Beelden zonder woorden maken helder hoe oorlogstrauma’s kunnen doorwerken in de volgende generaties. De oma van Stefanie Claes werd op haar 29ste afgevoerd naar het vrouwenconcentratiekamp Ravensbrück. Ze overleeft. Haar dochter krijgt het vaak te horen en te voelen. Het jaar kampleven bepaalt het verdere leven. (meer…)
Eindelijk, na anderhalf jaar afgelastingen, kan ik de productie van Stefanie Claes zien, de bejubelde miniatuurtheatervoorstelling die voor het Vlaamse Theaterfestival 2020 geselecteerd was als een van de beste en belangwekkendste producties. (meer…)
‘Welkom in mijn biografie’, schrijft theaterauteur en -maker Barbara Claes al ergens op de eerste pagina’s van Honey I’m real I exist. Maar haar toneeltekst is niet enkel een (flink ontsporende) versie van haar eigen leven, het is vooral een portret van een bepaalde tijdgeest in een bepaald land. (meer…)
De voorstelling Dagboek van een leeg bed van Mokhallad Rasem bij het Toneelhuis (Antwerpen), die aanstaande zondag in Theater Bellevue te zien zou zijn in het kader van het Nederlands Theater Festival, is geannuleerd vanwege het negatief reisadvies van de Nederlandse overheid voor de provincie Antwerpen. Tickethouders zijn inmiddels door het theater over de afgelasting geïnformeerd. (meer…)
Zo expliciet de titel, zo associatief is deze voorstelling. De zussen Barbara en Stefanie Claes maakten euthanasie van dichtbij mee en wilden daar een voorstelling over maken. Ze gingen een tweejarig onderzoek aan, een periode … Lees verder
Stel, je bent een jaar lang te gast in een instelling voor kinderpsychiatrie. Wat zou jij daarvan meenemen? Foto’s? Tekeningen? Verhalen? Filmpjes? Het (gelegenheids)theatercollectief Lucinda Ra nam dat alles mee en nog veel meer, en … Lees verder
