Op de bühne, compleet in duisternis gehuld, staat één enkele performer. Zijn naakte rug wordt fel uitgelicht. De wervelkom, een elastische, verplaatst zich in minuscule schokgolfjes van horizontaal naar verticaal, vervolgens terug. Hij symboliseert het topje van een ijsberg. Aan de oppervlakte is nauwelijks iets af te lezen, maar daaronder weet je dat het tekeergaat, heftig stroomt. (meer…)