Wat ’n spektakel hebben jullie er van gemaakt, er was zó veel te zien en te horen, wij hebben ons geen moment verveeld en het was véél te snel afgelopen. Dit noem ik ’totaaltheater’, of is dat een ouwerwetse term?
How to play Francesca Woodward heeft gisteravond een verpletterende indruk gemaakt. Dat ik de enige was die stond tijdens het applaus is beschamend. Werkelijk alles was toneel zoals toneel hoort te zijn; tekst, aankleding, kostuums, en niet te vergeten de techniek waarvoor het aplaudiserend publiek zich wel even had mogen omdraaien. Maar boven alles het spel van de de dames waarvan er ééntje sowieso van mij de Louis d’Or verdiend. Ja…nú al!
Iedereen heeft zo zijn eigen mening en eigen verhaal. Ik heb gisteren genoten en was weer even in Parijs…….waar ik als het kan 2 maal per jaar ben. En wel op 3 juli en 8 december. ( ook tussen door ben ik daar bij mijn Foto moeder) Dit doe ik vanaf 3-7-1999 toen was ik 26 jaar en op 11-7 werd ik zelf 27 jaar! Gisteren heb ik veel dingen van deze jaren mogen ervaren. Het was van alles wat en tuurlijk zijn hun geen Jim; dat is niemand welke Doors band je nu ook hoor of ziet zal nooit Jim of the Doors zijn. Ray en Robbie heb ik meerdere malen mogen horen en ontmoeten, zowel in Nederland, Belgie als in Parijs. Elke zanger die zij hadden deed mij weinig…. oke Ian, kwam heel dichtbij. Maar hij was altijd zelf Jim/Doors fan, dus hij speelde zijn eigen idool na en dat werd ook zijn einde van het mee spelen met Ray en Robbie! Ik heb al heel wat Doors bands gezien en gehoord en ik moet bekennen dat The Doors in Concert ( uit ons eigen nederland) de beste zijn. Ik hoop dat zij de muziek kunnen gaan doen en dat theater Pavlov de verhalen vertellen/spelen van Parijs waar niet allen de nederlanders naar het graf van Jim gaan (als Bedevaart). Omdat ik er zelf zolang kom herkende ik aan hun verhaal over wie zij het hadden…. dat gaf me echt kippevel!!! want ik ken deze jongens van Pavlov niet en hoe zij de mensen beschreven en andere namen gaven wist ik over wie het ging……En waar ze waren…..Ik was gewoon even in Parijs! Terwijl ik in het leukste theater van me eigen Rotterdam zat. Even bij de bekende “Feast of Friends” en in het Hotel en Cafe Obododo waar ik altijd slaap, eet en drink. Als je gisteren goed heb geluisterd spraken ze af en toe belgisch omdat Kris ( met bakkebaarden) uit Belgie komt, Michelle ( die heel veel foto’s heeft van het graf en bekende artiesten en zelfs van de ouders van Jim die het graf hebben bezocht) komt uit USA, Ian ( hoed,bril, lang haar en drank) uit Ierland en Gilles die woond nog steeds in Parijs en is vaak in Obododo (La Ren) te vinden. Voor mij was dit een zeer bijzondere avond en ik raad alle mensen aan die ooit in Parijs zijn geweest op 3 juli of 8 december om naar dit optreden te gaan en zie hun reactie graag! want iedereen ervaart Parijs, Jim, The Door Muziek, gedichten op zijn eigen manier. Ik ben ook heel blij dat ik in het geboorte huis van Jim ben geweest in Melborn/Florida( dat nu gesloopt is). Maar toen Radio 1 mij gisteren vroeg wat maakt Jim nou zo bijzonder en waarom ga je zo vaak naar Parijs. Dan kan ik dat eigenlijk niet met woorden beschrijven, maar de mensen die geregeld in Parijs komen al spreken ze allen een andere taal. want er is maar een handje vol nederlanders de rest komt uit alle andere landen vandaan van Australie tot italie….. Is voor mij het belangrijkste: Trouw zijn aan jezelf!!! de Liefde, vriendschappen, het samen zijn, plezier maken en hebben, niet uitmaken of je arm of rijk bent, hoe jij in het leven staat. Dankzij Jim komen wij daar en dankzij hem ben ik wie ik ben! En spelen de jongens van “nu “nog steeds de muziek van de Doors en vertellen en lezen zij zijn gedichten. Tnx Jim R.I.P. ( we zien elkaar ooit aan de andere kant……. Love Street)
Alles klopt aan deze voorstelling. Hoewel een “donker” stuk, maken de acteurs er een ontroerende en indringende belevenis van. Ik zag dit stuk op donderdag en ben vrijdag een tweede keer gaan kijken … zo biezonder. Je wordt er stil van en het duurt even voor je kunt applaudisseren. Mocht er een theaterprijs bestaan voor een voltallige cast, dan zouden deze vijf acteurs samen deze prijs krijgen. Ga vooral zelf kijken, ze staan zo ontzettend goed te spelen! Ook als ze zelf geen tekst hebben, gebeurt er veel. Ik heb het gevoel dat de recensies geen recht doen aan deze voorstelling, die net zo goed in de Rabozaal zou kunnen staan. Echt één van de beste voorstellingen van dit seizoen.
Zo zie je maar weer dat iedereen op een andere manier kijkt. Ik zag een humoristische voorstelling over de rauwheid van het leven en het gebrek aan contact in intermenselijke relaties. De dialogen zouden zeker niet misstaan in de betere Woody Allen films. Een echte aanrader dus.
