Traditioneel brengt Theatermaker de critici-enquête. Deze verzameling van lijstjes met seizoensfavorieten biedt een waardevol overzicht van de belangrijkste voorstellingen en ontwikkelingen volgens de beroepskijkers.
Hanny Alkema – Trouw
Beste voorstelling:
Het lijden van de jonge Werther door Toneelschuur Producties.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
CarryMe van Hanna Bervoets (Firma MES).
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Belgian Rules/Belgium Rules (Jan Fabre/Troubleyn).
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Het lijden van de jonge Werther (muzikaal leider Thijs van Vuure).
Beste acteur/danser/zanger:
Bert Luppes (in Menuet door NTGent).
Beste actrice/danseres/zangeres:
Lien Wildemeersch (in Menuet door NTGent).
Beste gezelschap:
Het Nationale Theater.
Beste festival:
Zeeland Nazomerfestival.
Slechtste voorstelling:
Kinderen van Judas (Toneelgroep Oostpool/Het Nationale Theater).
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Regisseuse Eline Arbo.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Nou ja, vooral teleurstellend hoe seksuele wreedheid blijft hangen in voorspelbare grand guignol-liederlijkheid (in Gesualdo door De Warme Winkel).
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Het onweerstaanbare elan van tal van nieuwkomers.
Jacques d’Ancona – Dagblad van het Noorden
Beste voorstelling:
Showponies van Alex Klaasen.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Showponies van Alex Klaasen.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Showponies van Alex Klaasen.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Herman van Veen en Fataal – de musical van Homemade Productions.
Beste acteur/danser/zanger:
Alex Klaasen (Showponies).
Beste actrice/danseres/zangeres:
Ellen ten Damme (Paris-Berlin).
Beste gezelschap:
De company van Fiddler on the Roof.
Beste festival:
Noorderzon Groningen.
Slechtste voorstelling:
Rob Scheepers, Steven Brunswijk, Margriet Bolding, Karin Bruers.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Cabaretière Janneke de Bijl.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Queen concertshow.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
De kans die Alex Klaasen kreeg (en verdiende) om met Showponies in een eigen concept een nieuw genre in het entertainment te creëren.
Max Arian – De Groene Amsterdammer
Beste voorstelling:
La clemenza di Tito bij De Nationale Opera, regie: Peter Sellars, muzikale leiding Teodor Currentzis , schitterende bewerkng en actualisering van Mozarts opera. En in het wat kleinere circuit: een schitterende Hamlet van Ambroise Thomas door Opera2day.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Orlando de Razende naar Orlando paladino van Joseph Haydn bij Opera Nijetrijne. Libretto van Nunziano Porta zo drastisch bewerkt door Alice Zwolschen dat het een volstrekt nieuw werk is geworden over dilemma’s van vrouwen.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Zauberflöte Requiem van Holland Opera in Werkspoorkathedraal Utrecht. De enorme ruimte was prachtig aangekleed door projecties van decorontwerper Douwe Hibma, lichtontwerper Maarten Warmerdam en vooral Projection Art studio Mr.Beam. Al die verschillende elementen leidden tot een overtuigend geheel van twee tegengestelde stukken van Mozart.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Lessons in Love and Violence bij DNO van componist George Benjamin, schrijver Martin Crimp, regisseur Katie Mitchell; ondanks dat regie, tekst en muziek heel verschillende kanten uitgingen.
Beste acteur/danser/zanger:
Al die schitterende jonge zangers en zangeressen die Nederland rijk is, die allemaal zo natuurlijk, mooi, expressief en ontroerend zingen, waar komt die rijkdom toch vandaan? Ik noem er willekeurig een paar: sopraan Katrien Baerts, tenor Jeroen de Vaal, bariton Martijn Cornet, bas Jaap Sletterdink, bariton Alexander Jong in Zauberflöte Requiem bij Holland Opera; sopraan Nienke otten en (zwemmende!) sopraan Wendy Roobol, tenor Jacques de Faber en Erik Slik, en bariton Jokke Martens in Orlando de Razende van Opera Nijetrijne; sopraan Maribeth Diggle, mezzo Eva Kroon, tenor Yao Tong en bas Sinan Vural in Aida bij Opera Spanga; sopraan Lucie Chartin en bariton Quirijn de Lang in Hamlet van Opera2day.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Barbara Hannigan superieur als altijd als koningin in Lessons in Love and Violence, Morgane Heyse als een felle maar loepzuiver zingende Koningin van de Nacht in Zauberflöte Requiem, zij is een ware openbaring.
Beste gezelschap:
DNO, onder Pierre Audi al dertig jaar aan de top, maar dan direct daarna al die kleine gezelschappen die prachtige opera’s brengen, zoals Opera Spanga dit jaar met een gloednieuwe Aida van Verdi.
Beste festival:
Tja, natuurlijk het Holland Festival, maar heel intrigerend is ook Operadagen Rotterdam.
