Vervaarlijk opbollende, karmijnrode theatergordijnen, regen die bij bakken op de acteurs neerklettert, afgewisseld met een zacht briesje en lichte motregen: theatraler zullen ze het niet krijgen bij Wunderbaum. (meer…)
Vervaarlijk opbollende, karmijnrode theatergordijnen, regen die bij bakken op de acteurs neerklettert, afgewisseld met een zacht briesje en lichte motregen: theatraler zullen ze het niet krijgen bij Wunderbaum. (meer…)
Al enige tijd voordat de coronacrisis de maatschappij stillegde op een manier die niemand voor mogelijk had gehouden, wilde Wunderbaum een voorstelling maken over de prestatiemaatschappij en vooral de daarbij behorende werkdruk. (meer…)
Theatercollectief Wunderbaum is als geen ander bedreven in het zich verbinden aan mensen en aan plekken. Inmiddels werken ze vanuit drie Europese locaties: Rotterdam, Milaan en het Duitse Jena. Niet alleen omwille van het avontuur, maar omdat ze verder blijven zoeken naar onbekende en onvertelde verhalen. Door er te zijn, tussen de mensen, in de steden, in gesprek, op de vloer. (meer…)
Muziek kan een land verbinden. Ruim vier miljoen Nederlanders keken vorige week vol trots toe hoe ‘onze’ Duncan Laurence het songfestival won. Het songfestival probeert met slogans zoals ‘We are one’ en ‘Building bridges’ een Europees saamhorigheidsgevoel te creëren, maar het nationalisme wint. (meer…)
Sorry seems to be the hardest word. Dat is ongeveer de grondtoon van Ik heb spijt van Wunderbaum. Echt spijt betuigen is iets intiems, iets pijnlijks en iets aarzelends – niet iets dat je theatraal zou noemen. Toch boeien Matijs Jansen en Walter Bart met hun verhalen over mensen die iets in hun leven anders hadden gewild. Of de grootste moeite hebben om een fout uit hun verleden toe te geven.
(meer…)
Van altijd belangwekkende columns in het tijdschrift Theatermaker tot een toneelvoorstelling: dat is een boeiende metamorfose. De lunchtheatervoorstelling Als vrouwen vrienden zijn door Hannah van Wieringen voor Bellevue is daarvan een mooi voorbeeld. Van haar los geschreven, liefdevolle scènes maakt eindregisseur Matijs Jansen een aantrekkelijke uitvoering. Met actrices Janneke Remmers en Eva Marie de Waal als energieke, speelse hoofdpersonen. Hun namen zijn afgekort tot hun initialen: ‘J’ en ‘EM’. (meer…)
In Daar gaan we weer (white male privilege) wil acteurscollectief Wunderbaum naar eigen zeggen ‘de links-liberale hoogopgeleide witte mens portretteren als een te observeren object in een zoo-humain’. Die ‘zoo-humain’ is in zekere zin letterlijk … Lees verder
Plaats van handeling is Toren 300 van het Tripolis complex aan een rand van Amsterdam. Gelegen tussen het Olympisch Stadion, een Rooms kerkhof waar Wim Sonneveld begraven ligt en de A10. Het is een leeg … Lees verder
Acteursgroep Wunderbaum krijgt vanaf september 2018 de artistieke leiding over Theaterhaus Jena in Duitsland. Het theater in het oosten Duitsland wordt traditioneel door een collectief geleid. De sollicitatie van Wunderbaum werd uit 63 inzendingen uitgekozen