De kop van de recensie is vrijwel 1op1 te kopiëren naar de recensent. Immers gaat het bij een recensie niet om de ervaring en beleving van de toeschouwer? Volgens mij hebben zij genoten en sprak ‘het verdwenen veen’ tot verbeelding en verbondenheid. De inhoud vd recensie zegt mi. meer over de recensent dan over de voorstelling. Voorbeelden; Verbeeldt het commentaar op de houten stoelen de hunkering naar het pluche en impliciet naar een salonrecensie?, de negatieve artistieke beoordeling geeft blijkt van stilstand in creativiteit en het onvermogen tot verdieping in locatietoneel en de basis filosofie v.d. Peergroup”graven waar je staat” en participerend theaterbezoek.
De behoefte een artistieke beoordeling en dramaturgische analyse dient mi. in dialoog met de acteurs en regisseur Henry Alles plaats te vinden, terwijl publicitaire recensies in de basis de ervaring van de toeschouwers dient te hebben. Dit als uitgangspunt nemende slaat deze recensie de plank volkomen mis, is het mosachtig van de ervaring van het publiek en leidt, als de beste man niet op past, tot een niet te stoppen vrije val…..
Afgelopen vrijdagavond de voorstelling in Apeldoorn gezien. Geënthousiasmeerd m.n. door de zeer positieve Volkskrant -recensie zaten wij vol verwachting in de zaal. Het werd – helaas,helaas – één grote teleurstelling. Het was grappig doen, soms verschrikkellijk plat en ontzaglijk leeg en nietszeggend. Een gezellige avond uit ? Niet dus !
Beste heer kester Dank voor uw artikel. U heeft de voorstelling van remco en leen gezien en schrijft daarover met inzicht waarvoor mijn oprechte waardering. U heeft echter NIET de voorstelling van mijzelf en ning xi gezien, dat weet ik omdat u niet in het publiek zat toen wij speelden. Op zich niet erg. U had andere dingen te doen. Maar wel heel vreemd dat u schrijft. Hoe kort ook. Over wat u niet gezien heeft.
De droogste stof gedraagt zich als water Dat wat het licht volledig opzuigt en tegelijk verstuift als lucht is tam En wacht Om weer op te gaan In jou, in mij, in ons Zwart is sterk, wit is zacht Wij zijn opgebouwd uit koolstof en water
Om de impact van dit stuk echt te pakken zou je de achtergrond moeten kennen van het Nederlandse slavernijverleden. Maar ja, dat werd ons niet op school als vaderlandse geschiedenis aangereikt. Wanneer je je enigszins hebt verdiept komt dit stuk binnen als een trein. De maternale samenleving, de onvrijheid, de uitzichtloosheid en de loze dromen als overlevingsmechanisme. Daarnaast het ieder voor zich principe in een wereld waarin elke dag een nieuwe straf en uitdaging tegelijk was. En zelfs als de materie nieuw voor je is geeft het stof tot nadenken, en aanleiding voor verdere verkenning en begrip. Misschien toch maar opnemen in de examenstof?
Smaakverschillen bestaan, gelukkig maar. Een recensie is natuurlijk een waarde oordeel van de recensent, maar is een waarde oordeel van een journalist die de boodschap van het stuk niet begrepen heeft wel waardevol? Deze recensie doet sterk vermoeden dat de recensent het inzichtvermogen om het moraal van het verhaal te snappen, niet bezit.
En hoe zit het met het alom belangrijkste journalistieke punt van recensie? De stem van het volk, ook wel bekend als vox populi(voxpop onder journalisten). Wanneer de bezoekers, die uit alle hoeken en gaten uit het land zijn gekomen, de voorstelling “geweldig”, “verrassend” en “prachtig” vinden; doet de mening van de recensent er dan nog toe?
Een recensie is een kritische beoordeling, dat mensen doet aanzetten tot een bepaalde actie, of niet. Maar is publiek niet ook kritisch tegenover alles en iedereen dat zijn of haar smaak niet betreft?
Een aantal kritische punten op een kritische recensent, is dat dan een recensent-recensie? Zoals ik deze recensent recenseer als een subjectieve journalist die het een en ander nog kan leren. Zoals de voxpop uitvoeren ( wat de meeste journalisten tot vervelens toe uitvoeren, maar het leukste van alles vinden). Vreemd is ook de taal: het verkeerd gebruik van hoofdletters, de tangconstructies, en daarmee ook verkeerd gebruik van interpunctie.
Het aanhalen van de opkomst van de koningin in het stuk. Natuurlijk niet raar voor een journalist die voor een krant werkt waarvan het eerste nummer “De Oranje-Bode” heette.
Menig toeschouwer van Het Verdwenen Veen heeft de voorstelling als amuserend, verrassend en verhelderend ervaren. Is dat niet het belangrijkste aspect van een avondje uit? Net als Mond tot Mond, de voorstelling van vorig jaar. Vrolijke, lachende mensen die heerlijk aan het smullen waren van het lekkere eten en genoten van het fantastisch amuserende theater wat zich afspeelde. Ik haal aan: de ietwat ordinaire (maar dat wil Nederland. Het Nederland waarin de Telegraaf meer lezers heeft dan de Trouw) Sugar Lee Hooper-act. Ge-wel-dig! Aldus de gierende toeschouwers. Net als bij Het Verdwenen Veen waarin prachtige zang, dans en spel de combinatie aanvoeren van een goed samenhangend én echte Peergroup voorstelling. Zo kent het publiek het en zo wil het publiek het. Ik wel in ieder geval.
‘schrijft Fritzi aan zijn vrienden’ -> aan ‘haar’ vrienden dan toch? of wordt in de voorstelling niet duidelijk dat Fritzi een vrouw is? (en een wonderbaarlijke dichter!)
