Ik heb drie wensen voor alle creatievelingen.
Laten we onszelf fysiek en mentaal beter bewaken. Het is helemaal oké om een idee even los te laten en het later weer op te pakken wanneer je hoofd leeg is. Het is helemaal prima om niet elke dag jezelf online bloot te geven. Als laatste: laten we ook proberen meer rust te nemen, goed te eten, genoeg te slapen, op te laden en stil te staan bij het huidige of vorige project.
In het verleden ging ik vaak zo snel verder met een volgend project, dat ik wel eens vergat te eten of uit te rusten. Er is zoveel tijdsdruk en er zijn zo veel verwachtingen van buiten. Als iemand je vraagt ‘Waar werk je nu aan?’, of ‘Wanneer sta je weer op toneel?’, is dat heel lief, maar het kan ook een trigger zijn: je moet altijd bezig zijn en het is nooit genoeg. Dit legt te veel druk op een kunstenaar of het maakproces.
We zijn heel dankbaar voor de interesse! Maar wees voorzichtig met zulke vragen. Laten we elkaar de tijd en rust gunnen!
Kunst- en culturele instellingen, laten we werken aan onze hospitality en de zakelijke aspecten van ons vak. Wij kunstenaars bereiden ons zorgvuldig voor om het werk en onszelf te presenteren; het pakt efficiënt uit als er goed voor ons wordt gezorgd. Dit is een oproep aan instellingen en een note aan mezelf om dit jaar hier extra alert op te zijn.
Het is belangrijk om een contract of overeenkomst te hebben.
Liefst voordat het proces is begonnen, en zodanig dat het voor alle partijen (inhoudelijk) werkt. Schone repetitieruimtes, muziek- en geluidsapparatuur, sejour, de kans om roosters en factuurgegevens op tijd te kunnen inzien, een soundcheck kunnen (laten) doen, betaling binnen de gewenste tijd ook echt binnen hebben: deze elementen zijn belangrijk voor ons zodat wij ons meer kunnen focussen op het artistieke en daardoor volledig kunnen presteren, en kunnen genieten van het proces.
Een shout-out aan de instellingen en opdrachtgevers die daar extra op letten en dit al uitvoeren!
Vorig jaar was voor mij een jaar waarin ik bewust wilde vasthouden aan wat ik wil maken, wilde duidelijk maken hoe ik me uit als persoon, en hoe kunst voor mij een tool is om te communiceren, te laten weten waar ik doorheen ga, en wat er dagelijks speelt.
Ik nam onzekerheden en frictie mee in bijvoorbeeld bewegingen, of een specifieke muziekfrase, of een instrument –
om herkenbaar te blijven, trouw aan een bepaalde intentie of een gevoel, en toch nog steeds te blijven communiceren met het publiek.
Ik wil kunst blijven maken voor publiek dat op mij lijkt of voor nieuw publiek dat geïnteresseerd is in het narratief waar ik achter sta.
Als performer/maker/curator van deze tijd komt het vaak voor dat je door anderen in een kader of hokje wordt geplaatst, bijvoorbeeld om te laten lijken dat jij anders bent wanneer je niet mee bent met de mainstream.
Ik heb dat vorig jaar losgelaten in het creëren en vertonen van mijn werk, omdat het fijner aanvoelt wanneer je later omkijkt en je werk en jezelf nog steeds terugziet.
Het leven is te kort om je gelimiteerd te voelen of te doen wat andere van je vragen of verwachten!
Ik wil niet zeggen dat dit altijd even makkelijk is, maar jij zal op het laatst genoegdoening kennen dat je naar je eigen gedachtegang hebt geluisterd!
Ik wens iedereen toe dat we onze (mentale) gezondheid op de eerste plaats kunnen zetten.
Foto: Ottilie Maters. Annica-Muller en Perry-Gits
Perry Gits is danser, zanger en performer. Na een studie Urban Contemporary Dans aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten staat hij in musicals als Dreamgirls en Hair. Ook werkt hij als theatermaker. Gits heeft met PERRY de Gouden Krekel gewonnen voor beste podiumprestatie in een jeugdtheaterproductie seizoen 21/22.
PERRY is op 17 mei te zien in Theater Kikker, Utrecht.
Dossiers
