Alle reacties

De ene ster die bovenaan de recensie staat doet het stuk geen eer aan. En is eigenlijk ook geen afspiegeling van wat Pieter Rings schrijft. De rollen zijn inderdaad onontkoombaar eendimensionaal, net als de inhoud en het behang op het bordkartonnen decor. Maar er wordt geen enkele poging gedaan dit te verbloemen, de lol zit in een avondje comedy zonder enige diepere laag. Hier naartoe gaan met de verwachting een blijspel a la Ayckbourn te zien is niet correct, het is een klucht van het platste soort en het is daar trots op. Op die merites moet je het dan ook beoordelen. En dan kon ik niet anders dan constateren dat er door een groot deel van de cast met veel vaart en plezier wordt gespeeld, dat de spelregie strak is, dat de opbouw van veel scenes dik in orde is. En belangrijker nog: dat er in de zaal ruimhartig werd gelachen, zeker tijdens het middelste uur van het stuk.
De recensent merkt terecht op dat de voorstelling te lang is en dat de spanningsboog wordt opgerekt tot er een vermoeidheid optreedt. Dat is zeker een minpunt, net als het ontbreken van enige diepere laag voor wie daar naar verlangt. Maar er zitten genoeg humoristische momenten in het stuk, die een publiek dat hier van houdt kunnen entertainen. En in het genre klucht, waarin in het Nederlands taalgebied op professioneel vlak geen overdaad is, is dit een prima poging die veel snaren juist raakt. Mensen die een avondje onbezorgde komedie willen kunnen er rustig twee sterren bij plakken.

Gisteravond in het Nieuwe Luxor in Rotterdam naar War Horse geweest.
Door de sobere opzet heeft het een uurtje geduurd voordat ik goed en wel in het verhaal zat. Ik heb genoten van de voorstelling, zeker na de pauze! Toen kreeg het verhaal vaart en werd er veelvuldig en goed gebruik gemaakt van de paarden (Naast Joey speelt nog een aantal paarden, waaronder Top Form). Ik was geroerd door de dood van een van de merries die de kar moesten trekken waarmee de Duitse doden en gewonden van het veld werden gehaald. Het eind roerde mij ook diep. Zelfs de mannen in ons gezelschap hebben de ogen niet droog kunnen houden. Het acteerwerk is inderdaad aan de matige kant, maar dat heeft mij niet zo erg gestoord. War Horse is geen musical voor liefhebbers van lieve verhalen en veel decor. Het laat veel aan je eigen voorstellingsvermogen en creativiteit over en dat is nou net wat mij in een voorstelling aanspreekt!

Als fan van de Karavaan gaat het me aan het hart dat Titia Bouwmeester weggaat. Met haar heeft Karavaan nog mooiere voorstellingen op nog mooiere locaties neergezet. Titia bedankt. Dennis ken ik (nog) niet. Wel hoop ik dat hij op de ingeslagen weg verder gaat. Hem wens ik veel succes.

wij zijn 17 oktober in Alkmaar geweest.
Verbazing, de zaal was maar voor 1/3 vol.
Na een kwartier gekeken te hebben. sloeg mijn stemming om.
Wat werd dit toneelstuk klungelig gespeeld. De grappen kwamen niet aan. (bij heel wat mensen wel)
na de moord, moest het publiek mee gaan doen om de moord te ontrafelen. Het werd nog klungeliger. Het enige wat we dachten wanneer is het pauze. Dan kunnen we naar huis. Gelukkig konden we gaan.
Het script leek me wel leuk, maar de uitvoering was bedroevend.
Het leek op amateurtoneel met wat onderbroekenlol
Geen aanrader voor z’n bedrag

Mooie voorstelling gezien op 16/10 in Breda. het is onvermijdelijk dat een dergelijk lijvig en “druk” boek in een theaterversie van een paar uur leidt tot hap-snap-scenes. Een vanzelfsprekende conclusie en je hoeft geen theaterrecensent te zijn om dat bij voorbaat al te kunnen vaststellen.
Maar als die scenes dan door de regisseur uiterst boeiend en behendig worden verpakt leidt dat mooi theater met een bezettign, die vooral wat de vrouwenrollen betreft, mijns inziens sterker had gemoeten. Vooral in het deel voor de pauze brak me dat op. Bolhuis is een sterke Stoner wiens karaktertrekken ondanks de fragmentarische scenes centraal in het stuk staan, soms ontroerend, soms heftig, soms menselijk en soms meelijwekkend. Als je daarin als regisseur slaagt dan heb je deze moeilijke klus voortreffelijk geklaard. Wij hebben genoeten in Breda. Gaat dat ook zien !

Zowel in de Volkskrant als in de NRC probeert Verhoeven integer over te komen, terwijl hij doelbewust de intieme conversaties tussen 2 mensen
openbaar maakte zonder medeweten van zijn gesprekspartner for the sake of art.Onware teksten dat de foto’s geblurred zouden zijn en gegevens geanonimiseerd waren.Dat gebeurde pas ná het incident met de jongen die in opstand kwam. Ongeloofwaardige statements maakt Verhoeven ten koste van nietsvermoedende mannen.Daarnaast schaadt hij doelbewust het vertrouwen anoniem te mogen zijn voor zijn eigen gewin.

