‘Ook in de lichtvoetige poëzie ontbreekt het niet aan ernst en verdriet. De schrijvers van light verse willen echter voorkomen dat wij na lezing van hun verzen snikkend op de grond vallen of naar buiten rennen om daar weemoedig aan boomtakken te gaan rukken of erger: om ons te verdoen. Zij ontsnappen aan hun eigen leed en zo helpen zij ons ontsnappen. De verwarring die zij scheppen is met een glimlach te dragen.’ (meer…)