Land[e]scapes 4 van Jan Fedinger zat tijdens mijn avond op Spring afgelopen weekend ingeklemd tussen een lecture-performance over de zegeningen van koeienurine – Cow is a Cow is a Cow van Abhishek Thapar – en het vrouwelijke ‘natuurgeweld’ van Florentina Holzingers Tanz. (meer…)
De voorpret start al enkele dagen voor de online voorstelling als er in de brievenbus een handgeschreven briefje verschijnt. Het is getekend door Abir en Yodit, die mij uitnodigen hen op de tijd van de voorstelling te bellen voor een koffieceremonie. De brief bevat ook een klein zakje koffie en een wierookstokje, dat ik tijdens de voorstelling thuis kan aansteken. (meer…)
Wanneer de verteller van Allegedly niet inziet waarom de kleur van haar bh van belang is, reageert haar interviewer met ‘Heb je iets te verbergen?’ en ‘Schaam je je soms ergens voor?. Zestien jaar eerder was zij het slachtoffer van seksueel geweld, nu oefent zij met een vriendin haar aangifte. (meer…)
Het lijkt een flinke investering om je eerst op een testlocatie (voor mij in Laren) te laten testen, in ruil voor een kwartiertje in Theater Kikker (in Utrecht), bij de installatie van de Singaporese kunstenaar Ho Tzu Nyen. Maar het is het meer dan waard: R for Resonance, naar Nederland gehaald door het performancefestival SPRING, is een duizelingwekkende VR-trip, waarin je vliegt door landschappen, historie, objecten en mensbeelden afkomstig uit Zuidoost-Azië. (meer…)
‘Woorden zijn niet altijd genoeg, maar het is alles wat we hebben’, vertelt de vrouwelijke computerstem van A Thousand Ways: A Phone Call. Het is de perfecte samenvatting van een experiment in verbinding waarbij de twee deelnemers tegelijkertijd publiek en performer zijn. (meer…)
In The History of Korean Western Theatre koppelt de Zuid-Koraanse theatermaker Jaha Koo de cultuurgeschiedenis van Korea aan zijn persoonlijke verhaal. In een sobere setting verweeft hij hedendaags objecttheater met beeldprojecties, elektronische muziekcomposities en story-telling. Daarmee weet hij een gevoelige snaar te raken. (meer…)
In AUTOPLAY gebruikt de Duitse choreograaf Moritz Ostruschnjak het internet als inspiratiebron. Met hulp van beeld en beweging uit hij zijn kritiek op een wereld vol copy-pastegedrag. In een voorstelling die alle beelden lijkt te willen vatten, krijgt het publiek een spiegel voor. (meer…)
In Body of Knowledge – At Home probeert de Australische theatermaker Samara Hersch culturen en generaties met elkaar te verbinden via intieme telefoongesprekken. Een intrigerend concept, dat echter te veel aan de oppervlakte blijft steken. (meer…)
De elegantie van de robotarmen is indrukwekkend. Op het grote podium van de Utrechtse Schouwburg komen ze goed tot hun recht. Meer dan levensgroot – wanneer je de menselijke maat tot uitgangspunt neemt – wenken en zwaaien ze als giraffen en olifanten in een dierentuin, patronen lopend. (meer…)
Voegwoorden bepalen als plagerige tussenwerpsels het uitzicht in In Other Words. In de nieuwe dansvoorstelling van Ingrid Berger Myhre lijkt het in eerste instantie de taal die verhoudingen schept en de dingen ordent, de lichamen en de situatie choreografeert. Maar de concreetheid van de bewegingen van de dansende lichamen botst voortdurend met de letterlijkheid van de woorden. (meer…)