Slechtste voorstelling:
Grote tegenvaller: zeer ouderwetse Zes personages op zoek naar een auteur van Pirandello door het Théâtre de la Ville uit Parijs.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Dit seizoen toevallig niet zoveel geslaagde nieuwkomers, daarom kies ik voor een belangrijke herontdekking: de opera Thijl van Jan van Gilse uit 1939, nog altijd meeslepend en revolutionair.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Grootste teleurstelling: de opera Eliogabalo van Francesco Cavalli bij DNO door regisseur Thomas Jolly onnodig ritueel aangekleed en daardoor weinig menselijk.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Nog steeds de constante kwalitiet van vele kleine en middelgrote opera-initiatieven, zoals Opera2day, Holland Opera, Opera Spanga, Opera Nijetrijne, Diamant Fabriek, Kameroperahuis Zwolle.
Persis Bekkering – Theatermaker, de Volkskrant
Beste voorstelling:
Gedeelde eerste plaats: Headroom (Theater Rotterdam door Boogaerdt/VanderSchoot en Erik Whien) en Parsifal (Opera Vlaanderen, regie Tatjana Gürbaca).
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Crowd (Gisèle Vienne).
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Il Prigioniero & Das Gehege (Martin Zehetgruber voor De Munt Brussel)
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Hyena (Georg Friedrich Haas).
Beste acteur/danser/zanger:
Geen uitschieters, sorry mannen.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Naomi Vellisariou (Permanent Destruction).
Beste gezelschap:
Silbersee.
Beste festival:
Opera Forward Festival.
Slechtste voorstelling:
Eliogabalo (De Nationale Opera).
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Nina Spijkers als operaregisseur. Avventure di Anima e di Corpo (Silbersee, tijdens Opera Forward Festival) stelde teleur, maar wat een onverwachte, gewaagde, interessante stap voor een theaterregisseur zonder muzikale achtergrond. Ik ben heel benieuwd hoe zij zich verder gaat ontwikkelen in het genre.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
The usual: reproductie van stereotypen zonder deze te bevragen.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Dat de operawereld dat nu eindelijk, heel voorzichtig, wel begint te doen: discussiëren over dominantie en onderdrukking, seksisme en racisme in het repertoire. Regisseur Lotte de Beer gooide afgelopen april met een debat in de Balie de knuppel in het hoenderhok.
Simon van den Berg – Theatermaker/Theaterkrant.nl, Het Parool
Beste voorstelling:
Invited van Ultima Vez/Seppe Baeyens.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
De vertaling van Romeo & Julia door Jan Hulst en Kasper Tarenskeen.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
De lichaamsdodende en geestverruimende video art van Frederik Heyman bij Permanent Destruction van Naomi Velissariou.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Noir van Nineties Productions.
Beste acteursduo:
Hans Kesting en Marieke Heebink in Oedipus van Toneelgroep Amsterdam – Hoe vaak hebben die twee al niet een koppel gespeeld? Iedere keer komt er een laag bij. Dat is toch wel de allergrootste vreugde van ensembles.
Slechtste voorstelling:
Vastgoed BV van Kemna/Senf.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Stephanie van Batum.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
De schouwburgnieuwbouwplannen in Den Bosch zijn een schoolvoorbeeld van de theaterproblematiek in Nederland: absurde gemeentelijke ambitie die totaal losgezongen is van artistieke noodzaak, maatschappelijke behoefte en commerciële duurzaamheid.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Het groeiende enthousiasme in de sector en bij beleidsmakers voor de verankering van erfgoed en reflectie.
Thomas van den Bergh – Elsevier
Beste voorstelling:
The Nation – Het Nationale Theater.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
The Nation – Het Nationale Theater
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Kogelvis – Toneelgroep Oostpool.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Vergeef ons – het Toneelhuis/Toneelgroep Amsterdam.
Beste acteur/danser/zanger:
Huub Stapel in Vastgoed BV.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Karina Holla in Romp.
Beste gezelschap:
Er stak dit seizoen niet één gezelschap bovenuit. Overal zag ik goede en minder goede voorstellingen. En een enkele erg slechte. Zie onder.
Beste festival:
Het Nederlands Theater Festival.
Slechtste voorstelling:
De Verleiders: Stem kwijt.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Saman Amini. Niet helemaal nieuw misschien, maar ik zag zijn solo voor het eerst, en vond hem uitmuntend als gangsta-vlogger in The Nation.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Het toenemende, schaamteloze gebruik van mobieltjes in het publiek. Ik zag mensen tijdens voorstellingen selfies maken, geluidsopnamen, appen, zelfs op nauwelijks gedempte toon een telefoongesprek voeren. Hierop aangesproken, kijkt men je hoogst verbaasd aan.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Dat Alex Klaasen de aloude revue op een bijzonder vakkundige en tegelijk ironische manier nieuw leven heeft ingeblazen.
Moos van den Broek – Theatermaker,Theaterkrant.nl
Beste voorstelling:
Apollon Musagète van Florentina Holzinger.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Oliver van Florian Myjer.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Conversations (at the end of the world); Het Zuidelijk Toneel/A two dogs company
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Siri Loves Me; Katja Heitmann.
Beste acteur/danser/zanger:
Kim-Jomi Fischer/Koen van Kaam.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Abke Haring/Marta Alstadsaeter.
Beste gezelschap:
Urland.
Beste festival:
Festival Boulevard.
