1914
Het ligt in den aard der zaak, dat in den regel revues vallen buiten het kader van bespreking in dit blad. Toch wensch ik met een enkel woord gewag te maken van de revue, die thans door het Ned. Opera- en Operetten-gezelschap in den Hollandschen Schouwburg wordt opgevoerd…Van de spelers was er meer dan één, die het genre goed had begrepen, vooral de heer Louis Davids, de droog-komiek die leven in de brouwerij bracht zoodra hij ten tooneele kwam…’t Was geen hooge kunst, maar zoo geschreven en zoo gespeeld was het toch wel kunst!
(C. Vaillant in Het Toneel, jaargang 43, nr. 10)
1926
Met den dooddoener dat de film geen kunstproduct is en de bioscoopvertoningen niet met kunst hebben uit te staan, komt men er niet en de theoretische beschouwingen, die tot de conclusie leiden dat fotografie geen kunst is en dùs dat de film nooit een kunstwerk wezen kan, mogen belangwekkend zijn voor aesthetici, zij zijn van weinig waarde voor de praktijk.
(W. van IJsselstein in Het Tooneel, jaargang 11, nr. 8
1932
Evenals alcoholisme een wanhoop van het physiek verraadt, bewijst de zucht naar sensatie een wanhoop van de ziel, wat geheel overeenstemt met de – gelijktijdig opgetreden- belangstelling voor de “musical comedy”.
(Eduard Veterman in Tooneelspiegel, jaargang 4, nr. 2 )
1946
Moet men hopen of verwachten, dat daarvan een stimulerende invloed zal uitgaan op het officiële toneel? De vraag valt zonder meer niet te beantwoorden. Het enige dat men vast kan stellen, is, dat die invloed in de praktijk gebleken, niet groot is.
(Hessel Jongsma over studententoneel in Toneelschild, jaargang 2, nr. 5)
1950
De Christmas-pantomimes, die nog steeds hun vrolijke clownerieën ten beste geven, vielen buiten beschouwing. Zij zijn zeer typisch Londens en de concurrentie zorgt er voor dat zij goed verzorgd en rijk gemonteerd zijn, maar zij dienen geen speciaal toneel-belang.
(Hanno van Wagenvoorde in Toneelschild, jaargang 5, nr. 2)
1951
‘Hoewel televisie in Nederland zich om technische en financiële redenen nog richt tot een beperkt aantal kijkers, is het toch wel van belang eens na te gaan, wat deze nieuwe verspreidingswijze van visuele manifestaties voor de dans zou kunnen betekenen.’
(Corrie Hartong in Danskroniek, jaargang 6, februari)
1964
Alleen in de vernietiging van de oude vormen en formaten, in het onderzoeken naar nieuwe vormen, hoe kinderlijk en onderontwikkeld ze ook mogen zijn, ligt de hoop op de toekomst. Alleen een dergelijke radicale houding opent voor het theater een mogelijkheid om zich verder te ontwikkelen.
(Peter Brook in gesprek met Martin Esslin in Teatraal, jaargang 1, nr. 7)
1972
3. Een studie van de populaire en volks-kunst; circus, vaudeville, rondreizende shows, sex-shows etc..
(Richard Schechner omschrijft de elementen van de nieuwe geschiedschrijving in Mickery Mouth nr. 14)
1981
De grote Vredesdemonstratie van 21 november 1981 gaf een aardige staalkaart van deze spontane, vluchtige uitingen van anti-kernwapenfools. Hierbij een foto-impressie.
(fotobijschrift in Toneel Teatraal, jaargang 103, nr. 3)
1986
Omdat de redactie mij uitdrukkelijk heeft verboden over De Appelgaard van Willy van Hemert te schrijven [‘Er zijn grenzen’ was het overtuigende argument] kan ik het, bij totaal ontbreken van drama voor volwassenen, hebben over de beste televisie die er in 1985 voor kinderen is gemaakt: Theo en Thea van Arjen Ederveen en Tosca Niterink.
