Vorig jaar reisde Tim Hammer naar Osorezan, een slapende vulkaan op het noordelijkste puntje van het hoofdeiland van Japan. Deze berg is een van de drie heiligste bergen van Japan en wordt ‘de berg van de angst’ genoemd. Mensen bezoeken de berg om een gestorvene te herdenken of om in het reine met hun eigen sterfelijkheid te komen. (meer…)
‘Doorlopen, lopen, doorgaan’ klinkt als een driestemmig mantra achter het publiek. Op het speelvlak hangen drie paar voeten van hout en een taiko, een grote Japanse drum. Sneller en sneller klinkt dat mantra voordat het overgaat in een opsomming van verschillende manieren van lopen – van slenteren tot rennen. (meer…)
Het werk van Pia Meuthen typeert zich in de cross-over tussen dans en circus. De performers waarmee ze al lange tijd werkt hebben die skills volledig geïntegreerd. In haar nieuwste voorstelling Requiem for lost things versmelten dans, paaldans en acrobatiek. De virtuoze beweging sleept het publiek mee, het componistenduo Strijbos & Van Rijswijk draagt zorg voor de gelaagdheid. (meer…)
Ulrike Quade maakt geëngageerd, surrealistisch en poëtisch beeldend theater, een combinatie van muziek, dans, performance, taal, poppenspel en beeldende kunst. Voor de nieuwe muziektheatervoorstelling Dorian Gray naar het beroemde boek van Oscar Wilde, werkt zij samen met Romain Bischoff, de muzikale leider van Silbersee, met een hele reeks ontwerpers, componisten en poppenspelers, en zelfs met een filosofische dramaturg (Thomas Lamers). (meer…)