Slechtste voorstelling:
Every-one – Willi Dorner
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Benjamin Abel Meirhaeghe.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Einde festival Something Raw.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Samenwerking Marlene Montero Freitas en Batsheva.
Evelyne Coussens – De Morgen, Theaterkrant, Etcetera
Beste voorstelling:
Phobiarama – Dries Verhoeven
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
De librettobewerking van de Mozartopera Lucio Silla tot Silla Revisited, door Muziektheater Walpurgis
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Silla Revisited, door Muziektheater Walpurgis
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Permanent Destruction – The SK Concert (Naomi Velissariou)
Beste acteur/danser/zanger:
David Van Dijcke als de stomme Yvonne in Yvonne, prinses van Bourgondië (Tibaldus).
Beste actrice/danseres/zangeres:
Abke Haring in Platina.
Beste gezelschap:
Alles wat jong is en iets probeert.
Beste festival:
Theater Aan Zee, Oostende.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Maxim Storms.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Snurkende technici op de achterste rij.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Het zoeken naar vorm, het loslaten van een vervelend soort moralisme.
Thea Derks – Theaterkrant, Cultuurpers
Beste voorstelling:
In My End is My Beginning.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
The Rake’s Progress.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
George Benjamin, Lessons in Love and Violence.
Beste acteur/danser/zanger:
Kyle Ketelsen, bas.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Lore Binon, sopraan / Paula Murrihy, mezzosopraan.
Beste gezelschap:
De Nationale Opera.
Beste festival:
Opera Forward Festival.
Slechtste voorstelling:
Octavia E. Butlers Parable of the Sower.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Frederik Bergman, bas-bariton.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
1. Volkomen asynchrone live beelden van de zangers in Trouble in Tahiti
2. Geen pauze in de voorstelling rond de Christina Cyclus van Klas Torstensson. Er was een lelijke breuk tussen de oude en de nieuwe muziek, met een pauze had die botsing kunnen worden voorkomen.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Maya Fridman die klassieke meesterwerken bewerkt voor cello en piano in theatrale setting.
Tuur Devens – Theaterkrant, de wereld van het poppenspel, de bond, e.a.
Beste voorstelling:
Via Kanana van Gregory Maqoma & Via Katlehong Dance (Zuid-Afrika)
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Abke Haring, Platina.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Benjamin Verdonck, Liedje voor Gigi.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Theater FroeFroe, Tropoi.
Beste acteur/danser/zanger:
Florian Myjer in Oliver.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Ilse De Koe in Studio Orka, Inuk.
Beste gezelschap:
Hof van Eede.
Beste festival:
Krokusfestival(Hasselt), Theater aan Zee (Oostende).
Slechtste voorstelling:
Theater Froefroe, De Zaratoestra’s (script van Frank Adam).
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Fien Leysen in Wat (niet) weg is.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Gebrek aan laat openbaar vervoer in Vlaanderen. Daardoor gedwongen om auto te nemen met fileproblemen, zoeken naar parkeerplaats, het zenuwslopende ‘Haal ik het? Haal ik het niet?’
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Steeds meer dingen krijgen een stem en rol in producties waarin vorm en inhoud één zijn.
Ayden Dijkstra – Theaterkrant
Beste voorstelling:
Vaarwel – Malou van Sluis.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Grimm – ISH.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Shrew Her – Ira Kip.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
De Blackout van ’77 – Sir Duke.
Beste acteur/danser/zanger:
Michiel Blankwaardt.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Joy Wielkens.
Beste gezelschap:
DOX.
Beste festival:
Nieuwe Makers Festival RRReuring (Podium Mozaïek).
Slechtste voorstelling:
De betovering van Atlantis (3+) Scholtes & Janssens.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Yahmani Blackman.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Als een première gebruikt wordt/gezien wordt als een try-out.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
De groeiende diversiteit van acteurs, verhalen en visies.
Henri Drost – Theaterkrant.nl
Beste voorstelling:
KID. door BOG./Het Zuidelijk Toneel
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Eric de Vroedt, The Nation.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
La traviata, Nederlandse Reisopera.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Florent Hubert, Orfeo – je suis mort en Arcadie.
Beste acteur/danser/zanger:
Nikolai Schukoff, Eine florentinische Tragödie.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Romana Vrede, The Nation, Het Nationale Theater.
Beste gezelschap:
Toneelgroep Oostpool.
Beste festival:
Theaterfestival Boulevard.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Merel Pauw.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Meer aandacht, ook bij de subsidiegevers, voor een eerlijke beloning van makers.
Kester Freriks – NRC Handelsblad, Theaterkrant.nl
Beste voorstelling:
Oedipus door Toneelgroep Amsterdam.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
De Tweede Wereldoorlog eindigt vandaag van Arnon Grunberg.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
The Rake’s Progress door De Nationale Opera.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Winterreise door Theaterproductiehuis Zeelandia (Zeeland Nazomerfestival).
Beste acteur/danser/zanger:
Damiaan De Schrijver.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Sallie Harmsen.
Beste gezelschap:
Adelheid Roosen | Female Economy .
Beste festival:
Noorderzon Performing arts festival.
