Ik ben het totaal niet eens met de recensent, Oswin Schneeweisz, ik vond het prachtig! Duidelijk uitgevoerd, humoristisch op de juiste momenten, prachtig gezongen met een verrassend staartje. In een prachtige omgeving, op Terschelling uitgevoerd. Ga vooral kijken!
Alsjeblieft zeg! Wat een afschuwelijk slechte voorstelling. Kom al jaren op Oerol maar nog nooit zoiets vreselijks hoeven aanzien. Ben dan ook na een uur weg gegaan.
Ik kan me voorstellen dat sommigen wat meer moeite hebben dan anderen om zich over te geven aan feestgedruis en aan de uitnodiging om met anderen mee te lachen en mee te dansen. Dat kan uw smaak niet zijn. Zelf ben ik ook niet iemand die zich gemakkelijk overgeeft aan dergelijke allemaal-samen-momenten. Maar beweren dat onze voorstelling mikt op ‘goedkope bijval’, zoals u schrijft, dat vind ik eerlijk gezegd een nogal grove beschuldiging. Niet alleen omdat u de hele artistieke ploeg van Bruiloft! volledig onterecht een gebrek aan integriteit in de schoenen schuift, maar ook en vooral omdat u ons publiek beledigt. U schrijft namelijk niets over de enorme vreugde die er tijdens de premiere in de zaal ontstond bij vrijwel het gehele publiek. U schrijft dat het publiek moet sjoenkelen en meezingen. Maar in alle eerlijkheid, het zag er toch werkelijk niet uit alsof mensen onder druk meededen? Dat u zelf misschien enige weerstand voelt tegen groepsdruk wil toch nog niet zeggen dat hondertwintig andere mensen zich even gedwongen voelden iets te doen tegen hun wil? Overigens, het moment van ‘sjoenkelen’ (voor de helderheid: dat woord komt van u, dat hebben wij niet gebruik) dat u aanhaalt, vindt niet plaats op Duitse schlagers, Nederlandstalige smartlappen en Engelse evergreens, maar alleen op dat laatste ‘genre’. Een door Tom Ternest fenomenaal (live!) gezongen versie van een lied van de door enkelen van ons zeer bewonderde Tom Jones. Een mooi lied, een krachtige ‘moordballade’ die, als u naar de tekst zou luisteren, al een eerste wrange ondertoon aan deze bruiloft geeft.
U noemt de voorstelling een ‘dijenkletser’. Maar ik heb niemand zijn/haar dijen zien kletsen. Wel heb ik mensen heel intens zien en horen lachen. Ja, misschien is er in het de eerste helft nog sprake van een zekere bewust ingezette platheid, maar u kunt toch niet beweren dat er in de tweede helft van de voorstelling, wanneer de stilte indaalt en de personages zich in hun ziel laten kijken, nog iemand zijn dijen kletst?? U geeft daarmee een compleet verkeerd beeld van de voorstelling. Hebt u zich de vraag gesteld waarom wij al die platheid tonen? Want u kunt toch niet serieus denken dat wij als theatermakers dat zelf niet hebben gezien? Waarom schrijft u niet over het bruidspaar dat liever op de feesttafel gaat liggen vrijen dan aandacht aan de kinderen en de gasten te schenken? Waarom schrijft u niet over de collega/baas van de bruidegom die zijn frustraties botviert op de bruidegom, op het feest in zijn geheel en op de dochter des huizes in het bijzonder? Waarom schrijft u niet over de manier waarop de ‘Oosteuropese’ Irina door haar man ten overstaan van iedereen wordt vernederd met een taart in haar gezicht? Waarom niet over de manier waarop ouders en gasten reageren op de seksuele geaardheid van de zoon? De manier waarop de dochter liefde tracht te krijgen? Of de speech van de bruid over schaamte? En zo zou ik kunnen doorgaan met vragen – niet omdat ik vind dat u niet uw eigen vragen mag stellen, niet omdat ik vind dat u geen kritische kanttekeningen mag plaatsen bij de keuzes die wij hebben gemaakt. Wel omdat ik vind dat u ons niet van goedkope dijenkletserij mag beschuldigen als u dat doet op basis van een vertekend beeld van de voorstelling.
