Velen kennen de bekende foto uit 1944 van het Nederlandse meisje dat, ingeklemd tussen twee schuifdeuren van een goederentrein en met een doek om haar hoofd, naar buiten staart. De trein staat op het punt vanuit Westerbork te vertrekken naar Auschwitz. De foto zou decennialang hét beeld vormen van de Jodenvervolging in Nederland. (meer…)
Op de bühne, nagenoeg in duisternis gehuld, verschijnt één enkele performer. Enkel haar gezicht wordt uitgelicht. In opperste concentratie verplaatst ze zich horizontaal langs een glimmende buizenconstructie. Gedecideerd laat pole artist Yvonne Smink zich zakken. De openingsscène van ISH Dance Collective smaakt naar meer. (meer…)
Na het alom bejubelde Gods wegen betreedt Nina de la Parra in haar nieuwe show BloodBitches weer samen met saxofonist Sanne Landvreugd het podium. Het resultaat is geestig en muzikaal adembenemend, maar De la Parra schiet vaker met hagel dan met scherp. (meer…)
De betonnen stellage op toneel figureert als pension, galerij, binnenstraat, droogloopbrug én kelderbox. Daarmee is dit praktische decor van De Gliphoeve een bondige samenvatting van de hoogbouwarchitectuur uit de voormalige Bijlmermeer, in dit geval de roemruchte dubbelflat De Gliphoeve I & II – inmiddels na een grootscheepse renovatie omgedoopt tot Geldershoofd & Gravestein. (meer…)
Als Nina de la Parra een bar binnenloopt met daarin achtentwintig mannen, waarvan er zevenentwintig normaal zijn (je weet wel, met hydraulische boormachines en schone vingernagels) en één is een manisch-depressieve, werkeloze psycho, loopt ze natuurlijk linea recta naar die laatste. (meer…)