Slechtste voorstelling:
Blind date door Katja Schuurman en Thijs Römer.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
De Theatertroep
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
One Million People and Me.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Ontwikkeling locatietheater die wortelt in de onmiddellijke omgeving.
Luc de Groen – De Theaterpodcast
Beste voorstelling:
Sic Transit Gloria Mundi– Dries Verhoeven of (ik kon maar niet kiezen) Moskou op sterk water – De Warme Winkel.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
De Rode Klauw – Ada Ozdogan, Theatergroep Rast, tekst van Kasper Tarenskeen.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
JR– FC Bergman.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Noir- Nineties Productions.
Beste acteur/danser/zanger:
Vincent Rietveld.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Naomi Velissariou.
Beste gezelschap:
Urland.
Beste festival:
Theater Aan Zee.
Slechtste voorstelling:
De hereniging van de twee Korea’s– Het Nationale Theater.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Florian Meyer (met Olivier).
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Metamodernisme, vooral wanneer het in interviews losjes wordt aangehaald als een stroming/gedachtegoed.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Aandacht voor Fair Practice.
Patrick van den Hanenberg – Het Parool, Theaterkrant.nl
Beste voorstelling:
Woiski vs. Woiski
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Showponies.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Het pauperparadijs.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Showponies.
Beste acteur/danser/zanger:
Alex Klaasen.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Manoushka Zegelaar Breeveld.
Beste gezelschap:
Orkater.
Beste festival:
Carré beweegt.
Slechtste voorstelling:
Vamos.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Naomi van der Linden (The color purple)
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Housch-ma-Housch, clown bij Wereldkerstcircus in Carré.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Geen sterren bij theaterrecensies Het Parool.
Joris Henquet – de Volkskrant
Beste voorstelling:
Showponies – De Alex Klaasen Revue.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Het kromme hout der mensheid (Tim Fransen).
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Pesetas (Van der Laan en Woe).
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Showponies – De Alex Klaasen Revue.
Beste acteur/danser/zanger:
Alex Klaasen (Showponies).
Beste actrice/danseres/zangeres:
Pia Douwes (Elisabeth in Concert).
Beste gezelschap:
Cast en crew van Fiddler on the Roof.
Beste festival:
De Parade (bij voorkeur in het Westbroekpark, Den Haag).
Slechtste voorstelling:
De oplossing (Erik van Muiswinkel.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Yannick van de Velde en Tom van Kalmthout (Rundfunk).
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Mensen die op hun telefoon gaan kijken tijdens het mooiste liedje uit de voorstelling.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
De slimme samenwerkingsverbanden tussen schrijvers, componisten, choreografen, vormgevers en musicaltalenten in Showponies – De Alex Klaasen Revue.
Lucia van Heteren – Theaterkrant.nl
Beste voorstelling:
Vergeef ons – (Toneelhuis/Toneelgroep Amsterdam).
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Find me a boring stone – Rik van den Bos.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Conversations (at the end of the world) van Kris Verdonck.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Vergeef ons – (Toneelhuis/Toneelgroep Amsterdam)
Beste acteur/danser/zanger:
Bruno Vanden Broecke (in Para en Missie)
Beste actrice/danseres/zangeres:
Marieke Heebink.
Beste gezelschap:
Toneelgroep Amsterdam (nog steeds de beste acteurs).
Beste festival:
Noorderzon (vanwege de opvallende en groeiende kwaliteit van internationale programmering waarmee niet per definitie louter toneelpubliek kennis maakt.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Eline Arbo.
Hein Janssen – de Volkskrant
Beste voorstelling:
Daar gaan we weer (White Male Privilege) door Wunderbaum – meedogenloos actueel, en grandioos ontsporend.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Romp van Rob de Graaf door De Gemeenschap.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Lost in the Greenhouse door Orkater (in de kassen van Kwekerij Hartman in Sexbierum).
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Salem door Noord Nederlands Toneel en Asko/Schönberg.
Beste acteur/danser/zanger:
Bram Suijker (virtuoos) in Het Verzamelde Werk van William Shakespeare (Ingekort) en Eelco Smits (swingend) in Vergeef ons.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Viviane de Muynck (allesomvattend) in Oorlog & Terpentijn van De Needcompany.
Beste gezelschap:
Het Nationale Theater. Fris, divers, verrassend.
Beste festival:
Theaterfestival Boulevard Den Bosch. Mix van vrolijk pleinvertier en inhoudelijks sterk theater.
Slechtste voorstelling:
Bambie is Back! door Bambie. Terugkomen mag, maar maak dan wel iets dat er toe doet.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Evgenia Brendes (actrice, speelde hoofdrol in Ondine). Wat een goede, leuke en bijzondere actrice is dit!
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen): Machtsmisbruik door castingdirectors, regisseurs en docenten. Stop ermee. Ga in therapie. Ga desnoods iets anders doen.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Dat ook in of juist door het theater de MeToo-discussie goed op gang is gekomen.
Sander Janssens – Het Parool, Theaterkrant.nl
Beste voorstelling:
The Nation van Het Nationale Theater
Beste nieuwe tekst:
Revolutionary Road van Jacob Derwig (naar de roman van Richard Yates)
Voorstelling met de beste scenografie:
UR van Urland.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Noir van Nineties Productions
Beste acteur:
Vanja Rukavina als Damir in The Nation.