Dat wordt oorlog. Wij kenden dit duo niet en hadden ook nooit iets over hen gehoord. Wij gingen met positieve verwachtingen naar deze voorstelling. Echter, op een enkele act na, t.w. de engelse “les” en de bootscene aan het eind, vonden wij het geheel zeer teleurstellend. Wat ons het meest verbaasde, was een deel vh publiek dat bij het geringste al krom lag van het lachen. Wij dachten toen: hebben we iets gemist of hebben wij geen humor? Wellicht lag het aan ons maar we zullen deze voorstelling zeker niet aanbevelen bij anderen. Bovenstaande recensie van Ruud Buurman spreekt over het algemeen lovend over het duo en hun acts, maar ook het woord “sleets” komt voor. Daar zijn wij het wel over eens. Jammer, een verloren avond.
Hier schrok ik echt van, afgelopen zomer zijn we nog bij haar in Vinazza geweest en hebben er een geweldige week gehad, heerlijk gegeten van het door haar zelf gekookte en geteelde eten en een fijne kamer midden in de natuur, ze zal gemist worden en niet alleen door ons
Ben van het weekend naar de voorstelling in Rijswijk gegaan. Op het begin vond ik t ietwat tegenvallen. Het was idd niet de Guzman die we kennen. Maar toch was het grappig. De show zakte daarna in, het bleef te lang hangen bij coke en de verslaving en de randzaken eromheen. Ik vind dat het einde de hele show heeft goed gemaakt. Guzman pakte ook een bezoeker die zn voeten op het podiun had gezet aan. Hij vroeg na 20 minuten of de man in het theater werkt, want hij kwam zo bekend voor. De man ontkende, waaroo zman hem sonmeerde zn poten dan van het podium te halen. Heerlijke actie was dat.
Al met al zou ik de show 3vd5 sterren geven. Guzman weet dat veel mensen niet meer zo gauw een show van hem bezoeken, omdat hij 10maanden lang shows had moeten afzeggen. Hopelijk is het vertrouwen bij hem na delirium2 weer terug en kan hij weer ouderwets gaan knallen.
ik zit keihard te leren thuis, nu moet ik ook nog eens 11 uur lang gaan filmen en editen voor cultuur. wat een onzin. wat heb je nu aan culturele info? daar heb je toch alleen wat aan als je er geintereseert in bent of niet? juist ja, afschaffen dus. stop met zeggen: och och wat een schande, en beargumenteer je mening eens
Eric, wat goed om iemand te leren kennen, die betrokken bleek en bleef in een eeuw , waarin een steeds sterkere onderstroom van verongelijkte en (soms terecht) boze burgers de fundamenten van onze maatschappij eroderen. Waartoe hedonisme, egoïsme en verregaande individualiteit toe kunnen leiden wordt pijnlijk duidelijk.
Ik weet niet of je de voorstelling hebt gezien, maar het wat een 5+-sterren-show. Of misschien nog wel meer. Ik ga vanaf 1985 naar cabaretvoorstellingen (gemiddel 5 keer per jaar) en het is lang geleden dat ik zo’n goede avond in het theater heb gehad! De recensie geeft de voostelling perfect weer, complimenten voor de heer Buurman.
Hallo Marianne, Ik heb net deze site gevonden. Ik vind het zo fijn dat het Open Lab doorgaat!! En misschien kan ik in aanmerking komen voor Grey Vibes?? Met vriendelijke groeten, Ewa
L.S.; vanavond de voorstelling in ’t Lucent DT gezien. Had wat moeite met het programma vóór de pauze. O.a. de wat obscure verlichting vergde veel kijk-inspanning. Na de pauze ‘le Chat Noir’ was fe-no-me-naal. Dat er gekozen was voor ‘geen decor’ vond ik prima; de aanvullende video- en belichtingsbeelden in het 2e deel pasten goed. Al met al: een prima voorstelling, aan te bevelen bij vrienden en kenissen. Groet; WG Hazelaar. Schiedam
Ik vind dit een slechte recensie. Deze recensent vertaalt zijn eigen indrukken naar die van het publiek. “Beleefde, afstandelijke belangstelling”? Hoezo? Waar maakt u dat uit op, behalve uit uw eigen gedachten? “Het publiek worstelt met die vraag “(over de olifant metafoor ). Misschien worstelt u ermee?
Dat de voorstelling persoonlijk is, heerlijk! Waren er maar meer zulke voorstellingen. Dat uw recensie persoonlijk is, verkapt onder de noemer ‘het publiek’ vind ik vreemd. Zeg dan ‘ik’, zoals Vincent Kouters doet of Loek Zonneveld. Dat is wat moediger.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze site zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van deze site, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.
Van Pieter Valkenier op Hulphond
Van Viktor Griffioen op Theatre of Changzhou
Van Riet Muller op Het verdwenen Veen
Van Rop Bomer op Hulphond
Van lucas de man op Theatre of Changzhou
Van John op Electropis
Van Ernst van Buuren op Het verdwenen Veen
Van Vincent michels op Rebelse vrouwen
Van Naomy Louwsma op Het verdwenen Veen
Van ditte pelgrom op Jagtlust Smagtlust
Van M. de Vos- Naaborg op Dat wordt oorlog
Van Joop Kuyvenhoven op Jagtlust Smagtlust
Van Paula op Actrice Diane Lensink overleden
Van delloo op Delirium II
Van ik op Ministerie wil CKV afschaffen
Van A. Wieringa op Die Restposten
Van Sigrid op De R van Ronald
Van Ewa Biënko op Theaterlab gaat door met Open Lab
Van wg hazelaar op Le Chat Noir
Van Maud Bredius op De laatste dans