Uitstekend toneelstuk van Mokhallad Rasem. Ik had er al een paar van hem gezien, maar dit was ’t beste. Ook proficiat aan de drie acteurs. Ik heb ervan genoten. Marie-Paule
Dit is de openingstekst op de website van Pieter Rings: ‘Telkens vragen mensen mij wat ik nu precies doe. Dat is niet zo snel te antwoorden. Ik doe niet alleen veel dingen, maar ook verschillende dingen. Om hen te helpen heb ik deze website gemaakt. Op elke pagina staat één van mijn bezigheden. Ik beloof deze website regelmatig bij te houden, maar soms ben ik lui’
Beste Pieter, je mag af en toe best lui zijn hoor. Je doet ook zoveel verschillende dingen! En man, als je zoveel doet en ook zoveel verschillende dingen en dat ook telkens weer moet uitleggen, moet je jezelf die ontspanning af en toe gewoon gunnen. Dan zit je eens te suffen bij een voorstelling, nou en! En natuurlijk schrijf je er dan eens heel ongeïnspireerd, slecht en liefdeloos over. Een stuk waar jou correctrice haar handen zo vol aan heeft, dat er na uren arbeid nog steeds fouten in zitten. Maar ach…laat nu maar zitten. Misschien is het nu zinvoller om je website weer eens bij te werken? Groeten, Servaes
Sranangtongo, lijkt me toch aannemelijker de gesproken taal voor deze voorstelling met Surinaamse actrices te zijn geweest Anita. Papiamento is toch echt een taal die op de Antillen word gebezigd. Daarnaast is het Imanuelle Grives en niet Manuelle.
Laat je niet afleiden door de behoefte van deze stukjesschrijver om zelf aan de steroeoypen van de recensent te voldoen. Ik ben met vrouw en kind naar deze voorstelling geweest. Heerlijk, poëtisch, intiem en komisch. Of ik of mijn vrouw ervan hebben genoten – wat het geval was – doet er in feite niet toe. Mijn zoon van zes vond het prachtig. Misschien moeten recensenten van jeugd- en kindertheater verplicht een kind meenemen.
Deze recensent doet heel veel verschillende dingen. Een van zijn bezigheden is corrector bij de Volkskrant. Misschien doet hij teveel waardoor hij niet meer aan het corrigeren van zijn eigen stukjes toekomt. Misschien heeft hij ’s avonds ook geen energie meer om de persmap goed door te lezen om te weten dat mijn vader niet Servaes heet en ook niet Jan Servaes. Hij ’s avonds te moe om te lachen en hij hoort ook het publiek niet meer die dat wel doet. Hij vangt iets op iets van miskenning en rouwbeklag en betreurt wellicht zijn eigen drukke bestaan wat maar niks wordt. Ik zeg helemaal niet dat het poppentheater dood is zoals de recensent aan het eind suggereert. Hoogstens het traditionele handpoppenspel dat nog door een enkeling wordt beoefend. Nee, ik hoop dat de recensent nu weer leeft want met Pasen was hij goed dood. Namens vader Janservaes, vriendelijke groeten, Servaesjan
Was gisterenavond in het oude luxor in Rotterdam. Heb genoten van het begin tot het einde. Zat voor de pauze op het toneel. Wat een vaklui, mooi decor en goede belichting.
Niet de kwaliteit die we gewend zijn van Jorgen Show zit rommelig in elkaar. Als je van Rap houdt Kom je redelijk aan je trekken kom je voor een avond plezier blijf dan maar thuis. Jammer leuk experiment helaas niet geslaagd
Even een kleine correctie de voorstelling HEIMAT werd in 2013 gemaakt onder productie van d e t h e a t e r m a k e r met als coproducenten Theater aan Zee, Sabam Schrijfprijs 2012, Vlaams cultuurhuis de Brakke Grond, deBuren, de Nederlandse ambassade in België en De Tijd.
Net geluisterd naar RTVNH. En met gemengde gevoelens. Als jouw moeder zei dat ze niet begreep dat mensen zich “zomaar” lieten wegvoeren word ik heel boos. Zomaar? Volgens mij was er geen zomaar. Het werd ze niet vriendelijk gevraagd en weigeren was geen optie. Daarbij kon geen mens zich voorstellen wat er, uiteindelijk, zou gebeuren. Misschien moet je toch nog wat meer (geschiedenis) boeken lezen. Ik voel me gekwetst uit naam van alle 60000 mensen die werden vermoord. Groeten Renée
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze site zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van deze site, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.
Van peter straus. op Snow in June
Van Frits Knuvelder op Waar het vlakke land gaat plooien
Van Jimelda op Morrison, you know that it would be untrue
Van Siska op Stilte
Van Eline De Lange op Seksstress
Van Christiaens op Othello
Van Thom op Mijn vader was poppenspeler
Van Servaes Nelissen op Mijn vader was poppenspeler
Van Curious op A man and a woman
Van Hein Janssen op Revue Ravage
Van Anita Twaalfhoven op Sophie & Nola
Van Anouk Leeuwerink op Mijn vader was poppenspeler
Van Inge kortweg op Sophie & Nola
Van Tido Visser op Zeehelden (6+)
Van Servaes Nelissen op Mijn vader was poppenspeler
Van RomanA op Sophie & Nola
Van Hans op Een avond met Dorus
Van Henk op Twee-eiig
Van detheatermaker op Nieuwe naam en artistieke leiding De Tijd
Van Renée op Dank zij de oorlog