Niet alle recensenten zijn de afgelopen jaren even lyrisch over Dolf Jansen geweest. Het is niet zo dat ze zijn TGV-snelheid niet kunnen bijhouden, maar het is inmiddels wel duidelijk dat de VVD niet deugt, geld de wortel van al het kwaad is en dat we ons wel wat meer mogen bekommeren om de noden in de Derde Wereld. (meer…)
De ouder wordende artiest kampt weliswaar met een traag werkende prostaat, maar zijn brein geeft geen enkele reden tot zorg. Dat is nog messcherp, laat Freek de Jonge horen in zijn ‘jaarsconference’ De lachgasfabriek. Hij kijkt daarin naar een wereld die zich van hem vervreemdt, maar waar hij uit alle macht zich toch weet aan te klampen. (meer…)
‘Wat een arrogante, elitaire man. Fijn dat ie gestopt is.’ Dit kwam een aantal jaren geleden uit de mond van een Amsterdamse tramreiziger. Hier was niet tegenaan te discussiëren en de rit naar Centraal Station was ook te kort. Wat had die dame het fout. Maar ja, als je de stijlfiguur ironie niet kan doorgronden, dan is er ook geen houden aan. Toch lijkt Jeroen van Merwijk aan zijn beeldvorming te hebben gewerkt. Weg vermeende arrogantie. Hij wacht zijn publiek voor aanvang in de foyer handenschuddend op, en aan het eind van de pauze loopt hij eventjes langs de tafeltjes om te vertellen dat hij weer gaat beginnen. (meer…)
Op het grote bioscoopscherm achter op het podium is Marc-Marie Huijbregts te zien, onbedaarlijk snikkend. Een van de eerste dagen van 2018 filmde hij zichzelf na een vervelend fietsongeluk, veroorzaakt door extreme sneeuwval. Deze hyperpersoonlijke opening geeft direct een duidelijk signaal: geen politieke actualiteit, maar huiskameractualiteit in dé oudejaarsconference van 2018. (meer…)
‘Pas op. Dit is het leven. Betreden op eigen risico.’ Weijers zit met zijn rug naar de zaal, tegenover een camera. Zijn gezicht verschijnt op groot scherm. Intens kijkt zijn projectie de zaal in om deze plechtige waarschuwing goed te laten doordringen. De start van een ambitieus programma dat inhoud belangrijker heeft gemaakt dan humor. (meer…)
Bij het verlaten van de zaal roept een opgewekte dertiger tegen iedereen die het maar horen wil: ‘Ik vind het zo fijn om naar linkse mensen te luisteren. Ik word daar zo blij van.’ Dolf Jansen zal ongetwijfeld tevreden zijn met zo’n enthousiast commentaar, maar hij wil juist in Beeldenstorm benadrukken dat zijn pleidooi voor medemenselijkheid niet links genoemd mag worden. Iedereen met een hart in zijn lijf zou wat meer aan zijn buurman of aan die verschoppelingen in overvolle vluchtelingenkampen moeten denken. (meer…)
Of Toon Hermans werkelijk zijn oudoom is? Ik zou het niet met zekerheid durven zeggen. Bij iemand die in zijn terugblik op 2018 de elfstedenzwemtocht van Maarten van der Weijden laat aanmoedigen door hordes Mata Hari’s, tientallen dravende paarden en ‘Maarten, Maarten’ roepende Grutto’s moet je de waarheid af en toe met een korreltje zout nemen. Of liever: die moet je serieus nemen in zijn ongebreidelde fantasie en zijn absurde gedachtesprongen. (meer…)
Oudejaarsconferences: wie is er eigenlijk niet groot mee geworden? Het is een oer-Hollands genre, passend in het rijtje stroopwafels, Sinterklaas en de Deltawerken. Van alle beoefenaars van dit genre vormt Sjaak Bral (55) misschien wel de meest standvastige. Sinds 1996 heeft hij ieder jaar een oudejaarsconference gedaan, wat Vaarwel 2018 zijn drieëntwintigste op rij maakt. (meer…)
Het moet verleidelijk zijn voor elke theatermaker. Halbe Zijlstra, ooit als staatssecretaris voor cultuur de doodsvijand van bijna alle kunstenaars, valt als minister van Buitenlandse Zaken over een opschepperig, maar geheel verzonnen bezoek aan de datsja van Poetin. Wat zou je daar graag toneel over maken. Richard III eindigt als clown in het theater dat hij zo graag wilde afschaffen. (meer…)
