Mooi dat de Theateraffichesprijs terug is. Minder mooi is dat dit kennelijk niet zonder naamsverandering kon. Met alle respect voor Mart.Spruijt, maar de prijs hoort de naam van Nicolaas Wijnberg, de grote theaterman en affiche ontwerper, te blijven dragen. Maar ja……tradities kom daar in ons land eens om. Menso Carpenter Alting
Hoezo niet? Moos is daar al meer dan twee jaar weg en dat is de termijn die we normaal gesproken aanhouden voordat iemand over zijn vorige omgeving mag schrijven. Red.
Golden Palace heeft de mogelijkheden van het stuk uitstekend benut en met goed spel een vermakelijke avond in elkaar gezet. Wie voor (nog) meer diepgang wil gaan kan zich dat beter vooraf realiseren. Ik sluit mij derhalve vooral aan bij het commentaar van de Volkskrant. Chapeau voor de toneelprestatie!
De workshop van Vivi Tellas – waar dit een afsluitende presentatie van was – werd georganiseerd door Frascati en DasArts. Eén van de deelnemers heeft DasArts afgerond; alle overige deelnemers hebben uiteenlopende andere kunstopleidingen in Nederland en daarbuiten gevolgd.
…… allemaal goed en wel; als kunstenaar moet je zeker wat tegenover de ‘donatie’ middels belastingeld stellen! Maar het ongebreideld ‘marktdenken’ en ‘profijtbeginsel’ uit de VVD- ideologie is door de ambtelijke Ctop van OCenW en de PvdA zo omarmt; dat het met ‘creativiteit en ontwikkeling’ van kunstbeleid weinig meer te maken heeft ……
Wat een prachtige voorstelling! Naast Kylian het nieuwe idioom van Soto en Goecke, ontroerend mooi gedanst door Spenser Dickhaus, Fernando Troya en de andere dansers. Bravo!! Elize Verzaal
De voorstelling van de opera “Armide” is prachtig om aan te horen, wat helaas niet gezegd kan worden van het aanzien. Dat varieert van onbegrijpelijk tot bespottelijk. Een bungelend lijk aan een boomtak en rondspringende en kopje duikelende personen leiden de aandacht onnodig af en waarom is de koninklijke prinses Armide gekleed als een tuchthuisboef ? Misschien moet hier dieper over nagedacht worden. Maar een opera dient in de eerste plaats om te luisteren en om te kijken. Diep nadenken tijdens een voorstelling is niet noodzakelijk en bovendien zeer afleidend.
gisteren zelf naar musyq geweest. ik kan mij niet voorstellen dat in twee weken tijd de voorstelling dermate anders was, dus concludeer ik dat het geluid en verstaanbaarheid uitstekend waren, en de massaliteit is mij totaal niet opgevallen. af en toe was de muziek zelfs te ingetogen waardoor de dynamiek in de muziek zelfs iets meer kon. erg heldere weergave en indrukwekkende muziek, zeker ook lastige muziek voor doorsnee publiek ook vaak zonder rijm geschreven teksten is niet voor een ieder makkelijk. is men niet gewend. prachtige stemmen en samenzang. ga kijken zou ik zeggen !
Dat kan zijn, Moos, maar wiens verantwoordelijkheid is dat dan? Als je schrijft over een voorstelling, vind ik persoonlijk dat het de verantwoordelijkheid van de schrijver is om zich goed te informeren. Het is iets te gemakkelijk om te zeggen dat die informatie niet gegeven werd. Je moet het weten, zeker als je een mening geeft over de performers. Nogmaals: Heel jammer! Simon.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze site zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van deze site, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.
Van Carpentier Alting op Theaterafficheprijs terug
Van Cor van Tienhoven op Circus Kribbe
Van rieti op BINGO!
Van Constant Meijers op There will be light
Van Thijs op There will be light
Van Frits Meijer op Death by Powerpoint
Van H. Maas op Schettino!
Van Ronald Wilschut op Vermogen
Van lisa lotta op Feeks!
Van Andre op Sonneveld, the musical
Van Raymond Frenken op Family Theatre
Van joop kuyvenhoven op Bussemaker zet bewezen kwaliteit centraal
Van Elize Verzaal op Programma A: Goecke, Soto, Kylián
Van Bob Foltz op Man
Van Margreet op Tijl Uilenspiegel (8+)
Van Benno de Ruiter op Armide
Van Anouk Leeuwerink op Sonneveld, the musical
Van Louis van Beek op Sonneveld, the musical
Van paul schaeffer op Het oog van Leonardo
Van Simon Versnel op Love-ism | It will all end with tears