Vermoedelijk zal aan het eind van dit jaar, 2025, er een einde zijn gekomen aan de traditionele, actief gedragen klederdracht in de regio Eemland. Het gaat dan om de niet-toeristische draagsters, dat zijn er nu nog om en nabij de veertig. (meer…)
Vermoedelijk zal aan het eind van dit jaar, 2025, er een einde zijn gekomen aan de traditionele, actief gedragen klederdracht in de regio Eemland. Het gaat dan om de niet-toeristische draagsters, dat zijn er nu nog om en nabij de veertig. (meer…)
André was een freischwebende Intelligenz, te bescheiden, te grootmoedig en misschien te verscheurd (hij was bipolair) om zijn plek in de tijd te claimen. Tijd, in de vorm van strakke schema’s, haast, of drukte waren hem vreemd. Agenda’s waren eerder een kalligrafisch project dan een structuur van afspraken. (meer…)
Diepe, door steigerbuizen geblazen klanken walsen over het bijna drooggevallen wad. Er klinkt een smeekbede van een gesneuvelde soldaat, een strijder voor een inwisselbare waarheid, hij wil niet vergeten worden. Even daarvoor stampten de spelers nog op een ritmische soldatenmars. En daarvoor: chaos, de zinderende spanning van een oorlog die in de lucht hangt, die onafwendbaar is. (meer…)
Het wegvallen van een geliefde kan een mens in diepe rouw storten. Na het overlijden van een dierbare opent zich dan een groot gapend gat, een gat dat gevuld moet worden wil je er zelf niet in vallen. Overmand door woede, verdriet, angst of schuldgevoelens moet je proberen je leven weer op orde zien te krijgen. (meer…)
Als de befaamde Russische balletdanser Vaslav Nijinsky (1888?-1950) danste, was het alsof hij een ander universum betrad, onttrokken aan de wetten van de zwaartekracht, alsof hij zelf God was want ‘God was beweging’, zoals hij in zijn dagboek schrijft. (meer…)
Voor Beethoven was zijn doofheid ongetwijfeld een vloek, voor de muziekgeschiedenis een zegen. Met deze invalshoek zou je kunnen kijken en luisteren naar het theaterconcert Beethoven Lost in Silence onder artistieke leiding van altviolist Esther Apituley. (meer…)
Eerlijk is eerlijk, de moed was me na pakweg de eerste tien minuten van Vormen van opdringerigheid behoorlijk in de schoenen gezonken: de associatieve montage aan inspiratieloze slapstick, die vooral op de makkelijke lach leek in te zetten, speelde in op een bordkartonnen en behoorlijk uitgekauwd wereldbeeld rondom de egocentrisch gedreven, kapitalistische mens. (meer…)
De individuele wandelvoorstelling De Val neemt de gelijknamige roman van Albert Camus als uitgangspunt. De rosse buurt van Amsterdam en de bruggen in Parijs zijn verruild voor die van Groningen, maar de desillusie van de hoofdpersoon Clamence is even groot. De voorstelling zet een duister verhaal af tegen een opgepoetst decor. Dat levert spanning op. (meer…)
Hoe organiseer je deze dagen een festival als je geen zin hebt in gedoe met testen, gezondheidsverklaringen en vaccinatiebewijzen? De oplossing van FestiValderAa in het Drentse Schipborg was even simpel als ingenieus: trek het publiek uit elkaar, verdeel het in overzichtelijke groepjes en laat het fietsen en wandelen. De fietsers doen Fietsevalderaa, de wandelaars Voetevalderaa. Voilà: een theaterfestival in coronatijd. (meer…)