In Nu mijn borsten eraf zijn kunnen we dichter tegen elkaar liggen nodigt Caro Ilias de Feijter hun publiek uit op een huisfeestje. Door middel van goed gevonden spelvormen neemt de maker ons mee in hun transitieproces. (meer…)
‘Als je het gordijn van de vluchtelingenproblematiek wegschuift, blijkt het steeds kouder en killer te worden’, aldus actrice en theatermaakster Renée Coralie van Beek over haar indringende, bewogen solovoorstelling Hosseini bij de Stichting Nieuwe Makers. Dit beeld van het gordijn keert terug in het decor: van boven naar beneden hangen lange witte slingers naar beneden, net repen stof gesneden uit een gordijn. Soms hangen ze dicht samen, dan weer op grotere afstand. Dát is dus het gordijn dat Van Beek openschuift om erdoor te kijken, maar dat de meeste mensen en vooral de ambtenaren liefst hermetisch gesloten houden. Ze noemt Nederland een ‘keurig aangeharkt land’, maar dat is slechts schijn. De werkelijkheid van asielzoekers en vluchtelingen is er een van bittere overlevingsdrang tegenover keiharde regelgeving. (meer…)
