Mooi klote is het wel, dat een Arnold Schwarzenegger, Brad Pitt of Daniel Radcliffe met alle eer strijkt, terwijl hun stuntdubbel er bekaaid afkomt. Voor eeuwig de tweederangsacteur, de man of vrouw die, ergens op de aftiteling, vluchtig wordt aangehaald. Kerstvoorstelling Johnny van breakdancecollectief 155 (eenvijfvijf) in co-productie met Werkplaats Walhalla is een ode aan de stuntman. (meer…)
Even uithijgen. De zes mannen van 155 hebben daarnet hun soort-van huisje-boompje-beestje decor opgebouwd en een paar aanstekelijke staaltjes breakdance getoond. Nu zitten ze in yogahoudingen te ademen, even tot zichzelf komen. Even weer controle krijgen. Eentje begint een toon te chanten, de anderen vallen in. En dan schuift ineens de vloer opzij. (meer…)
Een gladde piste, daarop bevinden we ons allemaal de laatste maanden en de toekomst is elke dag meer onzeker. De mannen van 155 tonen precies dat in de laatste scènes van Stuk, waarbij de dansvloer spekglad wordt door het zeepsop dat ze er zelf over uitgooien. (meer…)
Een voor een rijden de stoere mannen van danscollectief 155 de verhoging op om iets over zichzelf te grommen in motorgeluiden. Op het scherm achter hen verschijnen vertalingen als ‘Ik ben bang om oud te worden’ of ‘Ik ben bang voor contact’. Dit contrast tussen stoer en breekbaar, tussen komische uitvergroting en de naakte waarheid keert voortdurend terug in Motors, waarin alle mogelijke dansvormen versmelten met motoren. (meer…)
Een half uur lang stuiteren vijf jongens van breakdanceformatie 155 en Anne-Fay Kops, zangeres van de band Cookachoo, door de tent op een niet-aflatende beat. De outfits variëren van gifgroen-blauwe onesies, coltruien, rode lakjasjes en … Lees verder
