Velen van ons staan er nooit bij stil, maar hun achternaam is een van de vele zaken die de nazaten van tot slaaf gemaakten dagelijks kan herinneren aan hun geschiedenis, net zoals hun haar, hun ogen, hun kleur. Hun geschiedenis en de geschiedenis van alle andere Nederlanders. Een gedeelde geschiedenis die vaak pijnlijk verschillend wordt beleefd door witte en zwarte mensen. (meer…)
Als kinderen samenkomen op het schoolplein, ontvouwen werelden van fantasie, competitie, buikvlinders en jaloezie. Wat onontkoombaar naar de oppervlakte drijft, is de klassieke strijd tussen de genders. Meisjes pakken de jongens gaat met een bak droge humor in op hoe belangrijk de kleur van je genderidentiteit is. Of juist hoe gigantisch onbelangrijk. (meer…)
‘Ik ken weinig mensen waarbij de afwezigheid van elkaar zo’n grote invloed heeft gehad op beider levens.’ Deze even nuchtere als pijnlijke constatering wordt bijna achteloos uitgesproken door Pointer, een van de twee personages in Letters zijn mijn vrienden, de nieuwe toneeltekst van Maria Goos. (meer…)
