Collectief Walden neemt je op Oerol mee in hun associatieve ‘samenstelling’ van tekst, beeld en muziek rond het thema warmte. Dat levert boeiende bespiegelingen op, maar de vele puzzelstukken communiceren te weinig met elkaar om ons in vuur en vlam te zetten. (meer…)
Vijf vormeloze hoopjes zwarte stof krioelen door het witgele zand. Alsof ze na een springvloed zijn achtergebleven, meegesleurd door de zee het land op en nu spartelen op het droge. Er klinken teksten, losse woorden, zinnen. In vele talen. Daar iets Italiaans, elders iets Portugees of Zwitsers. (meer…)
Strandpaal 18 is de gedroomde Oerol-locatie: ver in oost, aan het Noordzeestrand dat immens weids en uitgestrekt is. De branding ruist, de verte is eindeloos. Hier in het strandzand bouwen deelnemers van de Expeditie Oerol overdag rechthoekige sculpturen van zand die als een soort betonnen pilaren, variërend in hoogte, verspreid staan. ’s Avonds bij de voorstelling UNIFORME Remain door het Belgische dansgezelschap Garage 29 en Grofweg Architecten breken twee performers de zandsculptuur af, begeleid door hevige, elektronisch-monotone beat. (meer…)
Figuranten zijn opeens hot. Na de Bellevue-voorstelling Huzarenstuk over figuranten op een filmset, brengt ook regisseur Maren E. Bjørseth in Stones in his Pockets op Oerol filmfiguranten ten tonele. Het toneelstuk werd geschreven in 1996 door Marie Jones en het beleefde zijn première bij de DubbleJoint Theatre Company in Dublin. De tragikomedie gaat over een Amerikaanse filmcrew die een landelijk Iers dorpje overspoelt met een groots oorlogsdrama. (meer…)
‘We moeten even praten, maar dan wel met z’n allen’, stond op alle zes miljard uitnodigingen. Het idee is zo gek nog niet. Er zijn tenslotte een hoop dingen die we als mensheid wel even moeten bespreken. Volgens vakkundige berekeningen past de gehele mensheid precies op Terschelling, dus vandaar dat voorzitter Tobias Nierop ons nu welkom heet op de allereerste Wereldvergadering. Dat moet haast wel uit de hand lopen. (meer…)
In Faust van NITE, de nieuwe naam voor de interdisciplinaire samenwerkingsprojecten van het Noord Nederlands Toneel en Club Guy & Roni, botst een gelaagde, mysterieuze tekst van Peter Verhelst frontaal met een kitscherige, illustratieve choreografie. (meer…)
Dat slaaptekort lijdt tot verwarring en waanzin is bekend. Het wordt zelfs als martelmethode gebruikt. Dat beeld roept Valavond op van Het Houten Huis. Het Groningse gezelschap dat al jaren excelleert in beeldend muziektheater voor kinderen met voorstellingen als Altijd weer, Muziek van beneden en Hotel Perdu, maakt met deze productie een uitstapje naar theater voor volwassen. (meer…)
In de verte schieten de lichten van een vuurtoren voorbij. Als verloren jutters doemen vier sopranen op, die je als dwaallichten verleiden met hun betoverende zang. Het publiek staat in een meterslange rij op het uitgerekte strand bij West aan Zee. Maar als de vier zangeressen gestaag richting de branding lopen, volgen we ze inderdaad als betoverd. (meer…)
Alsof er een enorme zeepbel zachtjes uit de hemel was neergedaald en zich liefdevol gevouwen had om een ranke, metershoge boom in het bos bij Formerum. Dat was de eerste indruk die het bouwsel van Marco Canevacci opriep, vorig jaar tijdens Oerol. De architect van het in transparante bouwwerken gespecialiseerde collectief Plastique Fantastique uit Berlijn had de sprookjesachtig mooie bol, die door een lange gang verbonden was met een kleinere, speciaal ontworpen voor de dansvoorstelling Loud Shadows / Liquid Events. Het leverde een unieke ervaring op. (meer…)
