We beginnen gewoon opnieuw, zegt iemand. De voorstelling is dan al even bezig. Het licht is veranderd, een speler heeft gecontroleerd of de speelvloer er klaar voor was, er wordt gefluisterd in de coulissen, er is iets kwijt, er wordt geredderd, klopt het wel? Beter om opnieuw te beginnen? (meer…)
Het is een van de mooiste regels uit de Nederlandse poëzie: de mens schrikt als hij beseft ‘een broodkruimel te zijn op de rok van het universum’. De regel staat in het poëticale gedicht [ik tracht op poëtische wijze] in de bundel apocrief/de analphabetische naam (1962) van Lucebert. (meer…)
In de podcastserie ‘Gesprekken over toneelstukken’ praten Czeslaw de Wijs en Jochum Veenstra met gasten over bijzonder toneelrepertoire. Aan tafel zitten dramaturgen, vertalers, schrijvers en wat er nog meer langskomt. (meer…)
In de nieuwe podcastserie ‘Gesprekken over toneelstukken’ praten Czeslaw de Wijs en Jochum Veenstra met gasten over bijzonder toneelrepertoire. Aan tafel zitten dramaturgen, vertalers, schrijvers en wat er nog meer langskomt. (meer…)
Hoe is het om tegenwoordig een collectief te zijn? In hoeverre is dat veranderd door de jaren heen en wat is nu nog de invloed van het archetypisch collectief uit de jaren zeventig? Theaterkrant Magazine vroeg het leden van uiteenlopende (ook in leeftijd) collectieven, en kijkt naar de hedendaagse variant van de ‘konfrontatie’. (meer…)
Wat hebben drie opeenvolgende generaties collectieven en coöperaties opgeleverd voor de Nederlandse podiumkunsten, in het bijzonder voor het denken over en praktisch vormgeven van nieuwe manieren van organisatie binnen het toneel? Na een halve eeuw democratisering en zelfbeheer is het tijd voor terugblik en evaluatie. (meer…)
In haar veelbesproken manifest Ik kom in opstand, dus wij zijn uit 2017 tracht schrijfster Eva Rovers een nieuw licht te werpen op hedendaags verzet aan de hand van het klassieke werk van Albert Camus uit 1951, De mens in opstand. Het Theaterjaarboek sprak met haar over verzet, engagement en de blinde vlekken van het huidige theater.
(meer…)
Kritisch, duidelijk, streng – Wil Hildebrand was een heel goede docent. Wie zijn passie beantwoordde, kreeg het in bakken terug. De geëngageerde ‘Wils-houding’ staat bij velen van zijn oud-leerlingen op het repertoire. (meer…)
De voorstelling 1991 van ’t Barre Land begint heel licht, onschuldig bijna. Acteur Vincent van den Berg zegt, bijna terloops, heen en weer lopend over een bijna lege speelvloer: ‘In het jaar dat Kroatië zich onafhankelijk verklaarde, verschenen er op de markt van Zagreb een soort colablikjes met zuivere lucht erin. Het stond erop: zuivere lucht.’ Dit klinkt helemaal overtuigend: pure lucht, wie wil dat niet? (meer…)
Sara van der Kooi en Luc de Groen bespreken de voorstelling Hin und Her van ’t Barre Land i.s.m. Tijdelijke Samenscholing & Co, gezien op 13 september in Theater Bellevue op het Nederlands Theater Festival … Lees verder
