Alle reacties

Naar mijn idee is het niet subtiel zijn van Facemachine juist het punt. Facemachine is een reflectie van de centrale plaats die ons gezicht heeft ingenomen in de huidige maarschappij. Zie facebook, het gebruik van selfies en van steeds meer
plastische chirurgie. De manier waarop we ons gezicht als reclamebord voor ons zelf inzetten is op t moment weinig subtiel. Dus ik denk dat t daarom passend is. Ik vond het knap gevonden en prachtig om te zien!

Dat zou ik heel kwalijk vinden. Is er iemand van Theaterkrant die hierop kan reageren? Heeft de recensent zelf de sterren toegekend, of doet de redactie dat?

Op het feit dat de recensent het blijkbaar niet eens was met de stelling of het idee achter de voorstelling terwijl hij de voorstelling zelf wel goed vond en daar de hele recensie op baseerde.

Kleine aanmerking op deze recentie. In de inleiding bij dit programma werd verteld dat deze vliegende robots niet op afstand bestuurd werden maar autonoom zijn en dus zelf de choreografie uitvoeren.
Mijn persoonlijke mening is dat in Flyland 2 dansers en techniek elkaar wel helemaal aanvulde maar. Voor mij een prachtige avond!

Beste Peter
We spreken in de professionele kunstpraktijk al meer dan twintig jaar niet meer over ‘kindervoorstelling’ (dat is iets voor theater op de hurken) maar over Jeugdtheater. Waarvan akte!

Ik kan uit de recensie niet echt opmaken waarom er 2 sterren zijn gegeven. Zo uitgesproken negatief is de schrijver niet. Waar zijn die 2 sterren op gebaseerd?

En ik quote:

5.6 Op zoek naar het evenement vergeten we stil te staan, men zoekt niet meer naar betekenis. Er is geen verdieping. Geen kritische houding.

5.61 Ik heb het niet alleen over de grote zaal, dit gebeurt ook in het vlakkevloerencircuit.

En die is er dus voldoende.

Deze caberetier gaat veel te ver in zijn beledigingen. Grapjes over de MH17 en Joden en het concentratiekamp, zijn op zijn minst ongepast. Hij beledigt mensen/groepen tot op het bot. Bah!

@ Thom: Dat ben ik met je eens, maar een gebrek aan innovatie is dan ook niet wat hier geconstateerd wordt.

Terecht punt van kritiek, Sophie, ik heb de puntjes in jouw staat toegevoegd. De andere moet ik nog even inzien. Groet, Lonneke

Fijn, Theaterkrant, deze staten generaal. Nog fijner als weggelaten stukjes even worden aangegeven met (…) In mijn staat zou dat voor de laatste alinea moeten:
‘al gauw mentaal.’ (…) ‘Ik zou graag wat meer fierheid zien etc.’
Daar stond nog een en ander tussen.

(http://tf.nl/wp-content/uploads/2015/09/Staat-van-de-Nederlandse-Theatertekst-2015.pdf)

Dank, ik heb de tekst aangepast.

geachte Henri Drost, dank voor deze fijne recensie , er zit echter een klein foutje in de omschrijving van het laatste nummer , het refrein luid , google een boek in” the cloud ” ipv ” klas” is even goed wrang bedoeld maar net even anders, nogmaals dank , vriendelijke groet vincent de rooij

Maakt niet uit. Er wordt genoeg innoverends gemaakt. Soms moet je gewoon een beetje zoeken.

Ludwig behandelt hier – vanaf 1.2 om precies te zijn – het theaterlandschap als één entiteit. Die zich kennelijk in zijn geheel met de rug naar de samenleving kan keren (of juist niet). Die in zijn geheel allerlei dingen van zichzelf kan of moet of wil vinden. Die in zijn geheel allerlei dingen moet doen en laten. Ik vind dat een rare aanname, dat het theaterlandschap één ding is. Laat iedere theatermaker lekker voor zichzelf beslissen of de waarheid wel of niet in een postmodern putje thuishoort en of er bij een voorstelling wel of niet champagne gedronken wordt. Waarom zou welke kunstvorm dan ook een eensgezinde beweging moeten, willen of kunnen zijn?

@ Thom: Ik ben het met je eens dat fotograferen/filmen in het theater niet bepaald een groot probleem is en dat er ook vast nog wel wordt nagepraat, maar dat diskwalificeert wat mij betreft niet de hele tekst.

Het herhalen van je opvatting dat het onzin is geeft weinig nieuwe inzichten, en heeft me dan ook niet overtuigd.

Ik denk dat Ludwig een mooi punt aansnijdt. Zelf heb ik het vermoeden dat de rol van ‘het publiek’ moet worden herzien. Nu blijven ze tam kijken (als consensus). Tegelijkertijd is het paternalisme van de kerk en vadertje staat allang voorbij. Maar niet in het theater: niemand heeft de urgentie en kent vooral de disciplinaire dwang om niet te reageren op wat er op het podium gebeurt. Terwijl we dat in het echt nu voortdurend doen (via social media enz, of zoals deze reactie zelf). Actie tomaat was wat dat betreft een voorbode ook van wat het theater in zijn vorm nodig heeft. Het rottende is in mijn optiek het publiek dat wel spreken wil maar niet mag.

Ik vind daarom het transparante, ‘echte’, sobere theater van nu erg interessant want het geeft ruimte door zijn directheid naar publiek en actualiteit qua thematiek aan overpeinzing bij het publieke. Je weet nog niet wat je van de kwestie moet vinden en dat is als publiek-zijnde verfrissend.

Het sloeg allemaal ergens op tot het theater is geen evenement gedeelte. Er wordt amper tot niet met mobieltjes gefilmd tijdens toneelstukken of cabaret en er wordt nog altijd nagepraat. Van daaruit wordt de gehele tekst een brok klinkklare onzin.

Het lijkt erop dat, voordat hij dingen roept die niet waar zijn, Ludwig zelf maar eens wat vaker de theaterstoelen moet opzoeken om wat prachtige nieuwe producties te bezoeken. Zijn er genoeg van.

@ Thom: Zou je dat willen toelichten?

Dit gaat mij aan!!! Als het toneel, in deze godverlaten wereld (en ik denk niet dat wij verlaten zijn, maar dat wij ons diepste zelf in de steek hebben gelaten), als het toneel niet meer in staat is de vol-ledige mens te spiegelen, in al haar duisternis maar tevens in haar grootste schoonheid en wat in haar vermogen ligt. ja, dan is het toneel verloren!