Sinds 15 december zijn alle theaters in verband met de coronamaatregelen opnieuw gesloten voor publiek. Repeteren mag nog wel, maar in plaats van te gaan try-outen en in première te gaan, gaat een voorstelling nu vanuit de repetitieruimte rechtstreeks ‘de ijskast’ in. Rayen Panday: ‘Ik heb al wel besloten dat ik in november gewoon met een nieuwe voorstelling begin.’ (meer…)
Fuad Hassen vertelt hoe hij regelmatig uit groepen wordt gepikt. Bijvoorbeeld wanneer hij gevraagd wordt een tv-programma over racisme te beoordelen. Want huidskleur ligt gevoelig tegenwoordig. In Remmende voorsprong draait hij de rollen om. (meer…)
Op het eerste gezicht zie je niks aan Martijn Kardol. Vlot pratend, makkelijk bewegend, zelfverzekerd. Ja, op een podium. Daarop bepaalt hij de regels en houden wij – in de zaal – onze mond. Maar buiten het theater, waar de regels ook door anderen worden bepaald, vermijdt hij het sociale contact. (meer…)
‘Het is nooit af en er is altijd wat’, zingt Brigitte Kaandorp in het openingslied van Eh… Het zinnetje zou zomaar eens haar lijfspreuk kunnen zijn. Het is het vaste uitgangspunt bij al haar verhalen, voorstellingen en eigenlijk haar hele leven. Je bent nog niet begonnen of het loopt al weer anders dan verwacht. Maar daar houden de overeenkomsten tussen vorige voorstellingen en Eh… wel op. (meer…)
Rayen Panday staat nu een kleine tien jaar op het podium en is een echte stand-upper. Hij is niet voor niets een van de drie Nederlandse comedians die binnenkort met een eigen special op Netflix komt. Kleine ergernissen extreem uitvergroten, verbijsterde blikken werpen naar het publiek, dubbelzinnigheden aanzetten met lichaamstaal, een enkel muziekje spelen op de piano: Panday kan het allemaal. (meer…)
Na drie wisselend succesvolle cabaretsolo’s, nam Yora Rienstra een sabbatical. Haar laatste programma Yora Rienstra drukt haar snor kwam – althans volgens ondergetekende – niet echt uit de verf en miste duidelijke keuzes. Het programma daarvoor, We maken er wat van, was geestig als ze een typetje neerzette, maar inhoudelijk wat dunnetjes. Terwijl er de hele tijd dat gevoel was dat ze zoveel scherper kon. (meer…)
Je kunt altijd de verhalen nog vertellen, aldus Pim de la Parra, filmmaker van Surinaamse komaf, tegen zijn dochter Bodil. Alle tastbare herinneringen zijn namelijk in vlammen opgegaan toen zijn ouderlijk huis in Paramaribo in 2012 tot de grond toe afbrandde. Theatermaker Bodil de la Parra heeft de verzuchting van haar vader letterlijk genomen. In Het verbrande huis vertelt ze met minimale middelen, veel vaart en een flinke dosis humor het verhaal van het Surinaamse deel van haar roots. (meer…)
