‘Ik lijk niet op jou.’ Ze herhaalt het een aantal keer in de voorstelling Moeder van glas. Ze huilt niet, heeft geen hulp nodig, ze maakt carrière, ze kookt en wast. ‘Ik ben er. Altijd. Ik lijk niet op jou.’ Het klinkt meer als bezwering dan als constatering. (meer…)
Een vrouw gekleed in tijgerprint staat mallotig vogelgeluiden te imiteren in de hoop antwoord te krijgen uit de Zuid-Afrikaanse bush. Een andere vrouw telefoneert kibbelend met haar man over het bloemetjesbehang in hun nieuwe huis. Een volgende vrouw struikelt het podium op en begint hysterisch bang te schetteren omdat ze in haar tijgerprint-vriendin een echt wild beest meent te herkennen. Nee, niet als grap, maar echt. (meer…)
Het is een nieuw woord uit de theaterwereld: ‘vriendinnencomedy’, sterker nog: ‘echte vriendinnencomedy’. Voorstellingen voor vriendinnen over vriendinnenzaken gemaakt door vriendinnen, gespeeld voor zalen vol ‘schaterende dames’, zoals Rick Engelkes Producties benadrukt. (meer…)
‘Het is zover: ik ben te oud geworden voor mijn eigen smaak’, zegt Joke die in de winkel een strakke bloemetjesjurk aanpast. Vrouwen in de overgang komen niet alleen kilo’s aan; ook rimpels en plooien … Lees verder
‘Hoe pleeg je een moord zonder daar zelf de schuld van te krijgen?’ vraagt Patty, zwaaiend met een pistool. In de razendsnelle relatiekomedie Hartstocht, een thriller dreigen voortdurend dooien te vallen. En omdat het ene … Lees verder
De succesroman De passievrucht (1999) van Karel Glastra van Loon (1962-2005) werd in 2003 door Maarten Treurniet verfilmd en is nu voor het eerst voor toneel bewerkt. Ignace Cornelissen tekende voor de regie en de … Lees verder
