Oerol

Besta je wel als niemand je ziet? Sinds de negentiende-eeuwse sofa van Freud weten we dat een mens die zich onvoldoende gezien voelt een grote kans maakt om ongelukkig te worden. Meer dan honderd jaar later wordt het misschien tijd om te discussiëren over de definitie van ‘onvoldoende’. De liefde van een vader of moeder is een evident noodzakelijke voorwaarde, maar wat met de blik van verderafgelegen figuren als vrienden, kennissen, Facebookvrienden, volgers? Hoeveel volgers en hoeveel likes zijn ‘voldoende’ om dat in wezen erg natuurlijke verlangen naar aandacht te stillen? (meer…)

Met Vrouw in de duinen, naar de gelijknamige roman van Kobo Abe, maakte Tomoko Mukaiyama twee jaar geleden haar debuut op Oerol. De Nederland-Japanse pianiste, performer en regisseur bleek geknipt te zijn voor het festival. In haar hoedanigheid als pianiste zoekt ze de grenzen op van klassieke muziek en de wijze waarop die gepresenteerd kan worden. Als performer combineert ze muziek met moderne dans, mode en beeldende kunst. (meer…)

‘Het leven zou tragisch zijn als het niet zo komisch was’, schreef astrofysicus Stephen Hawking. En hij had recht van spreken met zijn geniale geest in zijn verminkt lichaam. George en Eran doen hetzelfde in deze voorstelling: lachen op het slagveld van de diversiteit. (meer…)

Het Noorse theatercollectief De Utvalgte verruilde een aantal jaar geleden de beslotenheid van het theater voor voorstellingen op locatie. De zwarte doos bood niet langer genoeg ruimte voor hun experimenteerdrift, waarin toepassingen van nieuwe technologieën een vooraanstaande rol speelden. Zo paste de groep als eerste ter wereld de mogelijkheden van 3D-scenografie toe in hun voorstellingen. Ondertussen hebben ze op dat gebied een naam hoog te houden en in hun speciaal voor Oerol ontwikkelde The Ship – vol. 4 maken ze die status volledig waar. De bedding waarin hun hallucinerende projecties gevat worden is echter als het losse zand waarin het publiek moet plaatsnemen en hun wild associatieve voorstelling plaatsgrijpt. (meer…)

In het schattige West-End theatertje op West nodigt performer, schrijver en muzikant Jamila Faber zesplussers uit voor een sprookje met een hoek af. Lola en de Grijze Massa is pretentieloos, misschien zelfs een tikkeltje té pretentieloos: er mocht best wel wat meer vlees aan het bot. Zelfs, of neen, zéker voor dit publiek. (meer…)

In de handen van regisseur Joeri Vos wordt Pinokkio een subversieve trip over waarheid, leugens, vrijheid en verantwoordelijkheid. Daarmee is zijn bewerking een prikkelend contrapunt ten opzichte van de moralistische manier waarop het klassieke verhaal van Carlo Collodi normaal gesproken verteld wordt. (meer…)

Misschien was de Westerkerk de schuld. Met z’n kleine en volgestouwde ruimte kon die onmogelijk een ervaring opwekken van bros eiland in de eindeloze zee. Met de kansel als middelpunt van het concert dan nog: je kan er wel zielen tot inkeer brengen, maar met vervoerende muziek valt zoiets moeilijk te rijmen. (meer…)

En wederom trekt ze onverdroten voort, Karlijn Kistemaker. En waarom zou ze niet? Twee weken geleden werd bekend dat ze de Charlotte Köhler Prijs krijgt, een aanmoedigingsprijs ter grootte van 30.000 euro. ‘In de voorstellingen van Kistemaker vervaagt de grens tussen realiteit en theater en groeit het inzicht dat verbeelding en werkelijkheid onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn’, schreef de jury in haar rapport. (meer…)

Tussen al die bombast en magische effecten op Oerol, is de op drie dagen gepende solo van Laura van Dolron een verademing. Haar angst voor het bos leidt tot een bespiegeling over elkaar én jezelf aanvaarden zoals we zijn – net zoals bomen en baby’s doen. (meer…)

Wordt het niet eens tijd dat Ko van den Bosch een prijs krijgt? Een oeuvreprijs zou ondertussen op zijn plaats zijn, dunkt me. Als dat er niet in zit is het misschien een idee om de prijs voor meest productieve theatermaker van het seizoen in het leven te roepen. Als schrijver en/of regisseur was Van den Bosch alleen al in 2018 betrokken bij maar liefst zes voorstellingen, tezamen (inclusief deze) op theaterkrant.nl goed voor 23 sterren. Vivaldi Code Rood, The bright side of life, Revolutie van de mislukking, De wilde deerne en Missie zkt. Massa: allemaal Van den Bosch. En daar komt nu het overrompelende Instant Love bij. (meer…)