Ik kan mij voorstellen dat u voor uw smaak te weinig van de oorspronkelijke Brecht terugvindt in onze interpretatie. Ik kan me ook voorstellen dat u het oneens bent met onze interpretatie. Maar het zou wel nodig zijn om op die interpretatie in te gaan. Dat bij ons de rollen letterlijk zijn omgedraaid, dat hier twee mensen trouwen die niet, zoals in het origineel, twintig zijn, maar tegen de zestig – dat is toch geen onbeduidend detail?? En wat bedoelt u vervolgens als u het als een probleem beschrijft dat deze vrouw ‘mild’ is en dat ze haar man ‘aanvaardt zoals hij is’? Dat hebt u namelijk goed gezien. Dat kan toch, dat denkbaar is, en misschien (hopelijk) zelfs bestaat?
U noemt Bruiloft! een ‘cliché bruiloftsfeest’. Ik noem de voorstelling een rijke, zeer theatrale feest-fantasie, waarin ‘volkse’ cultuuruitingen als levensliederen en circus inderdaad stijlkenmerken zijn, zoals ook Brecht in zijn stuk volkse theatervormen omarmde. Ik bedoel niet dat u dat had moeten opschrijven. Ik bedoel wel dat het kwetst om van goedkope dijenkletserij te worden beschuldigd als een recensie de voorstelling door afwezigheid van echte analyse en door onzorgvuldige beschrijvingen reduceert tot ‘gemakkelijke moppen’, ‘overbekende danspasjes’ of ‘hapklaar gelal’. Er is in deze voorstelling toch wel iets meer aan de hand. Hoogachtend,
Wat een geweldig goed nieuws, dat dit lelijke, dure, volkomen overbodige prestige project definitief NIET doorgaat. Het geeft mij weer vertrouwen dat actievoeren en mensen motiveren toch zin heeft. De laatste tijd werd ik nogal moedeloos van de berichten over banken die gewoon doorgaan met hun foute praktijken op het gebied van bonussen en salarissen en zelfs illegale houtkap van tropisch regenwoud financieren met ingelegde spaargelden (0.a. ING, ABN AMRO en RABObank). Om maar even een voorbeeld te noemen.
Prachtig vormgegeven theaterstuk, met een vlinder dunne verhaallijn. Hierdoor krijgt het stuk weinig diepgang, worden de Rollen weinig uitgewerkt,waardoor het oppervlakkig blijft. En weinig zeggend. ( behalve de roversvrouw of heks in het bos, die schitterend was neergezet) Het terugkomende riedeltje hahahahahahaha vond ik op het eind van de avond niet meer om te lachen! Als je prachtige locaties gebruikt om een theaterstuk te spelen, dan is het fijn als de inhoud van het theaterstuk ook aan de prachtige verwachtingen van het ” decor” voldoen. En dat vond ik erg tegenvallen. heel jammer! Het koor zong mooi, het was ondersteunden en soms verrassend. Al met al een onderhoudene avond maar die ik snel zal vergeten!
Het zou de recensent sieren de namen van de acteurs te vermelden die hun stemmen aan dit project hebben geleend. Mocht u dat niet kunnen afwachten: Saar Vandenberghe en Mark Kraan.
Het was prachtig. Juist de afwisseling in decors en het lopen tussen de bedrijven door waren geinig. We gingen net zoals gerda een grote reis maken. Wij raken echt de verhaallijn niet kwijt hoor. De kerk was prachtig. Beetje fantasie van de zomer erbij. Wat geeft dat. We hebben erg genoten . Goed gezongen en goed gespeeld. De avond was zo om. We zaten overal goed en we kregen zelfs dekens toen het kouder werd. Prima
Bovenstaand artikel is een pareltje ,dat we node gemist hebben in de afgelopen geborneerde afbraakperiode. Herijken in de kunstensector is a priori goed,in mijn optiek behoren daar de ( te vele) conservatoria in dit kleine land ook toe.
Ben verheugd en blij,dat kunst als een vitaliserende organische sector wordt ervaren. Je laven aan KUNST is verrijkend ,laat de Tijdsbeleving even achter je en zelfreflectie is heilzaam en verrijkend IN het persoonlijke ,maatschappelijke,sociale leven.
Ik ben afgelopen donderdag geweest en vond het de beste show die ik ooit gezien heb; superconfronterend, openhartig, grappig, herkenbaar en op het einde heel ontroerend! Absolute aanrader!
