Er is paniek, de voorstelling De dokter begint chaotisch en gejaagd: Janni Goslinga als Ruth Wolff in de titelrol loopt naar de rand van het toneel en oogt verward. Er is een bijna dood meisje van veertien binnengebracht en wat moet ze doen? (meer…)
Artistiek directeur Ivo van Hove regisseert volgend seizoen bij Internationaal Theater Amsterdam een Nederlandse versie van zijn Franse theaterhit Les Damnés en een tweede romanbewerking van Édouard Louis. Verder speelt zijn ensemble in regies van Robert Icke, Julien Gosselin, FC Bergman, Eline Arbo en Maria Kraakman. Opvallende namen in de externe programmering van het theater zijn Isabelle Huppert, Gus Van Sant en Angélica Liddell. (meer…)
Ik heb Wende inmiddels al een aantal keer live Au Suivant horen zingen, ook op dit specifieke podium, maar toch kropen gisterenavond de rillingen weer over m’n rug, toen ze het nummer bracht in een lege schouwburg in Amsterdam. (meer…)
Ze zijn het type man dat thuis het liefst in blote bast rondloopt, de oude Max en zijn broer Sam. Gouden ketting, joggingbroek, openhangende ochtendjas. Beiden niet bepaald strak in hun vel meer, maar met hun machistische en zelfingenomen grootspraak boksen ze verbaal nog wel onaangenaam hard tegen elkaar op. (meer…)
Hoe pak je het leven weer op na een ramp? In Falling Man (2007) toont de Amerikaanse schrijver Don DeLillo de ontwrichtende effecten van de nasleep van 9/11 op een New Yorkse zakenman en zijn omgeving. DeLillo schetst een ultieme (en ultiem tevergeefse) poging terug te keren naar het leven voor een levensveranderend trauma. Voor zijn eerste regie bij Internationaal Theater Amsterdam bewerkt de Franse regisseur Julien Gosselin de roman tot een stijlvaste, maar afstandelijke theatervoorstelling. (meer…)
‘Ik denk dat ik even je temperatuur moet opnemen’, zegt Jules Croiset in de rol van broeder tegen een pensionaatjongen. Wie de kloosterlingen in Het hout bezig heeft gezien, krijgt de beelden van de angstige jongens die aan hen zijn toevertrouwd niet meer van zijn netvlies. Regisseur Michiel van Erp kiest voor een eendimensionale benadering en het acteerwerk is ijzersterk. (meer…)
Daphne Richter over Het jaar van de kreeft van Toneelgroep Amsterdam. ‘“Als ik haar niet kan hebben, dan moet ze sterven.” Zie daar, de bron van zovele kunstwerken.’
‘Hij is evenzeer idealist als egoïst, en … Lees verder
Goed idee, om de bijdragen van Toneelgroep Amsterdam aan de Ruhrtriënnale te wijden aan werk van Louis Couperus. Vorig jaar werd De stille kracht bewerkt voor het festival, nu speelt het ensemble De dingen die … Lees verder
