A Short History of Burgers and Other Stories van het Kosovaars-Servische multidisciplinaire collectief Heartefact is een verzameling korte verhalen als monoloog, waarin Simon Versnel herinneringen aan een traumatische jeugd ophaalt. Maar de regie slaat de voorstelling plat — de fantastisch geschreven tekst en Versnels gedoseerde spel ten spijt. (meer…)
Van de nood een geweldige deugd maken. Dat is wat de Argentijnse regisseur Guillermo Cacace gedaan heeft in zijn regie van De meeuw van Tsjechov. Toen hij in 2020 aan het stuk begon te werken, zo vertelt hij voorafgaande aan de Nederlandse première van Gaviota, brak de wereldwijde pandemie uit. (meer…)
Femke Eerland stopt na de aankomende editie na 16 jaar als algemeen directeur bij Noorderzon. De organisatie gaat op zoek naar een opvolger. Het elfdaagse podiumkunstenfestival vindt vanaf donderdag plaats op verschillende locaties in de binnenstad in Groningen. (meer…)
In zijn nieuwste solo Van Thorhout neemt choreograaf Alexander Vantournhout het begrip mannelijkheid onder de loep. In een fascinerend spel tussen lichaam en object laat hij het publiek de dreiging ervan lijfelijk ervaren. Toch heeft mannelijke kracht maar weinig betekenis als ook niet de andere kant ervan een leven heeft; Vantournhout toont het in een notendop. (meer…)
In Zombie Girls van La tristura volgen we drie nichtjes in het huis van hun recent overleden grootvader. Terwijl hun vaders in de eetkamer de erfenis bespreken, kletsen zij bij en halen herinneringen op. Hoe langer ze spreken, hoe meer ze terugkeren naar hetzelfde onderwerp: hun grootvader, en specifiek wat hij al dan niet gedaan heeft gedurende de Spaanse Burgeroorlog. (meer…)
Een kunstwerk moet niet gaan over een ervaring, het moet een ervaring zijn. Dat zei de Poolse theatermaker Lukasz Twarkowski, Mark Rothko citerend, onlangs in een interview voor Theaterkrant Magazine. In zijn nieuwste productie The Employees maakt hij dat credo volledig waar. (meer…)
Een comfortabele ervaring kun je het niet noemen, The Third Reich van de wereldberoemde regisseur Romeo Castellucci. Vijfenveertig minuten zie je bijna niets anders dan voorbijflitsende woorden op de maat van een denderende soundscape. (meer…)
Een voorstelling is als sneeuw. Ze kan veranderen in water of ijs, maar vroeg of laat verdwijnt ze. De enigen die de voorstelling zullen herinneren zijn degenen die haar gezien hebben, en die zullen uiteindelijk ook verdwijnen. De woorden van regisseurskoppel Paul Zimet en Ellen Maddow raken de kern van The Following Evening. Het leven en het theater zijn vluchtige fenomenen. Ze vinden plaats in het hier en nu, en daarna blijven alleen de schimmen over. (meer…)
Met ronkende teksten vooraf moet je altijd oppassen. Je stuurt de verwachtingen van het publiek naar een plek die wellicht nooit bereikt wordt. Zo wordt de voorstelling Fear and Greed van de Canadese choreograaf en muzikant Frédérick Gravel aangekondigd met zinsneden als ‘elektriciteit die je bijna letterlijk door de ruimte voelt stromen’ of ‘rocken op je eigen existentiële crisis’. (meer…)
Muziek is niets anders dan vleesgeworden tijd. Als na enkele minuten onverwacht twee witte bloemblaadjes naar beneden dwarrelen in het stilstaande beeld van bomen in lentebloei dat wordt geprojecteerd op het voordoek, realiseer je je dat de tijd verstrijkt zonder zich iets aan te trekken van het menselijk bedrijf. (meer…)
