De voorstelling is het belangrijkste onderdeel van het bezoek aan de schouwburg, maar op weg naar de zaal en terug maakt de bezoeker nog veel meer mee. Dat is het terrein van ontwerper Terry Brochard, die de bezoekersbeleving in theaters onderzoekt en waar mogelijk verbetert. Voor deze editie van zijn rubriek trok hij naar Oerol. (meer…)
Wie naar Oerol gaat, ontkomt al jaren nauwelijks aan een koptelefoonwandeling door de natuur. Niets nieuws onder de Terschellinger zon. Maar dit jaar leek de audioroute populairder dan ooit. 2019 werd daarmee de editie van de individuele, contemplatieve ervaring. En van de gitzwarte toekomstscenario’s. Blijkbaar nodigt het eiland ook uit tot expliciet engagement. (meer…)
Dat Alexander Vantournhout in zijn nieuwste productie Screws de wetten van de fysica tart, zoals een toelichting ons wil doen geloven, daarvan is geen sprake. Net zomin wordt de zwaartekracht overwonnen. Het is jammer dat dit soort marketingpraatjes de voorstelling begeleiden, want de Vlaamse choreograaf en voormalig circusartiest Vantournhout heeft ze niet nodig. (meer…)
Het is tijd voor een nieuw futuristisch manifest, vonden de initiatiefnemers van het theaterproject De Futuristen. Op het voorbije Theaterfestival Oerol deden de theatermakers, samen met wetenschappers en publiek, negen dagen lang onderzoek naar de toekomst. In een rode dome op het strand verdiepten ze zich in de nieuwe technologie die de komende vijftig jaar onze wereld blijvend zal veranderen. Vandaag presenteren ze de conclusies. (meer…)
Zonder overdrijving kan je stellen dat Sahand Sahebdivani de belangrijkste kracht is achter de opleving van storytelling in Nederland. Zijn cultureel centrum Mezrab, in het Amsterdamse Pakhuis Wilhelmina, trekt al jaren duizenden bezoekers uit alle windstreken. Jong en oud, zwart en wit en alles daar tussenin. (meer…)
Een man en een vrouw lijsten alle voorwerpen op uit hun huis. De grote lenteschoonmaak, een aanstaande verhuis of een boedelscheiding? Hoe dan ook: naast de brokstukken van hun servies lijkt ook hun relatie toe aan een lijmbeurt. (meer…)
Het is een krachttoer: maken dat je in één voorstelling Nietzsche begrijpt – of zijn denken, tenminste – én begrijpt dat de man onredelijk was, geniaal maar grotesk, begaafd maar verworden, onmenselijk kortom. I-(m)mens is dan ook de gepaste titel van het stuk: niet-menselijk zoals in i-(r)rationeel, en tegelijk immens van ‘groots’. Want Nietzsches denken is ontzaglijk, en Vincent van der Valk vertolkt hem magistraal in deze muziektheatersolo. (meer…)
Wat kunnen theatermakers soms toch vreselijk naïef zijn. Neem nu de mensen van het Antwerpse gezelschap Post uit Hessdalen. Die werden gevraagd om voor Oerol een voorstelling te ontwikkelen en wat doen ze? Ze gaan op het strand bij de Noordzee een voorstelling maken over ‘de sensatie van het turen naar de horizon’. (meer…)
Nog voordat Michiel Lieuwma fysiek zijn opkomst gemaakt heeft op het podium van de vuurrode dome op Noordsvaarder, heeft hij middels zijn stem al laten weten wat we kunnen verwachten: duiding. Want dat is waar deze tijd om vraagt. En als er iemand is die in staat moet worden geacht dat te doen, dat duiden, is hij dat. ‘Deze tijd vraagt om mij’, voegt hij ons bescheiden toe. (meer…)
