‘Ik weet niet waar ik moet beginnen.’ Met deze bekentenis richt Ilke Paddenburg als de jonge filosofiestudent Marie zich tot het publiek. Ze sluit een verbond met ons: ze spreekt de toeschouwers met ‘U’ aan, en behoudt daardoor afstand. (meer…)
‘Ik weet niet waar ik moet beginnen.’ Met deze bekentenis richt Ilke Paddenburg als de jonge filosofiestudent Marie zich tot het publiek. Ze sluit een verbond met ons: ze spreekt de toeschouwers met ‘U’ aan, en behoudt daardoor afstand. (meer…)
Hoe wordt een acteur op de toneelschool opgeleid? In dit deel van een serie over toneelmeesters koestert Vincent van der Valk zijn warme herinneringen aan de Toneelacademie en zijn docenten René Lobo en Steven Van Watermeulen. (meer…)
Hoewel Penthesilea niet de eerste voorstelling van Eline Arbo bij ITA is, is het wel haar eerste creatie sinds bekend werd dat ze vanaf volgend seizoen artistiek directeur van het Amsterdamse stadsgezelschap zal worden. De verwachtingen waren dus hooggespannen, maar getuige de première gaat ITA een stralende toekomst tegemoet. (meer…)
Met haar regie van De uren bij Internationaal Theater Amsterdam maakt Eline Arbo duidelijk wat een aanwinst zij is voor het grotezaaltoneel. Haar muzikaliteit en haar vermogen om (inter)menselijk gedrag met warmte te duiden voegen een wezenlijke kwaliteit toe. In haar ensembleregie blijven de acteurs weg van al te cerebraal of uitvergroot spel. Hun personages wekken reikend, trillend en zingend met heel hun gevoelige wezen nieuwsgierigheid en sympathie op. (meer…)
Ik heb Wende inmiddels al een aantal keer live Au Suivant horen zingen, ook op dit specifieke podium, maar toch kropen gisterenavond de rillingen weer over m’n rug, toen ze het nummer bracht in een lege schouwburg in Amsterdam. (meer…)
Het was bij voorbaat al een belangrijke wereldpremière: Freud van Jean-Paul Sartre in de regie van Ivo van Hove bij ITA in Amsterdam. Sartre schreef zijn tekst als scenario voor een film van John Huston, maar het bleek na voltooiing veel te lang. Huston en Sartre kregen ruzie en de film kwam uit zonder Sartres naam. (meer…)
Dood in Venetië: er was al de novelle van Thomas Mann uit 1912, de film van Visconti uit 1971, de opera van Britten uit 1973. Wat zou de theaterbewerking daar nog aan kunnen toevoegen, die acteur en auteur Ramsey Nasr maakte voor een gigantisch samenwerkingsproject van het Koninklijk Concertgebouworkest en Toneelgroep Amsterdam (nu: Internationaal Theater Amsterdam)? (meer…)
Regisseur Guy Cassiers kennen we als een theatermaker van serieus werk. Sinds 2006 maakt hij als artistieke leider van het Toneelhuis menig pittig, maatschappelijk, politiek beladen stuk. Denk aan zijn trilogie over macht, zijn bewerkingen … Lees verder