Beste actrice:
Romana Vrede, ook in The Nation.
Beste gezelschap:
Theater Utrecht.
Beste festival:
SPRING Performing Arts Festival.
Slechtste voorstelling:
Het verzamelde werk van William Shakespeare (ingekort) van Het Nationale Theater.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Regisseur Eline Arbo.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Vincent Rietveld in zijn uitgerekte dronkenmansmonoloog Moskou op sterk water van De Warme Winkel. Maar dan ergerlijk in de meest briljante zin van het woord.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Dat er weer wat meer geld naar cultuur mag de komende jaren.
Sara van der Kooi – Trouw, Theatermaker, Theaterkrant.nl
Beste voorstelling:
For the time being – Schweigman&.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Salam – NNT.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Waldeinsamkeit – Benjamin Verdonck.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Salam – NNT.
Beste acteur/danser/zanger:
Florian Myjer – Gesualdo – De Warme Winkel.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Alejandra Theus – Revolutionary Road.
Beste gezelschap:
Het Nationale Theater.
Beste festival:
Theaterfestival Boulevard.
Slechtste voorstelling:
Amadeus – De Warme Winkel.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Florian Myjer.
Vincent Kouters – de Volkskrant
Beste voorstelling:
JR – FC Bergman.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Daar gaan we weer (White male privilege) – Annelies Verbeke en Wunderbaum.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
JR – FC Bergman.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Samenloop van omstandigheden – Saman Amini.
Beste acteur/danser/zanger:
Victor IJdens in Het lijden van de jonge Werther – Toneelschuur Producties.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Wine Dierickx in Daar gaan we weer (White male privilege) – Wunderbaum.
Beste gezelschap:
Het Nationale Theater.
Slechtste voorstelling:
Metropolis #1 – Sadettin Kırmızıyüz en Het Nationale Theater.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Khadija El Kharraz Alami.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Meer relevant en/of geëngageerd werk in het theater.
Marijn Lems – Theaterkrant.nl, Theatermaker, NRC
Beste voorstelling:
ForsterHuberHeyne – Rebekka de Wit / Willem de Wolf / De Koe.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Ophelia (Veenfabriek) – Joeri Vos.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Othello (Daria Bukvić ) – Marloes & Wikke / Dymph Boss.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Uniform (Nastaran Khorasani) – Jimi Zoet.
Beste acteur/danser/zanger (van welk gender dan ook):
Phi Nguyen (Ophelia en Pinokkio, beiden van Veenfabriek)
Beste gezelschap:
Veenfabriek.
Beste festival:
Festival Cement.
Slechtste voorstelling:
De hereniging van de twee Korea’s – Eric de Vroedt / HNT.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Booi Kluiving (voor zijn performance KEK).
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Te moeten constateren dat de retoriek in de theatersector over artistieke autonomie niet mijlenver verwijderd is van de retoriek van ‘nieuw rechts’ over de vrijheid van meningsuiting.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Dat het gesprek over theater steeds minder gaat over ‘was het mooi?’ en steeds meer over ‘wat betekende het nou eigenlijk?’
Wendy Lubberding – Theaterkrant.nl
Beste voorstelling:
Platina van Abke Haring & Toneelhuis & Zuidpool. Abke Haring en Koen van Kaam in het pijnlijkste duet ooit. Onontkoombaar, van de kroepoek en het been op tafel tot het adembenemende einde.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Wir Sagen Uns Dunkles van Marco Goecke bij NDT (Schubert). Placebo met Schubert, donker met licht, grote dansers met kleine gebaren. Valse wimpers, franje en een kus. Een grotezaalchoreografie die alles heeft.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Conversations at the End of the World van HZT & Kris Verdonck. Dat het maar blijft vallen, die op as lijkende neerslag, en zich ophoopt in een berg die alles opslokt, alle woorden, alle pogingen, alle mensen. En dan die stilte.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Permanent Destruction/The SK Concert van Naomi Velissariou & Joost Maaskant bij Theater Utrecht. Ik wist gewoon niet hoe ik het had. Moest ik nou dansen of janken? En dat, een uur? Twee? Hoe lang? Zo erg.
Beste acteur/danser/zanger:
Vanja Rukovina in The Nation. Die dreiging. Je blijft altijd raden bij hem.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Alejandra Theus in Revolutionary Road van Theater Rotterdam. Zo’n gevoelige aanwezigheid. Wat kijk ik graag naar haar.
Beste gezelschap:
Theater Artemis. Zo consequent het publiek emanciperen, dat is van grote waarde.
Beste festival:
Theaterfestival Boulevard vind ik het meest compleet.
Slechtste voorstelling:
Isabelle Beernaerts Tabula Rasa vond ik echt te oppervlakkig. Wat wil ze ons vertellen? Het was heel veel buitenkant.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Hannah De Meyer: haar Levitations was een raadselachtige trip van haast uitsluitend taal en de overige tekens waar ze zich mee omringt werpen in al hun spaarzaamheid alleen maar meer vragen op.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
De vraag, op urgente toon gesteld: ‘Heb je die niet gezien?’ Het is erg om niet alles te zien. Maar alles zien is niet te doen.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
De sterrendiscussie. Het is van belang dat we het fenomeen sterren met elkaar bespreken want die discussie gaat over respect; het respect waarmee we als recensenten naar een werk kijken en het respect voor de teksten die we naar aanleiding van een werk schrijven. Hoe kan een cijfer ooit al die nuances vangen? Taal is echt zoveel beter.
