Alle reacties

Ik ben het inderdaad ook met Mieke Elbers eens. ik ben naar deze voorstelling geweest en vond het erg leuk en vermakelijk. de banden met de orginele versie van het verhaal zijn soms een beetje zwak, maar het verhaal en de achterliggende boodschap kan je goed er in herkennen.
Het acteerwerk is niet op hollywood-film niveau maar dat kan je ook niet verwachten! Over het algemeen een heel mooie voorstelling

Prima verwoord. Die Ashton Bros. zijn geweldig. Boeiend, onroerend en enorm geestig. Klein kunst met n grote K. Een echte aanrader.

Beste Kester Freriks,

als je het woord omissie in deze context bedoelt, gebruik je een recensie als platform voor morele of juridische standpunten. Ik vind dat bezwaarlijk. Een recensie is volgens mij geen zeepkist voor morele verontwaardiging of juridische terechtwijzing; tenzij het artistiek-inhoudelijke uitgangspunt van de voorstelling daar aanleiding toe geeft.

Ik zie een recensie als een artistiek requisitoir: de recensent voert een betoog op basis van artistiek-inhoudelijke bewijslast om tot een artistiek-inhoudelijke beoordeling te komen. Meer niet.

Nu ik je werkelijke motivatie begrijp, ontwijk ik inderdaad de vraagstelling. Laten we de discussie over auteursrechten voeren vanuit artistiek oogpunt. Een voorbeeld: vinden we nu wel of niet dat het oeuvre van Beckett tot in lengte van dagen geïnterpreteerd moet worden zoals de erven Beckett het eisen? Mag de boom er niet zijn?
En wat zegt het over de staat van de westerse kunst als we juridische verplichtingen, normatieve standpunten over ‘juiste’ benaderingen van kunst en het claimen van geestelijk eigendom laten doordringen in een artistiek discours?

Ik ga graag deze discussie met je aan.

Caspar Nieuwenhuis

Het vernieuwende destijds en het absurde bij Beckett was m.i. dat hij theater maakte met een stilstaand beeld. Het woord was de beweging en het drama.
Robert Wilson heeft met zijn interpretatie van Krapp’s Last Tape hierom de plank volledig misgeslagen. Zijn ouverture met donder en regen is als een piano recital van Chopin vooraf laten gaan door een fanfare. En er is geen duidelijk verschil waar Krapp naar zijn oude opnames luistert en er een nieuwe aan toevoegt.
Verder is mij vooral bij gebleven de ijdelheid van Wilson in zijn rol, deze zelfingenomenheid is niet passend bij de persoon van Krapp.
Kortom een teleurstellende en negatieve theaterervaring voor mij.

Bedankt voor het verklappen hoe de voorstelling eindigt.

Geachte Caspar Nieuwenhuis,
Ik neem geen genoegen met uw ontwijkende antwoord; de voorstelling Las Vegas door Likeminds is nadrukkelijk gebaseerd op zowel boek als film Leaving Las Vegas (1995) van regisseur Mike Figgis, schrijvers John O’Brien en screenplay-schrijver Mike Figgis. Daar berust geestelijk eigendom op, ofwel auteursrecht. Het nadrukkelijk niet vermelden van de bronnen van de voorstelling is een aantasting van het auteursrecht. Dat is de ‘omissie’ waarop ik doel. Dat heeft niets te maken met de vraag of de voorstelling wel of geen eigen kracht genereert, het is eenvoudigweg een aantasting van het auteursrecht.

Ik zou zeggen, Ton Doesburg, begin een gezelschap voor jeugddans, jeugdmuziek en jeugdtheater in Meppel of Venlo. Er is nu extra geld voor. Overigens zit er in Nijmegen een uitstekend, volop gelauwerd jeugdtheatergezelschap: Kwatta, en Toneelgroep Maastricht is één van de acht grote theatergezelschappen van Nederland.
Wel eens wezen kijken?

De bezuinigingen in de randstad worden teruggedraaid. Daarbuiten hebben de mensen immers, zoals Jan Pronk dat ooit zo eloquent verwoordde: ” Niets nodig”. En mocht er iemand uit Venlo of Meppel naar een opera willen, dan kunnen ze toch naar Amsterdam? Wel graag met de trein, zodat je moet overnachten in een onmogelijk dure hotelkamer die al 3 dagen niet werd schoongemaakt en ruim € 100 kwijt bent aan taxi’s. Die Bussemaker zou ik nog wel eens willen zeggen: “Dit land kan zoveel beter”. Of: “Eerlijk delen”, om maar iets te noemen.

Interessant. Het leest alsof ik erbij was. En stoer dat je al die tijd bent gebleven.

