Patrick Nederkoorn weet in zijn cabaretprogramma’s altijd grote thema’s die ons bezighouden, vloeiend te mengen met zijn privébesognes en gevoelsleven. Dat maakt hem een van de interessantste cabaretiers die we hebben. Ook in zijn nieuwe voorstelling Uit de klauwen klopt hij zijn verhalen, boodschappen, liedjes en slimme humor tot een luchtig en erg smakelijk beslag, gekruid met fijnzinnige moraal en stofjes tot nadenken. (meer…)
‘Het is mooi als je ernaar verlangt en het is mooi als het voorbij is, en daartussen door rommelt iedereen maar wat’, mijmert Adam. Dat geldt voor de eerste keer seks maar net zo goed voor alle andere dingen in het leven. In Hulde! kijken Adam en Geesje samen terug op zeventig jaar ‘maar wat aanrommelen’. Een hartverwarmende trip down memory lane. (meer…)
In het theaterconcert Philip Glass; Songs & Poems, Tissues & Issues onderstreept een collage van filmfragmenten het cinematische karakter van Glass’ muziek. De Amerikaanse componist gaf de initiator van de voorstelling, Esther Apituley, persoonlijk toestemming om voor cello geschreven stukken te arrangeren voor haar instrument, de altviool. (meer…)
In haar derde solovoorstelling Waanzien speelt Mouna Laroussi op onderhoudende en soms ontroerende wijze met vooroordelen en aannames. Met haar indrukwekkende mix van fysiek spel, dans, en cabaret benadrukt ze het belang van naar elkaar kijken. (meer…)
Als Thijs van de Meeberg voor de televisie zit en kennisneemt van alle ellende op de wereld, komt hij op het beste slechtste idee ooit: hij gaat zijn verjaardag vieren. Hij ziet het al voor zich: iedereen vredig samen, de ultieme verbroedering. En dan maar hopen dat alles gewoon precies gaat zoals Van de Meeberg het wil. Dan komt de vrede geen moment in gevaar. (meer…)
Van de vraag wat zorg nu eigenlijk precies betekent tot een intieme schets van leven met mentale problemen: geestelijke gezondheidszorg is een hot topic in de podiumkunsten. In Tofu Cowboy onderzoekt Steyn de Leeuwe hoe we omgaan met onze neurodiverse medemens. (meer…)
Als de befaamde Russische balletdanser Vaslav Nijinsky (1888?-1950) danste, was het alsof hij een ander universum betrad, onttrokken aan de wetten van de zwaartekracht, alsof hij zelf God was want ‘God was beweging’, zoals hij in zijn dagboek schrijft. (meer…)
Geen decor. Een tafeltje met twee glazen (water en appelsap). Een microfoon op een standaard, die door de artiest op sneakers met een sierlijke zwiep naar de zijkant wordt verplaatst, want de microfoon houd je in de hand. We zijn dus bij stand-upcomedy. (meer…)
De première van Klokgelui was op de koudste en gladste avond van het jaar in de Thomaskerk in Amsterdam-Zuid. Niet in de theaterzaal, maar in de kerkzaal, met gebruik van preekstoel, kerkorgel en verschillende andere muziekinstrumenten, voorop natuurlijk de mooie, warme altviool van Esther Apituley. (meer…)
