‘Zullen we zo langzamerhand eens aanstalten maken?’ Het is een van de favoriete zinnetjes van Paulien Cornelisse. Elk woord in de zin is onbestemd. De taalgevoelige cabaretière stelt na een grondige analyse vast dat het een omslachtige manier is van zeggen: ‘We komen hier nooit meer weg.’ In Aanstalten vloeien de taalobservaties weer rijkelijk in een vermakelijk en ambachtelijk programma. (meer…)