Een rapsodie is een muziekstuk dat bestaat uit contrasterende gedeelten die toch een eenheid vormen. Rhapsody noemt het Belgische LOD muziektheater het nieuwe avondvullende muziekwerk van componist Frederik Neyrinck (1985), die sinds 2014 artist in residence is bij LOD en dat hij heeft gemaakt samen met acteur, auteur en regisseur Josse De Pauw (1952). (meer…)
De dingen zijn niet wat ze lijken, is de ondertitel van Het meisje, de jager en de wolf. In de nieuwe jeugdopera van De Nationale Opera wordt de wolf in ere hersteld; zo slecht is hij niet, hij wordt alleen verkeerd begrepen. Een mooie gedachte, maar de begrijpelijkheid van het verhaal laat te wensen over. (meer…)
Lulela staat voor ‘lui’, ‘lei’ en ‘l’altro’. Dit zijn de drie personages waar de voorstelling van LOD muziektheater om draait: Hij, Haar en De Ander. In de voorstelling wordt de relatie tussen de drie onderzocht op een poëtische, existentieel filosofische wijze. (meer…)
In Lies Pauwels’ voorstellingen wordt er altijd iets afgepeld, ontmaskerd, doorprikt. Keer op keer doen haar personages vergeefse pogingen om zich te ontdoen van het deken aan verwachtingen dat een samenleving over hen heenwerpt, en om ‘zichzelf’ te worden, te kunnen zijn – in al hun onaangepastheid. (meer…)
Op een mooie goudkleurige ondergrond schetst een hand een aantal vriendelijke tafereeltjes: een park met jonge bomen, een fontein, wandelende mensen, een stel dat elkaar in de armen valt. Een fascinerend decor, en met fijne muziek eronder. Maar de tonen worden allengs minder lieflijk, en de tekeningetjes ook: er verschijnen zwarte vogels, en uiteindelijk zijn er alleen nog maar vegen te zien. Er heeft zich iets vernietigends voltrokken. (meer…)
Eindelijk, veertien maanden na de bevalling kan de navelstreng doorgeknipt worden, is de geboorte van Moby Dick compleet. Op donderdag 12 maart 2020 was er de avant-première, op vrijdag 13 maart zou de première plaats vinden, maar toen werd alles in één klap toegesmeten. (meer…)
Een groot rek staat aan de zijkant, op de vloer staan grote ronde maquettes. Steve Salembier richt een cameraatje op een object dat er uitziet als een boompje met takken waaraan bladeren hangen. Op een groot projectiescherm tegen de achterwand zien we blauwgrijze beelden van massa’s wolkenkrabbers waarop dan de schaduwbeelden van het object vallen. (meer…)
Acteur Josse De Pauw en mezzo-sopraan Nobulumko Mngxekeza-Nziramasanga gaan vandaag niet op in de nieuwste regie van Gorges Ocloo. Als gevolg van de coronamaatregelen is hun voorstelling Moby Dick, at last Queequeg speaks bij het Vlaamse LOD muziektheater uitgesteld. In plaats van recensies te publiceren, laat Theaterkrant dagelijks een theatermaker aan het woord die in deze periode in première zou gaan. Ocloo: ‘Ik móet beelden zien.’ (meer…)
‘Ik selfie dus ik besta’, zo zou je het levensmotto van ons huidig tijdsgewricht kunnen samenvatten. Maar als de sopraan Lieselot De Wilde halverwege de voorstelling een camera op ons richt en we onszelf levensgroot op de wanden van Muziekgebouw aan het IJ geprojecteerd zien, reageren we ongemakkelijk. Bekeken we voorheen vanuit het anonieme donker voyeuristisch de verleidelijke poses waarin Tibo Vandenborre haar fotografeerde, nu zijn wij zelf het bespiede object. Zo houden LOD muziektheater en Atelier Bildraum ons een spiegel voor van de minder aangename kanten van onze behoefte te zien en gezien te worden. (meer…)
