Alle producties van het Noord Nederlands Toneel worden vanaf nu uitgebracht onder de naam NITE – Nationaal Interdisciplinair Theater Ensemble. Het woord ‘Toneel’ is volgens het gezelschap ‘lastig te rijmen met het totaaltheater dat op het podium te zien is’. (meer…)
We kennen een geweldige traditie van dansfilms en tijdens de lockdowns bleek maar weer hoe film isolatie, angst en crisisgevoel door de dreiging van een gevaarlijke ziekte goed wist te vangen. Maar complicerende factoren waren er ook. Waar de zalen weer even open konden, maakten stille voorstellingen de meeste indruk. En wat belooft het nieuwe Kunstenplan? (meer…)
We moeten harder werken om het publiek te vinden dat zich op dit moment niet herkent in de verhalen op het toneel, zo realiseren zich de makers van het NNT en Club Guy & Roni. Dat vraagt om nieuwe narratieven. Misschien voelt het soms als donquichotterie, maar niet-proberen is geen optie. (meer…)
Negen vrouwen met zwarte roots halen een witte man naar voren, ouder dan zij, een muzikant. Daar staat hij dan. Bloot, op een witte boxershort na. Uitdrukkingsloos en uiterst lullig, met een bril op en zijn instrument om zijn nek. Een van de vrouwen begint een quasi-wetenschappelijk betoog. Waarom mannen inferieur zijn aan vrouwen: ze zijn genetisch gedeformeerd, hebben kleinere hersenen, neigen tot geweld. Het zijn eerder mensapen. Orang-oetans, en zelfs dat niet helemaal. ‘Hij ligt in bananenbomen, maar eet geen bananen.’ (meer…)
Een utopie in een openluchtzwembad, op één zomeravond, met zes jongeren. Tieners uit verschillende wijken van de stad, die nog net jong genoeg zijn om niet vastgeroest te zitten in de kloof tussen rijk en arm. Met dat gegeven spelen regisseur Eline Arbo en schrijver Roland Schimmelpfennig in Zwart water: een eigenzinnige en sterk beeldende voorstelling waarin de spanning tussen collectief en onderscheid steeds zichtbaar blijft. (meer…)
Is technologische innovatie een zegen voor de mensheid of zal het op termijn een vloek betekenen? Toen Aldous Huxley zijn roman Brave New World (in 1932) publiceerde wilde hij daarmee waarschuwen voor het volgens hem al te grote enthousiasme waarmee technische vooruitgang werd omarmd. (meer…)
Een man en een vrouw worstelen op een lege, zwarte scène, bezaaid met een laag zwarte aarde. In een sequentie van steeds dezelfde bewegingen. Ze werken elkaar beurtelings tegen de vloer, staan op, lopen weg van elkaar, zoeken elkaar weer op. De man etaleert een machteloze woede, de vrouw eerder ongenaakbaarheid, onoverwinnelijkheid. (meer…)
