Vader en zoon, 20 jaar later is het vervolg op de voorstelling Vader en zoon (1999), die Joop en Mads Wittermans vierentwintig jaar geleden maakten. In deze dialoog gaan ouder en kind (opnieuw) het gesprek met elkaar aan over ouder worden, generatiekloven en hun veranderde relatie. (meer…)
‘Wie van jullie is er onder invloed?’ vraagt Mads Wittermans aan het publiek dat op losse stoelen verspreid zit in het Grand Theatre in Groningen. In The meeting vertelt hij openhartig, met flair en humor over de drankverslaving waar hij jarenlang mee gekampt heeft. Het is een afwisseling van smakelijke en pijnlijke anekdotes, af en toe gelardeerd met een sterk staaltje dronkemansslapstick. (meer…)
Doede denkt niet zoals de meeste mensen denken. Hij mist een sociale antenne, hij snapt niet zo goed waarom mensen met elkaar omgaan op de manier waarop ze met elkaar omgaan. Doede heeft ‘een lichte vorm van autisme’, zegt hij zelf in zijn lange openingsmonoloog. ‘Mijn hoofd werkt net wat anders dan bij anderen.’ (meer…)
‘Wie denkt dat ik mijn stenen heb vervalst?’ Ai. Op zo’n binnenkomer had ik niet gerekend. Even daarvoor had acteur Mads Wittermans ons nog hartelijk welkom geheten en ons naar onze zitplaatsen begeleid. Met een vriendelijk woordje hier en een kwinkslag daar. Maar nu we eenmaal zitten, op die in carré opgestelde tribunes op een boerenakker bij Hoogersmilde, gaat hij er met gestrekt been in. Wittermans wordt Vermaning. (meer…)