Ivo Nieuwenhuis – Theaterkrant.nl
Beste voorstelling:
Showponies – De Alex Klaasen Revue.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Zonder verdoving van Sara Kroos.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Showponies – De Alex Klaasen Revue.
Beste acteur/danser/zanger [cabaretier]:
Richard Groenendijk.
Beste actrice/danseres/zangeres [cabaretière]:
Eva Crutzen.
Beste gezelschap:
Geen cabaretgezelschappen die er echt uitsprongen.
Beste festival:
Leids Cabaret Festival.
Slechtste voorstelling:
Verschil moet er zijn’van Onno Innemee en Liliane de Graaf.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Stefano Keizers.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Dat het publiek tegenwoordig bij het slotapplaus al direct gaat staan.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
De toenemende aandacht voor cabaretkritiek, blijkend uit bijvoorbeeld de podcastreeks op zwartekat.nl
Fransien van der Putt – Theatermaker, Theaterkrant.nl, Cultuurpers, Dansmagazine
Beste voorstelling:
Rule of Three – Jan Martens.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Heidegger – Bo Tarenskeen.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Crowd – Gisèle Vienne.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Rule of Three – Jan Martens.
Beste acteur/danser/zanger:
Lester Arias.
Beste gezelschap:
Wild Vlees.
Beste festival:
Holland Festival.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Clara Amaral.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Tekst als choreografie.
Joost Ramaer – Theaterkrant.nl, Theatermaker, Culturebot.org, Theorie + Praxis
Beste voorstelling:
Histoire(s) du Théâtre (I), regie Milo Rau, gezien tijdens Kunstenfestivaldesarts.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Split, choreografie Lucy Guérin, op Noorderzon 2018.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Diamante, regie en tekst Mariano Pensotti, gezien tijdens de Ruhrtriënnale 2018 (coproductie met Noorderzon)
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
One Million People and Me, concept, regie en stem Veerle Van Overloop, muziek en zang Bert Dockx, op Noorderzon.
Beste acteur/danser/zanger:
Tom Adjibi in Histoire(s) du Théâtre (I)
Beste actrice/danseres/zangeres:
Eisa Jocson in Princess, in de Beursschouwburg in Brussel
Beste gezelschap:
Compania Hiato van artistiek leider Leonardo Moreira, gezien in het Grand Theatre in Groningen.
Beste festival:
Noorderzon.
Slechtste voorstelling:
Fassbinder Towards: In einem Jahr mit 13 Monden van Club Guy & Roni’s Poetic Disasters Club
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Jaha Koo, maker van en speler in Cuckoo, samen met drie pratende rijstkokers.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
De ongastvrijheid van De Machinefabriek in Groningen. Zo blijft daar al twee jaar achtereen de bar dicht tijdens de nagesprekken op festival Noorderzon, en het contextprogramma Machinefabriek RAW op de vrijdagavonden levert, heel zacht uitgedrukt, niet wat het belooft.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Milo Rau’s Manifest van Gent.
Lisa Reinheimer – Dansmagazine
Beste voorstelling:
The way you sound tonight – Arno Schuitemaker.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Idem.The way you sound tonight van Arno Schuitemaker is zo fantastisch omdat dans, muziek én licht daar zo scherp op elkaar zijn afgestemd, vandaar die idem.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Idem .
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
FILMINSTALLATIE van Kristel van Issum #Catalog of Shadows.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Advies Dans van de Raad voor Cultuur.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
ONS fonds.
Ron Rijghard – NRC
Beste voorstelling:
The Nation van Het Nationale Theater.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
The Nation.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Waardenberg & De Jong & Dames Toren C: Jubileum 100 jaar Luxor.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Nineties Productions: Noir.
Beste acteur/danser/zanger:
Sanne den Hartogh (Noir).
Beste actrice/danseres/zangeres:
Marieke Heebink (Oedipus).
Beste gezelschap:
Het Nationale Theater.
Beste festival:
Edinburgh Fringe.
Slechtste voorstelling:
NNT: Faust.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Stefano Keizers.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Geen excuses aan publiek bij ontbreken airco bij Conversations (HZT) in zaal bij Theater aan Zee (aug., Oostende) & bij op hol geslagen warmtekanon bij De dingen die voorbijgaan (TA) in Stadsschouwburg (febr., Amsterdam).
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
De groei in contextprogramma’s/ thema-avonden/ kijkcursussen.
Marcelle Schots – Theatermaker, Theaterkrant.nl, Tanz
Beste dansprogramma:
Side B: Adrift van Franck Chartier en Gabriela Carrizo voor NDT1.
Beste nieuwe performance:
D NO BODY #TRANSCENDING van Dario Tortorelli /DIVEinD
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Decorontwerper en beeldend kunstenaar George Tsypin voor de Shostakovich Trilogy van Alexander Ratmansky (Het Nationale Ballet)
Beste danser:
Timothy van Poucke(HNB).
