De mens en de natuur, het blijft zoeken naar een goede relatie. Al in 700 voor Christus schreef de Griekse dichter Hesiodos een leerdicht voor landlieden over hoe ze met de aarde moesten omgaan. Zijn ‘Werken en dagen’ was de inspiratie voor FC Bergman om te reflecteren over hoe we nu de band met de natuur aan het kwijt raken zijn, en ook de band met elkaar. (meer…)
Na haar nominatie door de Nederlandse Toneeljury voor de Theo d’Or voor meest indrukwekkende dragende acteerprestatie van het seizoen, is actrice Ntando Cele ook genomineerd voor de Vlaamse Theaterprijs. Dat maakte De Acteursgilde afgelopen week bekend. Cele ontving beide nominaties voor haar rol in SPAfrica van Studio Julian Hetzel. (meer…)
De wind. Het is de schuld van de wind. Zoals het vaak de schuld van iets anders is. Bij een conflict met slachtoffers wordt de schuld niet bij mensen, daders, gezocht, maar bij het fatum, het lot van buitenaf, bij goden, voorvaderen, of nog algemener de maatschappij. (meer…)
Een paar meter boven de vloer zweeft een groot ruimteschip. Het draait traag rond en straalt via zijn gouden spiegels lichtstralen de zaal in, alsof het een boodschap probeert te zenden naar het publiek. (meer…)
Misschien is het wel de aangrijpendste episode uit Vake Poes; of hoe God verdween van de Vlaamse theatermaker Lisaboa Houbrechts: de eerste scène uit de derde akte. Waarin de grootvader (vake) en de grootmoeder (moeke) elkaar met verwijten om de oren slaan, zo snoeihard en wreed, dat als je nog dacht dat (de idee van) een god ergens goed voor zou kunnen zijn – dat die gedachte op dat moment ter plekke verdwijnt. (meer…)
De kop is eraf. De nieuwe editie van festival O. in Rotterdam opende met de AfrOpera, The Golden Stool, or the Story of Nana Yaa Asantewaa van de nog jonge, Brusselse multidisciplinaire maker, componist, acteur en regisseur Gorges Ocloo. (meer…)
Met koffers en vliegers verzamelt een groep vrienden voor een uitstap naar zee. Ze willen een weekendje de drukte van de stad achter zich laten. De sfeer is al snel uitbundig met grapjes en plaagstootjes, tot halverwege de stemming volledig omslaat door de verdwijning van een kind én Elly, de kleuterjuf. (meer…)
In Ode to a Love Lost laat Benjamin Abel Meirhaeghe niet de stormvloed aan emoties door een gebroken hart zien, maar de leegte ná alle emotie. Met zorgvuldig geconstrueerde scènes en een eenvoudig toneelbeeld laat hij een wereld zien waarin somberheid, verveling en zwaarmoedigheid de boventoon voeren. (meer…)
Het Vlaamse theatercollectief FC Bergman ontvangt op de aankomende Biënnale van Venetië de Zilveren Leeuw voor Theater. De uitreiking vindt deze zomer plaats tijdens het 51e International Theatre Festival van Venetië, waar het gezelschap de voorstelling Het land Nod (2015) laat zien. (meer…)
Hendrik Ibsen schreef zijn toneelstuk al een 140 jaar geleden, en ik trap open deuren in als ik schrijf dat het nog altijd actueel is, zoals de meeste stukken van Ibsen qua inhoud en thematiek nog altijd modern aandoen. Corruptie, politiek gekonkel, onderdrukking, hypocrisie, sociaal onrecht, gesjoemel, het is van alle tijden. (meer…)
