In Herr Hamsterfleisch und die Angry Antz wordt korte metten gemaakt met ongecompliceerde kerstvreugde. De radicaal-feministische punkrockband van Club Gewalt confronteert ons met onze cognitieve dissonantie, maar spaart ook zichzelf niet. (meer…)
Hoe kan je verder gaan nadat iets kapot is gegaan? Die vraag keert steeds terug in de recente voorstellingen van Club Gewalt. In Antropoceen was er toch nog leven na de apocalyps en in 10 Year Anniversary zochten de groepsleden elkaar opnieuw op nadat wit suprematisme hun band onder spanning zette. (meer…)
Oorspronkelijk Nederlands musicalmateriaal ontstaat nagenoeg altijd vanuit een (commerciële) producent. Die heeft een idee voor een nieuwe productie en zoekt daar vervolgens mensen bij die dat moeten gaan maken. Voor een onderzoeksproject aan de Fontys Academy of the Arts sprak musicalonderzoeker Sanne Thierens met musicalmakers die juist niét dit traditionele pad bewandelden. (meer…)
De Rotterdamse Club Gewalt maakt niet alleen muziektheater, maar de leden van het collectief zijn ook beste vrienden. Dat die combinatie niet altijd even makkelijk is, bleek onlangs tijdens een residentie in Berlijn. Hier is Persis Bekkering getuige van de hechte, bijzondere werkwijze van de club, en ook van onderlinge strubbelingen; een dierbare vriendschap staat dan op het spel. (meer…)
Antropoceen, de musical verlost je niet van je klimaatdepressie, maar dat mag de pret niet drukken in dit sterk staaltje ‘eco-tainment’. Door de mens buitenspel te zetten in een genre waar ze altijd in het middelpunt heeft gestaan, levert Club Gewalt commentaar op de klimaatcrisis, maar bovenal op de verbeelding ervan. (meer…)
Wie de niet mis te verstane uitleg over de vulva toch niet helemaal heeft begrepen, doet dat alsnog na de snoeiharde grunt ‘Blut is gut!’ van LouLou Hameleers. Geen gitaren of andere akoestische instrumenten ditmaal, maar met elektronica én een dreigende theremin zet Club Gewalt een dampende show van ruim een half uur neer. (meer…)
In het begin was er niets. De in het wit gestoken performers van Club Gewalt staan in een smetteloos wit decor, met enkel zeven keyboards en zeven stoelen, eveneens wit. Wat begint met een adem, een ‘om’, een woord, ontspint zich tot een eindeloze lijst van dingen waarmee we omringd worden. ‘Vloer, broek, bril’. (meer…)
Opera is dood, constateert Club Gewalt. Ooit was opera het genre van de vernieuwing, waar theatrale en muzikale conventies om de paar jaar flink op de schop gingen. Dat is echter al ruim honderd jaar niet het geval meer. Dezelfde opera’s worden keer op keer gespeeld, ze hebben hun houdbaarheidsdatum allang bereikt. Daarom houdt Club Gewalt op de Operadagen Rotterdam een opheffingsuitverkoop, alles moet weg. (meer…)
Het was niet de vraag óf Romana Vrede, actrice bij onder meer het Onafhankelijk Toneel en Maas, een voorstelling zou maken over haar autistische zoon, maar wanneer. Ze gaat al dertien jaar met hem om en ziet hem inmiddels als een ontregelende kunstenaar. Is dat moederliefde of een overlevingsstrategie? Allebei, waarschijnlijk. (meer…)
