Noorderzon 2018

U dacht na een dagje Canal Parade alles op het gebied van homo-erotische extravaganza, gender-bending en dragqueens wel zo’n beetje gezien te hebben? Dan heeft u de variétéshow van Silky Shoemaker, Paul Soileau en Lex Vaughn nog niet bezocht. Dat is camp tot de hoogste macht verheven, een hilarische aanval op de goede smaak. Bijna twee uur absurdistische bandparodie, tientallen wild uitgedoste personages, een handvol verkrachte liedjes en veel, heel veel superieure ongein. (meer…)

Hoe desastreus de tol van de roem kan zijn bewees de plotselinge dood van de Zweedse dj Avicii eerder dit jaar. In de dolgedraaide machine die de showbusiness kan zijn gaat succes vaak hand in hand met falen op het persoonlijke vlak. Zie ook de vele drugsdoden in de wereld van de popmuziek. Het publiek is onbarmhartig, wil altijd meer, het liefst van hetzelfde. Om aan die keiharde eisen te voldoen moet je stevig in je schoenen staan. Niet iedereen is dat gegeven. (meer…)

Vier dansers klappen in hun handen en een lichtvoetig strooien hoedje zweeft door de lucht, als in het ledige. Dat is magie, minimaal misschien, maar bijzonder. Slechts twintig minuten duurt de voorstelling Seven door Soweto Skeleton Movers, een urban dansgroep uit Johannesburg. (meer…)

De laatste keer dat Spoken van Henrik Ibsen in Nederland werd opgevoerd was twee seizoenen geleden, als onderdeel van de crashtest-reeks van Moeremans&Sons. Nou, dan weet je het wel: personages die in opstand komen tegen hun auteur, via een tijdmachine naar het heden gekatapulteerd worden, vanuit dat perspectief hun lotgevallen bevragen en meer van die metatheatrale ingrepen. Sinds die rigide behandeling zal Ibsen nooit meer hetzelfde zijn. (meer…)

Als het publiek binnenkomt klinkt het al, het omfloerste, pulserende ritme. Zachtjes, als de bastonen van een housetrack die bij de buren gedraaid wordt. De hoge tonen zijn eruit gefilterd, wat resteert is de stuwende puls. (meer…)

Links op het toneel staat een uitspraak van Lenin: ‘Elke daad ten gunste van de revolutie is moreel geoorloofd.’ Met dit Brechtiaanse element laat de Russische regisseur Tatiana Frolova van het Knam Theatre zien dat haar creatieve inspiratie in het West-Europese theater ligt. Met de twee uur durende, duizelingwekkende en overstelpende voorstelling I haven’t begun te live yet op het Noorderzon Performing Arts Festival schetst het Knam Theatre een gewelddadig beeld van het leven in de Sovjet-Unie. (meer…)

De Hyacinthstraat, Pioenstraat en Florakade zijn niet de mooiste woonwijken van Groningen. Er valt eigenlijk niets te beleven en nauwelijks iets bijzonders te zien. Toch kiest actrice Veerle van Overloop juist de Bloemenwijk, rondom het Pioenpark, als locatie voor haar audiotour One Million People and Me, uitgevoerd op het Noorderzon Performing Arts Festival. (meer…)

Het is zo’n beetje het handelsmerk van de Iraanse toneelschrijver Nassim Soleimanpour: toneelteksten laten opvoeren waarvan de acteurs het script van tevoren niet hebben ingezien. Na zijn doorbraakstuk White Rabbit Red Rabbit (2010), dat wereldwijd meer dan duizend keer gespeeld is en vorig jaar nog door Toneelgroep Maastricht werd opgevoerd, was een paar jaar geleden in Nederland zijn stuk Blank te zien. (meer…)

Een onbekommerde puberteit hebben de twaalf Groningse jongeren die achter de lange tafel hebben plaatsgenomen bepaald niet gehad. Aanranding, sexting, automutilatie, zelfmoordneigingen: in de overvloed aan afgrijselijke verhalen die ze vertellen zijn die over een gefnuikte theateropleiding en een wriemelende oppas nog klein bier. (meer…)