Hee. Kleurenmus! Je geeft licht!
Hee, daar ben je. Ik heb de kaarten. Zin!
Wauw, dat shirt.
Ja. Magenta doet wel wat, hè.
Nou. Zeker met die lippenstift.
You like?
Heel.
Weet je nog dat magenta pak dat we in Brooklyn vonden?
Zijde! Ja, waar is dat eigenlijk? Dat was een indrukwekkend pak.
Weggegeven natuurlijk. Of, nee, jasje ergens laten liggen, broek weggegeven. Mijn moeder nam me nooit serieus in dat pak. Dat houdt geen verband overigens, met dat ik verloor, bedoel ik.
Mag ik toch hopen. Oh. Ik mis mijn moeder, opeens, even heel erg.
Lieve.
Geeft niet. Maar. Magenta is ernstig. Dat je het maar wel weet.
Ja, ik weet het. Maar ernstig is ook in the eye of the beholder, zullen we maar zeggen. Hee. Zou jij jezelf een scepticus noemen?
Dat zou ik wel zeggen, ja. Denk ik. Maar ook weer niet meteen.
Ha! Empirisch bewijs.
Wijsneus, hè.
Weet ik. Nerds unite!
Doe maar niet, die handshake. Waarom is het aan de orde? Het scepticisme?
Het is. Nou ja, ik. Kijk. Ik. Ik ben verliefd.
Kom je nu mee! Wat een belachelijke opening! Zit ik een half uur over een pak te bazelen, meine Goethe! Jij hebt een stoornis ook, weet je dat. Op wie? Maar dat is fantastisch!
Ja.
Maakt niet uit ook op wie. Hoe voel je je?
Almachtig.
Oh!
Alsof alles mogelijk is.
Echt, hè.
Ja en het gaat niet eens om diegene, hoe zeg ik het nu, nee, het gaat wel heel erg, juist wel alleen maar om diegene, maar ik bedoel, het is geen aanbidding. Of iets paniekerigs. Dit is. Owh. Kalm. Alles is anders. Alles ziet er ook anders uit, hoor. Dit gaat om wat er tússen ons plaatsvindt. Dat is iets. Ik. Het is nogal magisch. En stevig, toch ook, juist robuust.
Oh. Dit is geweldig. Alles als nieuw. Owh. Lieve kleurenmus.
En nu dacht ik, je weet toch dat ik zo aan de ene kant van de werkkamer groot op de muur heb staan ALLES IS BELANGRIJK en op de andere kant NIETS IS BELANGRIJK?
Ja, op slechte dagen vind ik dat pompeus, soms is het vertederend, maar meestal iets waardigs om je tegelijk van te proberen te doordringen.
Ja. Maar nu heb ik dus grote aandrang om dat aan te passen.
In de naam van de geliefde? Overal de naam van de geliefde, dat is wel een goed idee. Als iedereen dat zou doen, dan zou zoiets als Facebook misschien minder draagvlak vinden. Waar we allemaal zo graag onze eigen naam terugzien. Hee. On that note: volgens mij is het geheim van het succes van Apple dit: Je ziet jezelf altijd teruggespiegeld in hun apparaten. Je kijkt eigenlijk altijd naar jezelf als je in je telefoon kijkt.
Ok. Misschien is dat van een scepsis die tegen het moralisme aanleunt.
Hm, ja misschien wel, het moralisme is saai. Ik weet het. Waarom is het saai? Ik vergeet waarom. Het klinkt toch ook lekker, van Apple en dat spiegelen.
Het moralisme is saai omdat het onbeweeglijk is. Ik wantrouw de onbeweeglijkheid zeer.
Ja. We moeten de onbeweeglijkheid bestrijden. Ook in de ironie. Als we dat even als tegenhanger van het moralisme bombarderen dan. En wat zou je nu op de muur willen?
Nou, ik voel me zo, oh god, ik ga dit zeggen: diep gelovig.
Wat, in de linkse kerk? Lieve theatermaker.
Nee. In de liefde.
Ik neem dit ernstig, ja. Hoewel er ook geproest kan worden. Veel word je vergeven, omdat je verliefd bent en dat zijn mensen die de wereld redden. Maar even, ik denk ook: dat deed je al. Geloven in liefde.
Dat is wel waar. Maar. Het is van denken in voelen over gegaan. Alsof het zo mijn lichaam in is gezakt. Ik weet het nu overal.
Je bent echt heel verliefd.
Ja.
Dat is ernstig. Ik neem dit ernstig. Is liefde de grote als-nieuw-maker?
Nou. Ik ben ook niet opeens doof voor heel atonale uitdrukkingen, hè. Dat is niet bepaald een aantrekkelijke zegswijze.
Soit. Maar ís het zo?
Ik denk wel dat het zo is.
Zullen we dan –
Amen zeggen?
Ja, waarom niet, als je wil, laten we amen zeggen. En de zaal in, wilde ik zeggen, die is open.
Misschien kan de muur zonder woorden. Laat me de muur wit schilderen. Alles als nieuw.
Amen. Aanvang!
Dossiers