Van Borg.. Van Gorp.
Met goede concentratie en veel intersse deze recensie geschreven zie ik.

Geweldige show en absoluut geen sprake van racisme of wat dan ook. Spijkerharde grappen met veel herkenbare situaties. Ik vond het een geweldig verjaardagcadeau, dat ik van mijn broer kreeg. Ook mijn vader van bijna 80 en mijn zoon van 18 volop genoten. Top Javier!!!!!

Ik zag de film niet en was kennelijk in het nadeel. Niettemin stond de voorstelling voor mij geheel op eigen kracht en genereerde een eigen betekenis.
Wel bijzonder dat Kester Freriks dit durft te gebruiken als waardeoordeel. Of heeft hij de film zowel niet als wel gezien?

Leuke voorstelling die aangeeft dat hij na zijn vorige nu opzoek is naar een format waar hij zijn grotendeels niet persoonlijke ei kwijt kan.
Denk bijvoorbeeld aan de ‘Sinterklaas’ specials.
Titel van de huidige voorstelling ‘Absurd Verlicht’ is goed van toepassing bij een matinee in het DeLaMar. Belichting slecht, lijkt wel Casa Rosso door al het rood, en geluid is ‘Absurd’ verschrikkelijk.

1000x geweldige show en 78 minuten gelachen.
Zeker een 2e keer bekijken.

vrijdag 5 juni. Inderdaad veel herhaling en nauwelijks een verhaal. Een mislukte productie. Jammer voor alle moeite, met een goed verhaal had het best iets kunnen worden….

Waarom moet @Kester Freriks in deze recensie zo nodig een normatief statement plaatsen? Alsof er een juiste benadering voor theater zou bestaan! Onhebbelijke, burgertruttelende betweterij.

Ironisch genoeg heeft Freriks in zijn alinea over ‘een ernstige omissie’ zelf een ernstige omissie laten staan. Er wordt in de aangehaalde zin op de flyer naar geen enkele film verwezen. De zin spreekt over de voorstelling. Er is geen woord weggevallen, er is geen foute verwijzing gemaakt, Freriks heeft een eigen (onjuiste) lezing gevormd en er een negatieve kwalificatie aangehangen. Chapeau.

Ps. deze voorstelling is niet gemaakt ‘onder de hoede van Frascati op locatie’, maar onder de hoede van Likeminds.

Ps 2. iedere theatermaker heeft recht op een 2-sterren recensie. Wat mij betreft geldt dat ook voor recensenten.

Ps 3. deze recensie van Freriks verdient 2 sterren

Anders dan in de seizoensbrochure van de huidige Nationale, voorheen Nederlandse Opera staat vermeld en door NRC Handelsblad in de Holland Festival bijlage (28-05-2015) wordt herhaald ging de door Friedrich Cerha voltooide versie van Alban Berg’s Lulu al op 2 oktober 1980 in première in het Circustheater in Scheveningen. Het was de grote verdienste van de toenmalige intendant van de Nederlandse Opera, Hans de Roo om een jaar na de wereldprèmiere in Parijs onder Pierre Boulez de Nederlandse première te doen plaatsvinden. De hoofdrol werd net als in Parijs gezongen en gespeeld door de onvergetelijke Teresa Stratas. In het jaar dat de Nationale Opera 50 jaar bestaat mag dit wapenfeit niet onvermeld blijven.

Met uw recensie slaat u de plank volkomen mis.
Als u voor theater of opera komt, zou u zich beter concentreren op de libretto en niet zo veel aandacht moeten schenken wie of wat de teksten ten gehore brengt, dat is slechts de vorm. De manga-fans waren juist teleurgesteld géén pop-optreden van Miku te zien, maar een echte opera met thema ’the end’.
Een blik in programmablad had u wellicht kunnen informeren dat Shibuya onlangs zijn vrouw/vriendin is verloren, en dat deze opera na dit verlies is geschreven. U doet dat af als gefilosofeer van de koude grond, en daarbij blijft het bij wat betreft uw mededelingen over de inhoud.
De vragen die het bij u oproept, wacht even, als iets vragen oproept, was dat juist niet iets wat we van kunst verwachten? Het is duidelijk dat ook u een manga-show verwachtte, en de opera niet op zijn merite heeft beoordeeld. En áls u de opera al op zijn merite heeft beoordeeld, dan zijn uw meetlatten waarschijnlijk klassieke opera’s waar het verhaaltje leuk door dikke sopranen in oubollige kostuums wordt vertolkt, óók met nederlandse boventiteling, want het verhaaltje moeten we wel kunnen volgen.