem er zich voor zou schamen. De “op hol geslagen voice-over” en de “microfoon met een eigen leven “heb ik al gezien in de Kentucky Fried Movie (1978) en ook met het “verkeerd vertalen” heeft Fons Jansen ons in de vorige eeuw al vermaakt. De Teringtubbies van Bart (niet te verwarren met Wart) waren destijds wel even begrijpelijk maar vele malen geestiger dan de “Geluksslak” van de Kamps’.

De onzin is niet onzinnig genoeg, de grappen zijn niet leuk, de verhalen verrassen niet en het ontbreekt de heren volledig aan zowel de taalacrobatiek, scherpte of gevoel voor actualiteit, als aan mimiek of motoriek die normaal gesproken het publiek tot lachen brengt.

Met plaatsvervangende schaamte (zoiets schotel je een betalend publiek toch niet voor) en kromme tenen verlieten wij de zaal. Vandaag hoorde ik Lange Frans op RTL-Z verklaren dat bij hem ontevreden klanten hun geld konden terugkrijgen. Dat zal er bij deze heren wel niet in zitten…

Toch hadden we geluk! Hoewel we al besloten hadden na de pauze niet naar onze plaatsen terug te keren, bleek de voorstelling na vijf kwartier (zonder pauze) al te zijn afgelopen. Scheelt toch weer een daad van protest en een genant gat in de zaal.

Een reaktie van een heel trotse moeder die weet hoeveel energie in dit projekt zit. Proficiat!,!!

Wat een negatieve recensie.
De vier grote landelijke dagbladen waren enthousiast over deze voorstelling.
Zeker over Peter Auty.
Jammer!!

Het publiek in de koninklijke schouwburg in Den Haag heeft met mij genoten van een fantastische versie van 1001 nacht. Tot op het laatste moment de aandacht kunnen vasthouden, da’s vakmanschap.
Terecht een staande ovatie, een applaus waar geen eind aan kwam.