Hoogbouw op de achtergrond, basketbalveldje op de voorgrond en stroken groen aan de zijkant. Een beter buitenpodium voor de muziektheatervoorstelling Den Blok, of de man die niemand miste lijkt ondenkbaar.
Bewoners van de gerenoveerde Peter Schunckflat op de Heerlerbaan kijken tijdens het internationaal beeldend theaterfestival Cultura Nova vanaf hun balkonnetjes mee naar het vaalbruine meubilair dat ligt uitgestald op het beton voor hun woonwijk. Keukenstoelen, klaptafels, trapladdertjes en kapspiegels, alles wacht op een berg tot het grof vuil langskomt. Er rijdt ook daadwerkelijk een vuilwagentje om de uitdragerij heen. Maar Eva De Moor, de kleindochter van de overleden man wiens spullen nu buiten liggen, vraagt nog even respijt.
Ze wil uitzoeken wat nog bruikbaar is. En sterker: ze wil in zijn appartement trekken, in het flatgebouw waarvan ze zich herinnert dat haar grootvader zulke fijne contacten had. Maar gedurende anderhalf uur brokkelt dit vertrouwen in de sociale cohesie tussen de bewoners van dit appartementencomplex stukje bij beetje af. Uiteindelijk ontdekt ze dat haar opa de krantenkoppen haalde als ‘de man die niemand miste’.
Het Vlaamse gezelschap De Nieuwe Bazaaar speelt een door Hans Van Cauwenberghe en Siri Backx geschreven, relevante tekst over eenzaamheid en verdriet achter voordeur en vitrage. In een stijl die het best als volkstoneel 2.0. kan worden getypeerd, geven zeven acteurs met groot gevoel voor timing en komedie, met lichte overdrijving vorm aan bewoners die tijdens de bewonersvergadering elkaar langs de verborgen meetlat van burenleed leggen. Gaandeweg ontdek je hoe bij ieder personage de vork in de steel steekt, terwijl ze ondertussen krampachtig de schone schijn proberen op te houden.
De chique Isabel (Kristine Van Pellicom) snakt na haar scheiding naar ‘een koffietje’ met poetsneuroot Betsy (Viv Van Dingenen) die ondertussen van armoe niet weet hoe ze zichzelf netjes moet zien te houden. De norse, luidruchtige Oswald (Tom Van Bauwel) – type ‘ruwe bolster, blanke pit’ – probeert te verbergen dat hij zijn Annie in een tehuis heeft laten opnemen en de pijn daarover wegdrinkt. Ambtenaar René (Hans Van Cauwenberghe) houdt blauwe plekken over aan zijn dubbelleven als travestiet. En het echtpaar Vic en Alice (Hans De Munter en Danni Heylen) zinkt weg in hun rouw over het verlies van dochter Christel.
De jonge Eva, een glansrol van actrice Dagmar Dierick, bedenkt ondertussen een truc om de bewoners toch om de tafel te krijgen. Ze laat hun stukje bij beetje de puzzel leggen van hoe gezellig het eens was en wie weet, misschien ooit weer kan worden. Dierick speelt met haar sprekende ogen even zo goed een heerlijk onderonsje uit met het publiek, als dat ze van kleur verschiet tijdens nieuwe, pijnlijke informatie over haar opa.
Ondertussen geeft het jonge Desguin Kwartet schwung aan memorabele momenten door levendige composities te spelen op viool (Wolfram Van Mechelen en Ludovic Bataillie), altviool (Rhea Vanhellemont) en cello (Pieter-Jan De Smet). En houdt De Nieuwe Bazaar ons een spiegel voor door de tribune te weerspiegelen in het glaswerk van de afgedankte meubels.
Na het lange applaus trok een deel van het publiek weer richting flatgebouw, langs de benedengalerij waar een lange rij rollators stond op te laden aan een lange rij stopcontacten. Hopelijk functioneren deze toneelavonden als een buurtbatterij voor sociale cohesie.
Foto’s: Luc Lodder
