In Oei, een monoloog van Erik Bindervoet, is Katsushika Oei (1800-ca.1866) aan het woord. Voor het grote publiek zegt die naam waarschijnlijk weinig of niets. (meer…)
Vrijwel iedereen kent het kunstwerk ‘De grote golf’ van de Japanse kunstenaar Katsushika Hokusai (1760-1849). Maar hoeveel mensen kennen zijn dochter, Katsushika Oei (1800-1866)? Er is weinig bekend over haar, en ze wordt daarom ook wel de ‘spookschilder’ genoemd. ’t Barre Land maakt de voorstelling Oei, vernoemd naar haar. (meer…)
Haalt de ene clown een spiegel op voor de andere clown. Er klinkt vanachter een stuk zeildoek oorverdovend geraas en gerinkel. Wat gebeurt, laat zich raden. En waarom had die ene clown een spiegel nodig? Hij moet zijn zieke broer vervangen en wil toneelspel oefenen in de spiegel. (meer…)
In de romantrilogie De slaapwandelaars toont de Weense schrijver Hermann Broch (1886-1951) de moderne mens als stuurloos wezen die vol op zijn eigen ondergang afstevent. Hoe verhouden we ons tot het verval van waarden? Wat was er eerder: de krankzinnige wereld of wij als krankzinnigen in de wereld? (meer…)
Krankheit der Jugend blijkt in de opvoering van ’t Barre Land – een kleine eeuw later – nog steeds de essentie te omvatten van een gekwelde generatie jongeren. Doordrenkt met zelfzuchtig melodrama, existentiële weemoed en soms kinderlijke ambities worden de retorische dialogen van de Oostenrijkse toneelschrijver Ferdinand Bruckner op grondige en vermakelijke wijze nieuw leven ingeblazen. (meer…)
Een satirisch sprookje, een hilarisch woordenspel, een sarcastische zedenschets: met Georg Büchners Leonce en Lena kun je vele kanten op. Het stuk gaat over (machts-)politiek, het flirt met romantiek, het druipt van de ironie en het is ook nog eens een liefdesverhaaltje met een Shakespeareaanse twist. (meer…)
Wanneer je elkaar – door generaties heen – steeds weer vindt in een bepaalde visie op theater, waarin bestaat die herkenning dan precies? Wie het werk van ’t Barre Land, de Theatertroep, en ook Dood Paard, bekijkt, ziet parallellen – ook met het ‘oer-collectief’ van Jan Joris Lamers. Hetzelfde geldt voor Vlaamse geestverwanten als STAN, Cie de Koe en de Roovers. In het kader van het boek De Collectieven vertellen zij wat voor hen de impact van Maatschappij Discordia is geweest en meestal nog is. En dan valt al snel het woord familie weer.
’t Barre Land en De Nwe Tijd bewerkten Op de rok van het universum voor toneel. Hoe doe je dat met een boek dat voor een groot deel bestaat uit korte anekdotische vertellingen, dialogen, aforismen, fictieve en ‘echte’ nieuwsberichten en weetjes? Schrijver Tonnus Oosterhoff praat met makers Czeslaw de Wijs en Rosa Vandervost over het proces.
Hoe wordt een acteur op de toneelschool opgeleid? In dit deel van een serie over toneelmeesters, memoreert Mara van Vlijmen met plezier de leerzame clownstraining van Aus Greidanus op de Toneelacademie. ‘Ook mijn studenten mogen geen ‘denk-stap’ overslaan.’