Alle reacties

Op 24 april heb ik in Breda de voorstelling gezien samen met mijn beide zussen 2e generatie Indische Nederlanders, kinderen van ouders/grootouders met een Jappenkamp verleden en met mijn echtgenoot wiens grootvader in kamp Neuengamme is omgekomen.
De generatie die de oorlog in Indië heeft meegemaakt en zij die in de kampen in Europa zaten, zijn er bijna niet meer. De emoties en ervaringen beginnen (helaas) uit het collectieve geheugen te verdwijnen met als gevolg deze vlakke onwaarachtige voorstelling.
Zelfs als het een persoonlijk verhaal betreft, dan nog roept de uitwerking geen enkele vorm van herkenning of emotie op, behalve irritatie en verwarring over de inhoud.
Op het toneel worden mensen gespeeld, die het niet zijn. Het is Patty B. met een Volendammer muts op, even ongeloofwaardig.

Laat het toneelgezelschap een voorbeeld nemen aan Diederik van Vleuten in “Daar Werd Wat Groots Verricht”. In die voorstelling is empathie, compassie, inlevingsvermogen en interesse wel volop aanwezig.

Willem Nijholt en Wieteke van Dort, wilt u beiden nu het misschien nog kan, ingrijpen. Dit gezelschap gaat met uw en mijn geschiedenis aan de haal op een volstrekt ontoelaatbare manier.

Anke Abrahamsz.

Net gezien op Curacao. Prachtig acteertalent. Zijn worsteling met uit de kast komen werd heel goed vertolkt. Maar een jonge man als Fahd had beter moeten weten, eerder uit de kast moeten komen en niet met een nietsvermoedende jonge vrouw uit Marokko moeten trouwen. Hij heeft in het verhaal slechts aan zichzelf gedacht en niet aan de pijn die hij een jonge vrouw uit een zeer conservatieve omgeving aandeed. Zij heeft twee jaar in Marokko als getrouwde vrouw op hem gewacht. Ik heb nergens in het verhaal kunnen ontdekken of hij dat ook had gedaan in Nederland. Had hij ook op haar gewacht? Immers, hij ging haar niet met veel plezier opalen. Ik heb ook niet kunnen ontdekken dat hij het erg vond wat hij de jonge vrouw en haar familie had aangedaan door niet de durf te hebben gehad eerder uit de kasr te komen. Wat moet de worsteling en pijn van zijn ex-vrouw en haar ouders niet zijn geweest ? Hij kan zijn verhaal vertellen, hij woont in Nederland, maar kan zij dat ook? Wat zou haar verhaal zijn geweest als zij dit ook aan het grote publiek kon vertellen? Zij werd op de bus gezet en vertrok of moest vertrekken. Hoe ziet haar leven er nu uit? Is zij gelukkig? Denkt zij nog steeds aan de vernederingen die zij onderging als vrouw en die Fahd verteld aan het publiek? Over hun huwelijksnacht en over het sexy kleden? Antwoorden op deze vragen zouden het verhaal voor mij completer hebben gemaakt.

Beste Simon,

Graag zou ik dit onderwerp met je willen bespreken. Hoe kan ik je bereiken?

Met vriendelijke groet,

Koen Thomas van Leeuwen

Goed dat er aandacht is voor dit probleem, maar de feiten kloppen niet helemaal als het gaat over Theater Castellum. Door een intensieve manier van samenwerken met het Stadstheater in Zoetermeer laten beide theaters in 2014 zwarte cijfers zien. En Castellum staat helemaal niet afwijzend tegenover samenhuizen met de bibliotheek, alle opties open.
Bovendien zou ik Castellum met 2 theaterzalen en 3 bioscoopzalen met in totaal 1425 stoelen, en 140.000 bezoekers per jaar, niet echt onder de ‘kleine’ zalen willen scharen. En het theaterhotel Almelo met 800 stoelen ook niet. https://www.facebook.com/theatercastellum/photos/a.585839584790974.1073741826.184829238225346/890404867667776/?type=1&theater
De kop van het artikel dekt niet helemaal de lading. De problematiek speelt op meerder niveau’s.

op 30 mei om 15 uur in de Goede Herderkerk, onze bijdrage:
Bombarde Rotterdam, tekst Jan Jacob Krediet, muziek Henk Vermeulen!!

Theater Castellum zou haar regiofunctie wat wijder kunnen trekken…in marketing en pr liggen er voldoende kansen…het arme nabijgelegen Leiden zucht onder overvolle zalen en de knetterende problematiek van een verwend publiek. Nee hoor grapje…maar kom op, ik vind het een enorm mooie zaal en daar zou u producties in moeten zetten die het Leids publiek op de fiets doet klimmen of de Rijn op te roeien en Gemeentebestuur van Alphen, niet teveel met de billen knijpen, de tijd van het winnen van Zeskamp ligt achter u.

