Een wit doek verhult een groot object, dat aan weerszijden wordt gelardeerd door twee – ja, wat zijn het? Vreemde, felgekleurde vormen, een verzameling willekeurige spullen? Geen idee: dan moet het wel moderne kunst zijn. Inderdaad, we begeven ons in een museum. (meer…)
Een geordende wereld waarin alles volgens de regels verloopt, wordt in de licht absurde jeugdtheatervoorstelling NEE! gesymboliseerd door een ruitjespatroon. De twee acteurs dragen geruite kleren, het achterdoek is geruit, net als de lessenaar waarachter ze staan. Allemaal netjes en strak. Je ontworstelen aan die nette, geruite wereld, kan alleen door tegen te spreken en ‘nee’ te zeggen.
Aan de buitenkant lijken ze het perfecte koppel – angstaanjagend perfect eigenlijk. Het stel omschrijft zijn eerste ontmoeting met haar familie als een gelukzalige kerstavond. Haar hele familie, inclusief haar ‘little baby sister’, zat lachend en drinkend aan het kerstdiner. Die schijn van perfectie blijkt al snel een enorme façade. (meer…)
Drie hoogbejaarde dames praten uitsluitend nog in spreekwoorden en gezegden. Terwijl zij zich nietsvermoedend tegoed doen aan algemeenheden en clichématigheden, sterft achter hen een oude man. Tijd om erbij stil te staan is er niet … Lees verder