Als (zeer ervaren) toneelkijker en niet het Fries machtig , heb ik in grote fascinatie de voorstelling dezelfde avond gezien. Een voorstelling in grote subtiliteit. prachtig klein en intens. Uw recensent geeft een beeld waarin het brede bombastische amateurtoneel doorklinkt. Kennelijk niet in staat om de auto van de fotograaf bij de ingang te associeren, niet door te trekken in de kleding van die tijd, niet de scheiding van de overleden moeder naar het moment nu van de kinderen na haar dood te zien in de voorstelling. Ik twijfel er aan of de redactie voldoende doorheeft dat Tryater een van de 9 is door een dergelijke recensent te sturen. Als hij of zij de erotiek mist is een sexclub geschikter om over te laten schrijven.

Het was echt een grandioze voorstelling! Genoten! Ze speelden goed en gelukkig kon deze Pippi wel heel mooi zingen. Bijzonder hoe met relatief ‘eenvoudige’ materialen zulke fantastische decors gebouwd kunnen worden.

Ook ik ben als “oud man” onder de indruk van hetgeen
is vertoond het was een boeiend schouwspel met muziek,
zang en dans en een lekker tempo, geweldig.

Een slechte recensie, rot voor spelers, regisseur en alle andere mensen die aan dit stuk hebben gewerkt.
Het kan mij an sich niet veel schelen. Ik ken niemand die hier aan heeft meegewerkt en ik ben en was niet van plan dit stuk te bezoeken.

Ik vind het echter behoorlijk onbeschoft van deze recensent om belangrijke plotontwikkelingen hier zo maar plompverloren te melden. Dat is helemaal nergens voor nodig. Hij heeft zijn punt gemaakt, klaar. Dat kan ook zonder alles te verklappen.

In zijn ogen was dit een slecht stuk, in de mijne is dit een slechte recensent.

We moeten naar verschillende voorstellingen zijn gegaan. Ik las Stoner en Bucher’s Crossing , met mij ongeveer 300 mensen in deze voorstelling. De aandacht was enorm, het slotapplaus ontroerend lang en nergens obligaat . Een toneel liefhebber.

Toegegeven, ‘Moesson’ is conventioneel van structuur en soms wel erg
expliciet in het ophalen van details uit een ver verleden, maar voor het
openbarsten van de nooit geheelde wond uit 1945 op juist deze avond is
een goede reden: vorig jaar was de echtgenoot van de vrouw nog bij deze
herdenking aanwezig; nu is hij dood en kunnen moeder en zoon open-
lijk de steeds verzwegen herinneringen ophalen. Dat de oude charmeur/
hotelier aan een lichte vorm van Alzheimer lijdt verklaart veel van het
uitleggerige, al werkt dat soms inderdaad een tikje irritant.

Goed geschreven recensie. Maar het is Peter Bolhuis. Niet Bolbuis.

In de eindeloze opsomming door Mara van Vlijmen van ‘andere Gavrilo
Princip voorstellingen’ viel mij Stephen Sondheims musical ‘Assassins’
op; die heeft niets met Princip te maken maar gaat over de moordenaars
van drie Amerikaanse presidenten. Dat zet die hele ellenlange lijst op
losse schroeven en maakt hem betekenisloos. Zo is er meer in deze
voorstelling te lang of te vaak herhaald, wat zich waarschijnlijk extra
wreekt nu de productie in grote schouwburgen speelt en je er via een
toneellijst tegenaan kijkt. Soms aardige vondsten, te veel gesleep en gesjouw met decorstukken en te vaak het gevoel dat de makers zich
lieten leiden door verliefdheid op hun eigen bedenksels.

Geen beste beurt voor een kunstenaar die ik hoog heb zitten.

@Julian Isenia: Je benoemt een aantal goede punten, maar ik struikel over de zin: “Echter, moet men een zeer kritische houding aannemen als deze zwarte gemeenschap zelf de zogenaamde gunst verwerpt.” De zwarte gemeenschap bestaat namelijk niet, net zo min als er een blanke gemeenschap bestaat. Hier is sprake van enkele honderden demonstranten en 20.000 online petitietekenaars. Geen gering aantal mensen, dat is zeker, maar in geen geval kan worden gezegd dat deze groep de hele “zwarte gemeenschap” vertegenwoordigt.

Beste Julian,

Bedankt voor uw reactie.
We hebben meer informatie over de reden achter het protest en een link naar de petitie toegevoegd.

Beste Moira, in je berichtgeving ga je niet in op de redenen waarom er op de eerste plaats geprotesteerd werd en of deze redenen legitiem zijn of niet. Dit lijkt puur een promotionele bericht die geen enkele journalistieke waarde heeft.

Naar mijn mening wordt hier de zwarte gemeenschap een gunst verleend (o.a. door het onderwerp van slavernij en kolonialisme te behandelen en bespreekbaar te maken). Echter, moet men een zeer kritische houding aannemen als deze zwarte gemeenschap zelf de zogenaamde gunst verwerpt.

De vraag die misschien interessanter is: waarom waren er in Berlijn, Londen en Parijs wel kritische manifestaties?

Dank voor jouw reactie Jan. De hetze wordt op afstand gevolgd in Nederland, het laatste woord is nog niet gezegd over dit omstreden project.

Dat mag.