Hoe verhouden we ons tot elkaar in een overweldigende wereld vol pathos? Sing Along van de jonge theatermaker Charles Pas is een grillig en indrukwekkend vormonderzoek, dat inhoudelijk nog aan zeggingskracht kan winnen. (meer…)
Het programma VIER x VIER van Theater aan de Rijn, dat toert sinds afgelopen oktober, biedt vier zeer uiteenlopende korte choreografieën van evenveel nieuwe makers. Zoekend, conventies bevragend en elkaar uitdagend zien we hun dansers in een solo, twee duetten en een trio. (meer…)
Hoe is het om als kind van een reizende oorlogsjournalist op te groeien? Wat nestelt er zich dan in het lichaam? Aan de hand van het beeldarchief van haar vader onderzoekt de Vlaamse performer en choreograaf Zoë Demoustier dat autobiografische gegeven. (meer…)
Het is vast geen toeval dat Person Longing for Human van Charles Pas eindigt met een shotje ‘mede’, de alcoholische drank die gemaakt wordt door honing en water te laten vergisten. In de voorstelling lijken de performers haast te fermenteren in hun samenzijn. Net zoals suikers kunnen oplossen en wijn uiteindelijk kan bedwelmen, lijken ze in elkaar en zichzelf op te lossen. (meer…)
Een mooiere openingsvoorstelling had het Krokusfestival, het jaarlijks festival voor jeugdtheater in het Belgische Hasselt, zich niet kunnen voorstellen. Jong en oud staan en bewegen op de toneelvloer, brengen dansant herinneringen naar boven, laten herinneringen ontstaan, zoeken wegen om ermee om te gaan. (meer…)
Terwijl Hans Frans zijn rauwe lo-fi muziek speelt op de bovenverdieping van Galerie de Schans, zijn Noa Azcargorta Cabaces, Gustav Lauesen en Nina Peruško druk bezig met het wit schminken van hun gezichten voor de verschillende spiegels. Met hun spierwitte gezichten, rode lippenstift, plooikragen en pastelkleurige kostuums hebben de drie mimers nog het meeste weg van zestiende-eeuwse hoflieden in hun ondergoed. (meer…)