Zorgelijke situatie! Wat kunnen we er aan doen? En zijn er ook positieve voorbeelden? Dat en meer op www.congrespodiumkunsten.nl met oa huiskamersessie Dorp2015!

Om te voorkomen dat deze mooie voorstelling net als de auteur van het boek in de vergetelheid raakt: Wordt deze voorstelling vastgelegd op film?

Het was een geweldige avond, erg veel gelachen

Het bewijs wordt nog krachtiger wanneer deze youtube film er bij wordt gezet. Voor de eerste keer in 170 jaar heeft het parlement in de UK gedebatteerd over de creatie van geld, dat wordt gecreëerd door wereldbanken uit het niets. Dit werd besproken in de House of Commons in de UK op 20 november 2014 met de titel op youtube: ‘Money Creation & Society’ Debate in UK Parliament.
De film duurt iets langer dan 2 uur en 14 minuten. Het geheim van banken wordt erin naar voren gebracht.

Geweldige recensie! Met name de persoonlijke anekdotes, verweven met de beoordeling Ga zo door!

“In 1953 zat ik als dertienjarige jongen op dansles bij James Meijer fils in de Amsterdamse Apollolaan. Ik was niet zo’n goede stijldanser en trapte zonder het te willen ruw op de hiel van diens assistente Juffrouw Kras. James Meijer fils zelf sleurde mij bij mijn linkeroor de dansvloer af. Nooit in mijn levensdagen had ik verwacht dat diezelfde Juffrouw Kras het ooit tot personage in een opera zou brengen, met net zo’n jongen als ik in de hoofdrol: Polen in Plan Zuid van componiste Caroline Ansink en librettist Olaf Mulder.” Gaat het over jou, de recensent? Of over de voorstelling? Erg vermoeiend hoor die persoonlijke anekdotes. Sentimentele onzin. Analyseer gewoon wat je ziet, en als je dat niet lukt, bij gebrek aan analytisch vermogen, ga dat dan niet compenseren met herinneringen die zo particulier zijn, dat ik er in elk geval niets mee kan. Recensies schrijven is een vak, mochten bepaalde mensen dat vergeten zijn.

Op 9 april jl. hebben wij in Maastricht ‘Een sneeuw’gezien. Een prachtig stuk met een schitterende cast. Alleen hebben wij en met ons vele anderen, eigenlijk iedereen die wij gesproken hebben, een slechte avond beleefd. Van het niet eenvoudige stuk is veel verloren gegaan, omdat grote delen niet te verstaan waren. Het was ouderwets toneel zonder geluidsversterking. Ten tijde van Ko van Dijk en Ank van der Moer kon dat. Hun articulatie was groots. Nu waren de spelers, ook de toppers, niet of nauwelijks te verstaan wanneer zij met hun rug naar de zaal stonden en dat gebeurde frequent, gelet op de enscenering. Geluidsversterking was op zijn plaats geweest. De klacht kwam niet alleen van de ouderen zoals wij, maar ook van heel veel jongeren. Informatie bij het theater heeft mij geleerd, dat het weglaten van de geluidsversterking bepaald is door uw gezelschap. Ik vind dit niet alleen minachting van het publiek, maar ook van de voortreffelijke spelers en de schrijver Otten. Ik zat op de vierde rij. Ik hoop, dat u mij commentaar ter harte neemt.

Het is triest dat bijbelteksten en hun inhoud worden verdraaid. Abel heeft zich niet boven zijn broer geplaatst. Noach deed jaren lang moeite om de andere mensen om zich heen te redden, ze luisterden niet. Een geile Lea????? Lea heeft nooit voor Jacob gekozen, het was Laban die het huwelijk regelde. Tja, een ongelovige, die van heilige bijbelteksten een werelds sappig verhaaltje maakt.

Excuses voor de slordigheid; ik heb het aangepast.

Een kleine rechtzetting: het is Dries Vanhegen, niet Venhegen.

Ik wil ff zeggen dat ik als puber zijnde er geen hond aan vond het was saai en langzaam en probeerde vooral te shockeren de bekende acteurs in het stuk waren er duidelijk alleen maar om mensen te trekken en de buzzers voelde meer als een gimmick die niet eens werkte want alleen maar op een paar punten in het stuk werden ze gebruikt en dat was dan omdat ze die dingen anders voor niks hadden

Gisteren de voorstelling gezien. Zeer de moeite waard. Onderhoudend, vlot gespeeld en goed gezongen! Complimenten!

Vorige week vrijdag ben ik naar de premiere van de voorstelling seksstress geweest. Ik was geboeid van minuut tot minuut. Door het pure spel van de acteurs. ook herkenbaar. open en bloot wordt ons een spiegel voorgehouden.Hoe iedereen het ervaart: Ik zou zeggen ga het beleven, het is de moeite waard.Wel wil ik nog even kwijt dat wel degelijk personages zijn .Kompliment is op zijn plaats