In De paplepel brengt de familie Zandvliet in drie kwartier een keur aan eigen kinderliedjes over onderwerpen uit de leefwereld van de jonge doelgroep: boerderijdieren, knuffelberen en aardappelpuree passeren vrolijk de revue. Daaromheen brengt deze muzikale familie een aantal mooie, verrassende instrumentale nummers. Het is jammer dat de theatrale elementen de kwaliteit van de muziek ondermijnen. (meer…)
Een prentenboek komt tot leven, in de inventieve eenvoud van tu’tu van Theater Stap. Drie vriendelijke buurmannen delen hun gazonnetje en daarmee hun leven en routine. Elk heeft zo zijn eigen gewoontes, die regelmatig samenvallen met die van de andere twee. Schipperend tussen gezellig samen en lekker alleen trekken de dagen zo onherroepelijk voorbij. (meer…)
Laguna Beach is een opmerkelijk debuut voor de mannen van Frankie. Pas afgestudeerd en in hun vroege twintig, lijkt het aanvankelijk of dat Simon en Vincent Lynen, Jef Staut, Timo Fannoy en Brecht Hayen nog erg vroeg en onbezonnen in het vak staan en er niet op uit zijn het publiek enigszins te imponeren. Maar gaandeweg blijkt niets minder waar. Het komende uur is een tour de force van muziekstijlen live ter plekke gespeeld met een wel heel bijzondere verbeeldingswereld. (meer…)
Gedetailleerd beschrijft ze de stripclub waarin ze komt te werken: de geuren, de kleuren, de smaken. Ze staat voor een glittergordijntje, op een verhoging. Aangezet door het rode licht, in dromerig Engels, heeft haar beschrijving haast iets filmisch, iets romantisch. Dan schiet het licht ineens van rood naar blauw en in plat-Amsterdams blaft ze: ‘Dus jij bent die nieuwe?’ (meer…)
De geschiedenis wordt bepaald door degenen die het vertellen. Timo Sterckx en Louis Janssens tonen in hun afstudeervoorstelling aan het KASK in Gent dat niet wat er verteld wordt, maar wie het vertelt, een relevant beeld van de geschiedenis schetst. Maar wat blijft er verborgen achter de coulissen van de geschiedenis? (meer…)
‘Een voorstelling die schijt heeft aan zijn eigen vage titel’, is de ondertitel van de nieuwe voorstelling die Jetse Batelaan maakte bij Theater Artemis voor iedereen vanaf twaalf jaar. Die titel is (…..). Dat is inderdaad niks, nog niet eens een leesteken. Zo’n titel geef je alleen als je theater maakt om het theater aan de orde te stellen. (…..) gaat aan de haal met alle theaterwetten en -afspraken. Vintage Batelaan. (meer…)
Wie de werken van Jackson Pollock bekijkt, ziet meestal niet zo zeer het schilderwerk zelf, maar vooral hoe die verf op het doek belandde. De handeling van het schilderen spat ervan af. In Plock! wordt die handeling – de totstandkoming van zo’n actionpainting – verheven tot choreografie. Schilderkunst, dans en circustheater komen mooi samen in deze kleurrijke jeugdvoorstelling, die gisteren en vandaag te zien was op kunstenfestival Tweetakt in Utrecht.
Veaudeville, vogueing, beatboxing en breakdance, capoeira, acrobatiek, samba en wat al niet meer zijn samengesmolten tot een prachtige, eigenaardige stijl: dancinha. De energie spat er van af. Ingenieuze moves worden afgewisseld met zelfspot en humor. Het vormt de basis voor Cria, de tweede voorstelling die de Braziliaanse choreografe Alice Ripoll maakte met een groep jonge dansers uit Rio de Janeiro. In 2015 was de eerste vrucht van hun samenwerking, Suave, al te zien op Noorderzon. (meer…)
We zien een zwart-witfoto van twee mannen. De een kust de ander op de wang. Hij kijkt uitdagend in de camera. Dit mag eigenlijk niet, lijkt hij te zeggen, en toch doen we het. In fotostudio Shehrazade konden Libanese mannen hun verborgen verlangens discreet laten fotograferen. Gorges Ocloo en Haider Al Timini lieten zich inspireren door die vrijplaats. In Studio Shehrazade schoppen ze tegen het westerse, heteronormatieve ideaal van mannelijkheid en zetten er een queer alternatief tegenover: geen Messias, maar omniseksuele Djinns en de veelpotige spin Anansi. (meer…)
Een van de eerste premières op kunstenfestival Tweetakt, dat gisteren officieel is begonnen, is voorbehouden aan het Utrechtse talentontwikkelingshuis DOX. Wat gebeurt er als je – in een wereld waarin iedereen altijd dezelfde patronen volgt – besluit stil te staan? (meer…)
