Van De Warme Winkel in coproductie met Abattoir Fermé
met Vincent Rietveld, Mara van Vlijmen, Ward Weemhoff, Florian Myjer, Stef Lernous en Tine Van den Wyngaert
decors Sarah Nixon en Juul Dekker
muziek Muse
★★☆☆☆
Het is iets na negenen ’s avonds als de lampen aangaan op het Binnenhof. Voor een bescheiden tribune is een burcht gebouwd van Smac in blik, literpakken Bar le Duc, emmers yoghurt met jamlagen en drankkartonnen rosé. In die burcht hangen Vincent Rietveld, Mara van Vlijmen, Ward Weemhoff en Stef Lernous, elk in een Human Nature jas. Om hun pols een fitbit. Het had ook een buitenverblijf van Tsjechov kunnen zijn, zo lethargisch. Met de fitbit als ironische reminder voor de stilstand die komen gaat. Ze kissebissen een beetje over of TikTok een mode of een hype is, en het verschil daar dan weer tussen, en welke van hun legendarische voorstellingen nou het meest legendarisch was. Ze herinneren zich een discussie uit Amadeus tussen Rietveld en mimelegende Marien Jongewaard (Jongewaard: ‘Er zit niks in jou!’, Rietveld, venijnig: ‘Nee, maar het komt er wel uit’). Ja, dat was echt goed.
Ja, ja, De Warme Winkel en Abattoir Fermé, we verstaan jullie wel. Oude tijden versus nieuwe tijden. Jaja. Want, o verrassing, daar is Florian Myjer in een veelkleurig en oversized legerpak en witte Veja sneakers. Hij dipt wortels in humus en zet een pak havermelk aan zijn mond, terwijl de senioren geërgerd toekijken. Zou hij misschien de vernieuwing voorstellen? Het ligt er allemaal zo dik bovenop dat je je afvraagt waarom ze er niet een lezing van maken. Waarom is het nodig om iets zo hard en duidelijk op te schrijven? Is men zo’n slechte verstaander?
Slechts twee highlights in deze voorstelling. Te beginnen bij een verrassende twist. Bij Tsjechov viert de nieuwe tijd uiteindelijk hoogtij. Daar steekt de oude garde hier een stokje voor. Dan is er nog een act met een mus en een matrixprinter op Apocalyps Now van Muse die ik verder niet wil spoilen.
Het zal wel een statement zijn, maar waarom die stilstandfetisj daar op dat mooie Binnenhof? De paar schaarse dialogen geven ook weinig schwung: ‘Florian, het is over. Het is helemaal over. Alles is over. De wereld gaat naar de knoppen, want we zijn met te veel mensen. We hebben erover nagedacht. En jij heb onvoldoende levenservaring om te weten hoe je moet leven. Dus wij hebben besloten dat jij dood moet.’ daarna: ‘Er zijn nederlagen die vruchtbaarder zijn dan overwinningen, Florian. Neem ‘m nou maar.’ Om vervolgens over te gaan tot het kelen en villen van de jonge performer. Hier wordt de tekst schreeuwerig: ‘Nu knijpen we je uit, wringen en knijpen het bloed uit je lijf als pus uit jeugdpuistjes!’ Als u de beeldtaal al weerzinwekkend vindt, wacht maar tot u het ronduit blasfemische eindbeeld ziet. Kunst moet schuren, maar dat kan ook wel zonder de foto van Mark Rutte.
Wat wel sympathiek is: elke avond speelt een andere jonge maker de rol van Florian. Zo zet De Warme Winkel meerdere vernieuwende performers of gezelschappen in de etalage. In de persmap wordt nog vermeld dat Saman Amini zich wegens projecten elders moest terugtrekken. In Basel wordt deze voorstelling hernomen met de theaterwonderboy Simon Stone in de rol van Florian. Benieuwd of er dan iets minder paniek wordt gezaaid en er iets meer waardering is voor de prachtige locatie: het Rathaus uit 1694. Een prachtig staaltje klassieke architectuur, dat kan zo in een Disneyfilm.
Voor Theatermaker schrijft Tjeerd Posthuma recensies over voorstellingen die hij niet gezien heeft.
Dossiers