(Walter van der Kooi in Toneel Teatraal jaargang 107, nr.2)
1987
Eindelijk was hij weer de persoon waar wij al onze fantasieën op konden projecteren, wat eerder in het concert niet wilde lukken bij de gladde entertainer te midden van zijn show-dansers. Hij stond daar als een buitenaards wezen, dat natuurlijk niets met onze politiek te maken heeft. The Man Who Fell To Earth, Ziggy Stardust, The Thin White Duke, The Blond Fuhrer. Angstaanjagende en aantrekkelijke personages, gevaarlijk vanwege hun demonische schoonheid. En toen Bowie weer naar beneden op het podium kwam, was hij zijn vleugels verloren, maar Hermesvleugeltjes aan zijn laarzen wezen nog op zijn hemelse (of duivelse ) afkomst.
(Marijn van der Jagt bespreekt The Glass Spider Tour in Toneel Teatraal, jaargang 108, nr. 7)
1991
Dit artikel gaat niet over de podiumkunsten.
(Gertjan Kuiper pleit voor een grotere nieuwsgierigheid naar VR in Notes, jaargang 6, nr. 11)
1992
Maar bij haar Renaissance Madonna die wat moedermelk uit haar tiet spuit, is geen ontsnapping mogelijk. Maar jesus wat is dit fenomenale kunst.
(Rob Malash over de foto’s van Cindy Sherman in Toneel Theatraal, jaargang 113 nr.2)
1992
‘Er zijn dus twee goede redenen om theater te beschouwen als een veelbelovende grondslag voor het denken over en ontwerpen van computer interfaces. Ten eerste hebben, zoals we zagen, beide dezelfde doelstelling, namelijk het representeren van actie met en tussen diverse actoren. Ten tweede biedt theater een begrijpelijk en evocatief model voor mens- computer relaties.’
(Arno van Roosmalen in Notes, jaargang 7 nr. 1)
1992
‘Al een goed deel van mijn bestaan ben ik op zoek naar een oplossing voor het probleem van mijn identiteit. Hoe vaak word je er niet aan herinnerd en word je gevraagd wie je bent, waar je vandaan komt, wat je doet en iedere keer weet je weer argeloos en zonder aarzeling het moment te beheersen, dat je net even uit je evenwicht kon brengen. Ik wil niet zeggen, dat mijn leven op leugens is gebaseerd, maar ik geef toe, dat ik reeds vroeg geleerd heb cosmetische verbeteringen aan mijn verhaal aan te brengen.’
(Boris Gerrets over de film Paris is Burning, Notes, jaargang 7 nr. 2).
1994
Want theatersport in Nederland voldoet niet aan haar potentieel en ik vraag mij af, of het dat ooit wel zal doen.
(Maart Veltman in Toneel Theatraal, jaargang 115 , nr. 5)
1995
Dit toneelseizoen begon met een voor mij historische gebeurtenis, die helemaal niks en eigenlijk alles met theater te maken had. Ik ging voor het eerst van mijn leven mee naar een voetbalstadion. Om naar Ajax te kijken. De wedstrijd als geheel was niet zo goed. Maar ik was meteen verkocht. Ik zag in totaal één kwartier goed voetbal. Een voetbal-choreografie met systeem en van een grote schoonheid. De eindredacteur van Toneel Theatraal, Max van Engen, had me het stadion in gepraat. En achteraf denk ik dat het feit dat hem dát gelukt is, cruciaal is geweest voor onze samenwerking. Hij liet me een vorm van ensemble-spel zien, van samenwerking, die ik voordien niet kende.
(Loek Zonneveld in Toneel Theatraal, jaargang 116, nr. 6)
2000
Ze wilden niets met de samenleving te maken hebben, de punkers van The Ex. Niet met platenfirma’s, niet met journalisten of andere verschijnselen van de burgelijk-kapitalistische samenleving. Maar nu staat de groep dan toch op het kunstfeest van het establishment, het Holland Festival. ‘Een logische stap’ vindt gitarist Terrie. Het is het volgende onbekende terrein wat zich aandient.
(Edo Dijksterguis in gesprek met The Ex in TM jaargang 4, nr. 6)
2010
Is dit dan eindelijk de gouden formule om dans van zijn elitaire karakter af te helpen en een breder en jonger publiek te bereiken?
(Erica Smits en Robbert van Heuven over So you think you can dance in Theatermaker jaargang 14 , nr. 9/10)
2018
En omdat hij op de meeste van de terreinen een serieuze onderzoeker was, begon hij steevast met het onderscheiden van categorieën, met classificatie, in de hoop zo stap voor stap de onderliggende systematiek vast te leggen.
(Piet Gerbrandy over De Poëtica van Aristoteles in Theatermaker, jaargang 139, nr.2)
Dossiers
