De achterwand is opgebouwd uit gestapelde, vierkante witte dozen, die deels ook aan draadjes hangen. Ervoor staan de instrumenten klaar van een vierkoppige band, omstrengeld door een witte slang die licht kan geven. Overal liggen snoeren. Bij het drumstel staat een mengpaneel waaraan een spaghetti van elektrische kabels ontspruit, als een uitbundige plant die nodig gesnoeid moet worden. (meer…)
‘Als acteur ben je ook een soort showhond’, zei actrice en theatermaker Patsy Kroonenberg vorige week in een interview in de Volkskrant. Haar nieuwe voorstelling draait om de wereld van de hondenshow. Nadat je de theatertent op De Parade verlaat, kan je het alleen maar eens zijn met Kroonenbergs statement. (meer…)
Aan de zijkant van het speelvlak ligt op een aanhangwagen alvast een enorm rotsblok klaar. Want wie kunst maakt, sjouwt in feite een rotsblok een berg op in de wetenschap dat-ie vlak voor de top weer naar beneden rolt. Kunst is zinloos en absurd, en desondanks of daardoor noodzakelijk en prachtig. ‘En tussendoor ga je dood.’ (meer…)
Het nieuwe theaterjaar zal voor een groot deel in het teken staan van de recente verkiezingsuitslagen en het nieuwe Kunstenplan. Wat de overwinning van de PVV precies voor consequenties heeft, is gedurende de formatie bij aanvang van 2024 nog onduidelijk, maar zorgen in (en om) de cultuursector lijken terecht. Gelukkig staat daar ook komend jaar weer een enorme hoeveelheid beloftevolle premières tegenover, waarmee de theaterwereld kan laten zien wat ze waard is. (meer…)
In Vietnam eindigen alle sprookjes met ‘en toen stonden de volgende avonturen alweer voor de deur’. Oké, misschien is dat niet waar, is dat verzonnen door hoofdpersoon Wie – zoals wel meer in deze voorstelling waarschijnlijk niet waar is en toch klopt. Zijn moeder is bijvoorbeeld een draakfee, zijn vader een koning. (meer…)
Het is geleidelijk ons leven binnen gesijpeld en daar inmiddels ook echt niet meer uit weg te denken. Telefoon, wasmachine, auto, de muziekinstallatie, allerhande gadgets: ze praten terug, nemen steeds meer taken over. (meer…)
A dey mi yere yu verjari. Musicerend en dansend dalen de spelers de trap af. Op zilveren dienbladen wordt bojo (‘Surinaamse cake mét spikkels’) uitgedeeld. Tachtig paar kinderogen koekeloeren naar het podium. Daar staat Amba. Ze is vandaag jarig. (meer…)
Een meisje wordt verkocht aan een oudere heer en erft vervolgens al zijn bezittingen. Een jongen verlaat zijn ouderlijk nest, hij trekt de wereld in. Amper een stap in die wijde wereld gezet wordt hij meteen al verliefd op het meisje. Zo belanden twee buitenbeentjes per ongeluk in een hechte gemeenschap, beiden op zoek naar verbinding, een perfect liefdesverhaal. Behalve dat het dat niet is. Zij valt niet op hem, dat heb je soms. (meer…)
Krant, de nieuwe voorstelling van De Veenfabriek, richt de blik op het feit dat bijna alle kwaliteitsmedia in Nederland in handen zijn van twee Vlaamse uitgevers. Helaas gooit schrijver en regisseur Joeri Vos, net als de journalisten die in zijn stuk de hoofdrol spelen, te veel zaken op een hoop om tot een samenhangend verhaal te komen. (meer…)
Laten we beginnen bij de bij. In het verhaal van Groei, de zinderende muziektheatervoorstelling c.q. installatie van Susies Haarlok en de Veenfabriek, vormt de bij (dat leuke zoemende insect dus) een brug tussen (grofweg) verleden en heden, tussen klein en groot, plant en dier, industrie en natuur. (meer…)