Beste danseres:
Meng-Ke Wu (NDT).
Beste festival:
STRP, op snijvlak kunst en technologie, installaties, performance en film.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Danseres Kinda Gozo.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Op de tribune: openlijk en hardop beleden racisme tijdens Ottof van choreografe Bouchra Quizguen bij het Explore Festival.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Nieuwe generatie dansmakers trekt zich gelukkig niets aan van de nog regelmatig geschetste valse tegenstelling tussen pure en conceptuele dans.
Jos Schuring – Scènes
Beste voorstelling:
De onzichtbare man – Artemis, theater voor iedereen met een filosofische inslag dat voortdurend blijft boeien, uiterst grappig en verwarrend is, maar vooral barst van inventieve vondsten.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
The Nation van Eric de Vroedt, snel, geestig, actueel, intelligent, relevant en vernieuwend
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Conversations at the end of the world van Kris Verdonck bij Het Zuidelijk Toneel, prachtige esthetiek met onheilszwangere symboliek.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Black out van ‘77 van Orkater vanwege de veelal prachtig vierstemmig gezongen nummers met relevante teksten in een heerlijk amalgaam van zwarte muziekstijlen met fijne uiterst creatieve stijlcitaten.
Beste acteur/danser/zanger:
Mark Rietman beleefde een geweldig seizoen bij Het Nationale Theater, was groots in The Nation en verrassend grappig in Ondine, hij loopt al een tijdje mee maar blijft aangenaam verbazen.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Karina Holla speelde in Romp een doodzieke vrouw die haar frustratie en boosheid uitspuugt met een zeer vervreemdend maar onmiskenbaar komisch effect, weergaloos.
Beste gezelschap:
Het Nationale Theater want mooie mix van voorstellingen met fijne klassiekers en eigentijds nieuw repertoire en een fijn steeds kleurrijker ensemble.
Slechtste voorstelling:
Blind date van Katja Schuurman en Thijs Römer vanwege een bloedeloze regie waarbij de gespeelde emoties aanvoelen als karton.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Romano Haynes maakte met The seed of life een ontroerende, indrukwekkende performance waarbij muziek, tekst, geur en fysiek spel een intense belevenis vormen.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Theater Rotterdam omdat ze zo intern gericht blijven en afgezien van de jaarlijkse feestjes van Pieter Kramer al jaren geen grotezaalvoorstellingen meer maken.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Het grote aantal jonge theatermakers met een bi-culturele achtergrond dat zich al enkele jaren op veelzijdige wijze manifesteert met oorspronkelijk, relevant theater dat heerlijk alle kanten uitwaaiert, vaak hoge kwaliteit heeft en dat – wie weet – op termijn de grote zalen overneemt.
Hans Smit – Het Parool, Theaterkrant.nl
Beste voorstelling:
Saigon.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Mahler & Kokoschka – Hannah van Wieringen.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Othello/ Het Nationale Theater
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Touki Delphine: Billy the Kid.
Beste acteur/danser/zanger:
Damiaan De Schrijver.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Marieke Heebink.
Beste gezelschap:
Het Nationale Theater/NT Jong.
Beste festival:
Holland Festival.
Slechtste voorstelling:
Tiefer Schweb.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Victor IJdens.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Dat je online geen kaartjes meer kunt kopen zonder eerst een hele vragenlijst door te moeten ploeteren.
Sanne Thierens – Theaterkrant.nl, De Musicaldatabase
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Showponies van Alex Klaasen.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Showponies van Alex Klaasen.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Showponies van Alex Klaasen.
Beste acteur/danser/zanger:
Steyn de Leeuwe in Woef Side Story (Theater Rotterdam).
Beste actrice/danseres/zangeres:
Ana Milva Gomes in The Color Purple (OpusOne).
Meest veelbelovende nieuwkomer:
De Kernploeg.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Het orkest op band bij My Fair Lady (De Graaf & Cornelissen Entertainment).
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Meer bioscoopvertoningen van actuele (buitenlandse) musicalproducties, zoals het afgelopen jaar An American in Paris en komend seizoen The King & I.
Filip Tielens – De Standaard
Beste voorstelling:
Kleine zielen (Toneelgroep Amsterdam).
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
De felomstreden kroon van Edward II (Tom Lanoye voor Theater Zuidpool.)
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Inuk (Studio Orka).
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
The sea within van Voetvolk (muziek: Maarten Van Cauwenberghe).
Beste acteur/danser/zanger:
Thomas Vantuycom (danser bij Rosas).
Beste actrice/danseres/zangeres:
Naomi Velissariou (in Permanent Destruction).
Beste gezelschap:
Rosa.s
Beste festival:
De Theater Aan Zee-ingrepen van Barbara Raes rond rituelen.