De grootste kleinkunstenaar uit Edam-Volendam. Zeer genoten van zijn interpretaties en presentaties van Brel en Waits en zijn mooie vormgevingen. Doodzonde dit verlies. Condoleances en sterkte Mirjam en Frontaal: Tomas Tol, Volendam
En ja hoor Het NRC recenseert ook oppervlakkig. Dat begrijp ik wel na de dubieuze front pagina recensie over Anne, die als recensie genuanceerd was , maar kwa plaatsing in de krant dubieus. Heeft het gebrek aan inhoudelijke recensies te maken met de komkommertijd in de kranten of over het over the hill respect voor van den Ende.
Maakt de voorstelling het belang waar van een sentimenteel verhaal, als je weet dat er in WO I behalve 5 miljoen jonge mannen ook nog eens 2 miljoen paarden de dood zijn ingejaagd? Het lijkt pervers om een oorlogsverhaal te maken, waarin het publiek niet uit zijn comfortzone gehaald wordt. Zou er één mens zijn bij wie na het zien van deze voorstelling een verandering heeft plaatsgevonden in zijn attitude tegenover het fenomeen oorlog?
Ik heb nog nooit zo’n inhoudelijk slechte recensente gelezen. War Horse is: bad acting en veel geschreeuw door acteurs. De tekst is een aanrijging van houtje touwtje zinnen en de vertaling van kleine grappen is melig. Het ontbreekt aan goede acteurs die een slechte tekst nog goed kunnen maken. Het lichtontwerp voldoet niet , op de eerste rij van het balcon kun je zelfs de acteurs in enkele scenes nauwelijks zien. De truc met de tank is kindertoneel. De fantastsiche truc met de twee paarden is in de pr vooraf al zo uitgemolken dat je verwachtingen torenhoog zijn. Die verwachting wordt niet ingelost. De grote vraag blijft, waarom de piste niet is gebruikt. Het antwoord is dat ticket verkoop is belangrijker. Wat een gemiste kans.
Ook ik was aanwezig bij de premiere van deze opera. Ik heb genoten van begin tot eind. Dat Tamir Chasson de hele partituur op de vleugel gespeeld heeft, heeft mij geen moment verveeld. Hij deed dat meer dan goed, hij deed het uitstekend. En ja, het is goedkoop maar alleen in financieel opzicht, geenszins in artistiek opzicht. De kaarten kosten dan ook slechts € 27,50 in plaats van € 80 of meer zoals bij een opera met orkest. Maar dat is volledig in overeenstemming met een van de missies van dit gezelschap zoals vermeld op hun website: opera aantrekkelijk maken voor de jeugd door betaalbare produkties te brengen. Ik heb genoten van begin tot eind. Een absolute aanrader.
Helaas vind ik de recensie ook niet overeenkomen met wat ik zag. Een sterk begin voor aanvang, van de vader die geld inzamelt voor de dichtende monteur. De eerste scene, een frans(achtig) leidje, prachtig. Daarna…gaat het mis. Had er een garagerock-concert van gemaakt, zonder stoelen, zonder vrouw, gewoon recht toe recht aan. Het spel was onder de maat. Had het bij de liedjes gehouden (die in de kleine ruimte te hard was). Mooi als theater de verbinding zoekt met poezie, maar wat mij betreft hier zonder succes.
Vaak hoor ik in mijn omgeving de klacht dat sprekers op televisie moeilijk of niet te verstaan zijn. Diederik van Vleuten was in zijn uitzending “Buiten Schot”van het eerste tot het laatste woord te vestaan op normale geluidsterkte. HK
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze site zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van deze site, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.
Van rep heise op Joeri Dubbe wint derde prijs op choreografenconcours
Van Erik op Bruiloft!
Van Han Ames op Being Arthur
Van Ans op One hot minute
Van Alexander Schreuder op Bruiloft!
Van Hanneke van Veen op Nieuwbouw Spuiforum definitief van de baan
Van Vera van der Boom op De IIsfoarstin - De IJsvorstin
Van Sadettin Kirmiziyüz op Muzikale dwaalverhalen: En hier is lijf
Van Ingrid jonkhout op De IIsfoarstin - De IJsvorstin
Van Henk op One hot minute
Van John van Halteren op Amsterdam gaat investeren in kunst en cultuur
Van Jacqueline op Delirium II
Van tomas tol op Léon Tol overleden
Van Marieke Holland op War horse
Van Willem Westermann op War horse
Van Marieke Holland op War horse
Van Rachel Polak op Orfeo ed Euridice
Van Peter op Garagepoes
Van eef op Delusion of the Fury
Van H.Kloet op Buiten schot