Slechtste voorstelling:
WAW (We are Woman) van Cie Thor/Thierry Smits.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
De intrede van Milo Rau bij NTGent.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Alle verhalen over #MeToo in de danswereld: het is goed dat ze verteld worden, het is ergerlijk dat zulke vormen van seksisme en grensoverschrijdend gedrag anno 2018 nog steeds gezien worden als ‘horend bij de artistieke vrijheid’.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Dat in de (podium)kritiek en de voorstellingen zelf de bestaande privileges en ongelijkheden bevraagd worden, onder meer op vlak van heteronormativiteit, dekolonisatie en seksisme. De kunsten hebben de potentie om hierin voorop te lopen in het maatschappelijk debat. Het zijn ongemeen boeiende tijden!
Karin Veraart – de Volkskrant
Beste voorstelling:
Network door The National Theatre, regie Ivo van Hove.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
ForsterHuberHeyne van Willem de Wolf en Rebekka de Wit bij De Koe.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie: Conversations (at the end of the world) door Het Zuidelijk Toneel/ A Two Dogs Company. Concept en regie: Kris Verdonck.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Het geluidsontwerp van Wessel Schrik bij Headroom van Boogaerdt/VanderSchoot & Theater Rotterdam (Erik Whien).
Beste acteur/danser/zanger:
Eelco Smits in Vergeef ons van Toneelhuis/TA.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Sara De Bosschere in La Reprise – Histoire(s) du théâtre (I) bij Milo Rau en in Arabische nacht van haar eigen Roovers.
Beste gezelschap:
Toneelgroep Amsterdam. Nog wel even wennen aan de nieuwe naam.
Beste festival:
Kunstenfestivaldesarts in Brussel.
Slechtste voorstelling:
La Superba door Toneelgroep Maastricht.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Florian Myjer, performer.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Pauze tijdens een voorstelling in de Rabozaal. Te krap, te benauwd – ergerlijk.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Radicale bewerkingen als die van Kasper Tarenskeen en Jan Hulst met hun Romeo en Julia bij Toneelgroep Oostpool, of Othello van Daria Bukvić die daarmee een nieuw publiek aanspreken en de klassieken recht doen.
Herien Wensink – de Volkskrant
Beste voorstelling:
Network van Ivo van Hove bij The National Theatre in Londen.
Beste nieuwe tekst/choreografie/libretto:
Romeo en Julia door Jan Hulst en Kasper Tarenskeen, bij Toneelgroep Oostpool.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
JR van FC Bergman.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Permanent Destruction van Naomi Velissariou en Joost Maaskant
Beste acteur/danser/zanger:
Eelco Smits in Vergeef ons van Toneelhuis ism Toneelgroep Amsterdam. Geestig, losjes, ontroerend en dansant; Smits speelt hier de rol van zijn leven.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Abke Haring in Platina. Met ongelofelijk beheersing en precisie geeft Haring fysiek vorm aan alles wat ze niet (meer) kan zeggen.
Beste gezelschap:
FC Bergman.
Beste festival:
Het Nederlands Theater Festival, incl. de Fringe.
Slechtste voorstelling:
Hendrik Groen – Pogingen iets van het leven te maken, door Bos Theaterproducties.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Die Hele Ding, pas afgestudeerd hiphop-theatercollectief maakte indruk met hun slimme en frisse Van den Vos-bewerking Fox Populi.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Wouter Hillaert die het gehele Nederlandse theateraanbod, en vooral alles op Oerol, afserveert als behaagziek en populistisch.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Een nieuwe, betrokken minister die je ook daadwerkelijk zo nu en dan bij een toneelpremière ziet.
Mieke Zijlmans – Theaterkrant.nl
Beste voorstelling:
Vele hemels boven de zevende.
Beste nieuwe tekst:
De liefde maakt dorstig, tekst Ellen van Rossum.
Voorstelling met het beste toneelbeeld:
Grimm; Junior Company het Nationale Ballet, ISH Dance Collective.
Voorstelling met de beste nieuwe soundscape:
Burning Bright in the Forest of the Night; Mariano Pensotti.
Beste acteur:
Peter Bolhuis in Vele hemels boven de zevende.
Beste actrice:
Carine Crutzen in Wijn.
Beste gezelschap:
Hummelinck Stuurman.
Beste festival:
Noorderzon, Groningen.
Slechtste voorstelling:
Opvliegers 3: New York, New York; Rick Engelkes Producties
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Ouders die bij kindervoorstellingen (op de eerste rij) kletsen of slapen.
Dick Zijp – NRC Handelsblad
Beste voorstelling:
Claudia de Breij – #NU.
Voorstelling met het beste toneelbeeld/beste scenografie:
Rundfunk – Wachstumsschmerzen.
Voorstelling met de beste nieuwe muziek/soundscape/compositie:
Jan Beuving en Patrick Nederkoorn – Leuker kunnen we het niet maken.
Beste acteur/danser/zanger:
Herman van Veen.
Beste actrice/danseres/zangeres:
Eva Crutzen.
Slechtste voorstelling:
Erik van Muiswinkel – De oplossing.
Meest veelbelovende nieuwkomer:
Stefano Keizers.
Ergerlijkste theaterervaring (op het podium of achter de schermen):
Afschaffen van de sterren bij recensies in Het Parool.
Meest verheugende nieuwe ontwikkeling (op het podium of achter de schermen):
Veel buitenlandse stand-upcomedians op de Nederlandse podia.
Dossiers
